نمک نشناس نباشید

کار برخی ها نمکدان شکستن شده است، سبک معیشتی و رفتاری که بسیاری از ما در زندگی مان بدان دچار هستیم اما تا به حال چهره زشت خود را در آن هنگام ندیده ایم

فرآوری: هانیه اخباریه - بخش اجتماعی تبیان

امام علی علیه السلام می فرمایند:

خالِطوا النّاسَ مخالَطَـةً إن مِتُّم مَعَها بَکوُا وَ إن عِشتُم حَذُّوا إلَیکُم

با مردم چنان رفتار کنید که اگر با آن رفتار بمیرید بر شما بگریند و اگر زنده باشید مشتاق شما باشند.

اشخاصی را می شناسیم که تا زنده اند مردم با عشق و علاقه آن ها را دوست می دارند و در مرگشان متأثر و سوگوار می شوند. می دانید این ها چه کرده اند که محبوب واقع شده اند؟

این اشخاص روش صحیحی را برای معاشرت با مردم و اطرافیانشان انتخاب کرده اند این ها افرادی قدرشناس و حق شناس و آگاه به مسائل زندگی خود و اطرافیان شان هستند آنان سعی و کوشش می کنند آنچانکه شایسته است حقوق دیگران را رعایت کنند ودل ها را با توجه به میزانهای الهی از خود راضی و شاد کنند شما هم اگر می خواهید محبوب دل ها و قلب ها گردید و مردم به شما علاقمند گردند به سفارش امام علی علیه السلام عمل کنید و در هنگام ارتباط با مردم رویه ای عاقلانه در پیش گیرید و قدر محبت ها و جایگاه های آن ها را بدانید و به آن ها بها دهید؛ بهای خدمات مردم بر شما قدرشناسی و ارج گذاری به خدمات آنان است.

قدرشناسی: یکی از مهم ترین ویژگی های آدمی "قدرشناسی" است.از نظر لغت برابر با علم، دانش، تربیت، ادب، عقل، خرد، تدبیر و چاره است.از نظر رفتاری یک فضیلت و نشان دهنده ی ارزش سنجی است.بنابراین یک ارزش محسوب می گردد.

گاه گفته می شود تا چیزی را از دست ندهیم، قدر آن را نمی دانیم، این گویای یک واقعیت اجتماعی است.انسان ها باید بدانند که قدرشناسی عامل تداوم خوبی ها و کارهای خیری است که دیگران انجام داده اند و بدین سان تشویقی برای ادامه ی آن ها محسوب می گردند.

بیشتر مراودات تحت تاثیر مسائل منفی و یا مثبت متغییر می گردند.در این میان نقش نهادهای اجتماعی کاملا گویا و مبراست.این مطلب که انسان های قدرشناس و سپاسگزار راضی تر، خوشبخت تر و اجتماعی تر از افرادی هستند که با دقت تمام جهات منفی اجتماع خود را موشکافی و بایگانی می کنند، قابل پذیرش می باشد.

باید برای احیای این فضیلت تلاش کرد.پیشگامان این حرکت می توانند از درون جامعه خصوصا نخبگان برخیزند و با انواع رفتارهای خود به بازگشت آن به درون جامعه کمک کنند.قدرشناسی راهی برای استحکام و همبستگی ملی است.

گرچه آن را می توان ذاتی دانست اما برای افراد مبتدی آموختنی است.بزرگان و سیاستمداران و مدیران مملکت آموزش دهنگان ماهری هستند.آن ها باید پیشگام عملی در این زمینه باشند.چرا با تغییرات معمولی در یک ارگان یا نهاد اجتماعی این امر به صورت جدی پی گیری نمی شود؟ اگر قدرشناسی از دهقان فداکار در کتب درسی نبود، چه تضمینی بر ادامه ی آن وجود داشت؟

مملکت ما بر پایه ی دوستی و همبستگی بنا شده است اما از جهاتی خصوصا موضع گیری های منفعتی و جناحی، مورد تهدید قرار می گیرد.چه اشکالی برای مدیر جدید پیش می آید اگر از زحمات او در طول دوران خدمتش تشکر و سپاسگزاری نماید.

نقش منافع شخصی :ایران اسلامی کشوری نیست که بر پایه ی منافع شخصی بنا شده باشد.ابتدای انقلاب بر اساس مردمی بودن و در ادامه بر پایه ی همبستگی و دوستی استوار بوده است.باید با رفتارهای خود قدرشناسی را مستحکم نماییم.این یک وظیفه است و لازمه ی آن دست کشیدن از منفی گرایی، حملات نابخردانه، نق زدن، ایراد گرفتن و عدم تاکید بر منافع شخصی بودن است.

حرف را باید به عمل تبدیل نمود.دروغ گویی راه درستی در این زمینه نیست.جناح بازی استحکامات موجود را مورد حمله قرار می دهد.هشت سال دفاع جانانه باید برای همه الگو باشد.زمانی که تمامی آدم ها در کنار هم به دفاع پرداختند و پیر و جوان، ارتشی و بسیجی، سپاهی و عادی در آن تفاوتی نداشتند.

نقش مسئولین:مسئولین مملکت باید با برنامه های خود این فضیلت را احیا نمایند.چه اشکالی دارد اگر فرماندار شهری از تمامی فرمانداران قبلی برای یافتن راه حل ها و نیز تشکر از زحمات آن ها دعوت به عمل آورد؟ اگر استاندار یک استان چنین عملی انجام دهد الگویی برای سایر مدیران نخواهد بود؟

توصیه: ما قدرشناسی را یک ارزش می دانیم.کم رنگ شدن را خطری بزرگ برای همبستگی و همدلی مردم در نظر می گیریم و بدون شک آگاهیم که احیای آن شتاب دادن به استمرار عقلانی و متفکرانه ی هدایت جامعه است.

باید با قدرشناسی راه های نفاق و اختلاف را مسدود کرد،قدرت طلبی را مدفون و بدین سان کوشید تا با اجرای این فضیلت همدلی واقعی را ایجاد نمود.روش های مختلف قدرشناسی فراوان و مختلفند.مسئولین هشیار باشند و در اتاق های اداری خود محصور نشوند.پرداختن به اصل ها برای احیای ارزش های انقلاب اسلامی لازم و ضروری است.

قدرشناس زحمات مردم باشید تا بدین سان مورد تقدیر قرار گیرید حتی اگر خواهان آن نباشید.بوسه زدن بر دستان پدر و مادر تنها نشان دهنده ی بزرگواری افرادی است که جوهره ی انسانی آن ها فعال و کوشا ست.قدر دانی و با مردم و همگون با آن ها زیستن نشانه ی همت بلند مردانی است که می خواهند جامعه ای همبسته و یک دست داشته باشند.

کلام آخر:قدرشناسی از کارهای خوب، راهی برای ادامه ی آن ها و بدین شکل رسیدن به ارزش های انسانی است.برنامه های آتی مملکت ما باید بر این اساس شکل گیرند و تلاش ها باید به سمت و سویی رهنمود گردند که اختلافات کمترین جای را در آن داشته باشند.همت همه برای قدرشناسی لازم و ضروری است.همه متعلق به این سرزمین هستیم و حفظ آن را با قدرشناسی تضمین می کنیم.

1,الهام از گفتار علی علیه السلام، سید محمد تقی حکیم

2, نهج البلاغه، علی دشتی

3, اخلاق معاشرت، جواد محدثی

4 ایران انا