وقایع « سین كیانگ » و مسئولیت ما

 1 -نفی سلطه جوئی

2- نفی سلطه پذیری

3- حفظ استقلال همه جانبه

4- تمامیت ارضی كشور

5- دفاع از حقوق همه مسلمانان

6- عدم تعهد در برابر قدرت های سلطه گر

7- روابط صلح آمیز با دول غیرمحارب

محور پنجم كه « دفاع از حقوق همه مسلمانان » است همانگونه كه از تعبیر « همه » پیداست شامل كلیه مسلمانان در هر نقطه ای از جهان می شود و تفاوتی میان پیروان مذاهب و اقوام نیز وجود ندارد.

علاوه بر این قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نسبت به سعادت همه انسان ها اعم از مسلمان و غیرمسلمان احساس مسئولیت می كند و برخورداری از حق و عدالت را از حقوق همه مردم جهان می داند و خود را به حمایت از مبارزات حق طلبانه مستضعفان در برابر مستكبران در همه نقاط جهان موظف می داند . اصل 154 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می گوید :

« جمهوری اسلامی ایران سعادت انسان در كل جامعه بشری را آرمان خود می داند و استقلال و آزادی و حكومت حق و عدل را حق همه مردم جهان می شناسد. بنابر این در عین خودداری كامل از هرگونه دخالت در امور داخلی ملت های دیگر از مبارزه حق طلبانه مستضعفین در برابر مستكبرین در هر نقطه از جهان حمایت می كند. »

این دو اصل مهم قانون اساسی وظیفه مسئولان نظام جمهوری اسلامی و مجریان سیاست خارجی این نظام را سنگین می كند بطوری كه نه فقط در برابر مسلمانان جهان بلكه نسبت به حقوق همه مستضعفان باید احساس وظیفه و مسئولیت كنند و در انجام آن كوتاهی ننمایند.

رویدادهای اخیر ایالت مسلمان نشین « سین كیانگ » چین كه طبق آمارهای رسمی دولتی 156 كشته و 800 زخمی برجای گذاشته و در این وقایع هزاران نفر نیز دستگیر شده اند از مواردی است كه جمهوری اسلامی ایران نمی تواند نسبت به آن بی تفاوت باشد ولی متاسفانه تاكنون واكنش قابل ملاحظه ای در این زمینه از خود نشان نداده است . این موضوع مهم حتی در رسانه ملی جمهوری اسلامی ایران نیز انعكاس چندانی نداشته و چنین به نظر می رسد كه مشمول ملاحظات سیاسی گردیده و به صورت جدی در دستور كار قرار ندارد.

تنزل دادن سطح ماجرای تظاهرات اعتراض آمیز ارومچی مركز ایالت مسلمان نشین « سین كیانگ » چین به یك اختلاف و درگیری قومی میان « اویغور » های مسلمان و « هان » های چینی و اصرار بر اینكه این واقعه مربوط به كشته شدن دو نفر از مسلمانان « اویغور » توسط چینی های متعلق به قوم « هان » است و ربطی به مسائل اسلامی و اعتقادی ندارد نمی تواند واقعیت های عریان این ماجرای عمیق را پنهان نماید. ایالت « سین كیانگ » مركز نهضت اسلامی مسلمانان چین است كه به « نهضت تركستان شرقی » معروف است و سابقه ای حدود یك قرن دارد. شهرهای مهم « ارومچی » و « كاشغر » كه در تاریخ آسیا و تاریخ اسلام شهرت زیادی دارند پایگاه های مهم این نهضت هستند و مسلمانان « سین كیانگ » در طول دهه های گذشته بارها علیه حكومت مركزی از جمله رژیم كمونیستی چین قیام كرده و قربانیان زیادی داده اند. مبارزات منفی مسلمانان ایالت « سین كیانگ » در برابر كمونیست ها و نافرمانی آنها در برابر قوانین و مقررات ضد اسلامی بخشی از فعالیت های این نهضت را تشكیل می دهد . با توجه به این واقعیت ها ساده اندیشی است اگر بپذیریم كه قیامی با حداقل 156 كشته و 800 زخمی و هزاران بازداشتی فقط مربوط به یك اختلاف كوچك بر سر كشته شدن دو نفر بوده است .

خبرها از اعمال محدودیت های شدید نسبت به مسلمانان سین كیانگ توسط نیروهای دولتی چین حكایت دارند. قطع كردن تلفن ها فیلتر كردن سایت ها بستن پیامك ها ایجاد محدودیت های شدید عبور و مرور تعطیلی روزنامه ها و جلوگیری از انتشار اخبار درگیری ها به ویژه درز كردن آن به خارج از مرزهای چین و حتی خارج از ایالت « سین كیانگ » و شهر « ارومچی » از جمله اقدامات دولت چین برای كنترل اوضاع جهت سركوب كردن قیام مسلمانان در این ایالت است . آمارهای منتشره نیز تماما دولتی هستند و به احتمال زیاد اعداد را بسیار كمتر از آمارهای واقعی بیان می كنند.

این قیام ریشه دار حتی اگر در این مرحله سركوب شود همچون آتشی زیر خاكستر گرمای خود را حفظ خواهد كرد و در اولین فرصت شعله ور خواهد شد. دولت چین با برخورد خشن و سركوب گرانه و به خاك و خون كشیدن مسلمانان سین كیانگ فقط به عمیق تر شدن زخم كهنه ای كه سالهای طولانی و پر التهابی را پشت سر گذاشته كمك می كند و هیچ مشكلی از مشكلات خود را حل نخواهد كرد.

در كشورهای اسلامی فقط تركیه نسبت به وقایع سین كیانگ عكس العمل نشان داده است . مطبوعات تركیه حجم زیادی از مطالب خود را به جزئیات این وقایع اختصاص داده اند و دبیركل سازمان كنفرانس اسلامی نیز كه اهل تركیه است موضعگیری كرده است . این واكنش ها از تركیه به دلیل همبستگی خاصی كه نسبت به تركستان شرقی احساس می كند امری طبیعی است ولی آنچه مایه تعجب است بی تفاوتی سایر كشورهای اسلامی به ویژه جمهوری اسلامی ایران است كه به عنوان یك كشور انقلابی انتظار بیشتری از آن می رود و قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز بر همین نكته تاكید دارد. هر چند گمانه زنی ها حكایت از مانع شدن ملاحظات سیاسی میان تهران و پكن از موضعگیری صریح و شفاف متولیان سیاست خارجی نسبت به وقایع « سین كیانگ » دارند لكن با توجه به اینكه مصالح امت اسلامی و رعایت جایگاه نظام جمهوری اسلامی از اهمیت بیشتری برخوردارند بی تفاوتی در قبال وقایع « سین كیانگ » قابل توجیه نیست .