تبیان، دستیار زندگی
سوال از رئیس جمهور کلید خورده است اما آیا روحانی کارش به خاطر فک شیت به قوه قضاییه و استیضاح خواهد رسید؟
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

طوفانی می شود ؟!


سوال از رئیس جمهور کلید خورده است اما آیا روحانی کارش به خاطر فک شیت به قوه قضاییه و استیضاح خواهد رسید؟
روحانی

اصل هشتاد و هشتم قانون اساسی می گوید "در هر مورد كه حداقل یك چهارم كل نمایندگان مجلس شورای اسلامی از رئیس جمهور و یا هر یك از نمایندگان از وزیر مسئول, درباره یكی از وظایف آنان سوال كنند, رئیس جمهور یا وزیر موظف است در مجلس حاضر شود و به سوال جواب دهد و این جواب نباید در مورد رئیس جمهور بیش از یك ماه و در مورد وزیر بیش از ده روز به تاخیر افتد مگر با عذر موجه به تشخیص مجلس شورای اسلامی."
سوال از رییس جمهور برای اولین بار بعد از گذشت سی وسه سال از انقلاب اسلامی  در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۹۰ از محمود احمدی نژاد انجام گرفت. طرح ۷۹ تن از نمایندگان برای سوال از رئیس جمهوری، شامل سوالاتی در مورد ده مورد اقدامات دولت و تصمیمات احمدی نژاد بود که این گروه از نمایندگان پاسخ به آنها را «برای رفع ابهامات و حسن تفاهم مجلس دولت و آگاهی ملت» لازم دانسته و گفته بودند که از پاسخ نمایندگان رئیس جمهوری که پیش تر به کمیسیون‌های مجلس ارائه شده بود، قانع نشده‌اند.
احمدی نژاد در تاریخ مذکور به مجلس آمد اما با اینکه طرح سوال به قوه قضاییه و استیضاح نکشید اما حواشی دیگری بعد از این جلسه ایجاد شد.
محورهای سوال ده گانه مجلس از رئیس دولت دهم از این قرار بود:  قانون تسهیلات ارزی برای مترو، مسئله وزارت ورزش و جوانان، میزان نرخ رشد اقتصادی کشور در سال ۸۹ و ایجاد اشتغال، نحوه تخصیص بودجه ارتقای شاخص‌های فرهنگی در قانون بودجه سال ۱۳۸۹، نحوه اجرایی شدن قانون هدفمند کردن یارانه‌ها ، جریان مقاومت یازده روزه در مقابل حکم حکومتی رهبری ، شیوه برکناری منوچهر متکی، طرح موضوع " مجلس در راس امور نیست"، نقش دولت در «مبارزه با بدحجابی و موضوع مکتب ایرانی.
احمدی نژاد در انتخاب کلمات و جملات خود برای پاسخ به این ده سوال از ادبیات خود استفاده کرد و آنطور که توقع می رفت باعث حاشیه سازی شد و افکار عمومی نمایندگان و مردم در برابر این عبارات شگفت زده یا به عبارت بهتر متاسف شدند، احمدی نژاد در بخشی از صحبت های خود گقت" اگر با خود دولت مشورت شده بود، سوالات مناسب تری پیشنهاد می‌کرد و به طعنه گفت که طراح سوال‌ها همان کسی است که مدرک دانشگاهی خود را «با فشار دادن یک شاسی» گرفته‌است وی همچنین در ادامه اشاره داشت: «آخر سال است می‌خواهم با هم یک مقدار صفا بکنیم.»

هر چند رفتار دولت بعد از مطالبه رهبری مبنی بر عدم مخفی نگه داشتن  موضوعات هسته ای از مردم دارای ابهام است و جای گلایه و شفاف سازی دارد اما آیا پیگیری این موضوع به این شکل صحیح می باشد و نمی توان از اقدامات دیگری استفاده نمود و به طرح سوال به عنوان گزینه آخر و نه گام نخست نگریست؟


او همچنین در پایان سخنانش به شوخی گفت که به «سوالات امتحانی» نمایندگان، که خوب هم طراحی نشده بود، به طور کامل پاسخ داده و حتی مطالب اضافه هم گفته‌است و اگر نمایندگان به او «نمره‌ای کمتر از ۲۰ بدهند، بی‌معرفتی و نامردی» کرده‌اند.
اما بعد از این جلسه و اتفاقات صورت گرفته، عده ای از نمایندگان با اصلاح مواد 196 و 197 آیین‌نامه داخلی مجلس را به تصویب رساندند تا دیگر آنچه در مجلس رخ داد تکرار نشود و جلسه سوال از رئیس جمهور بازدهی بهتری داشته باشد.
حال بعد از گذشت  حدود سه سال از آن زمان، رسایی کسی که در سال 90 به همراه دو تن دیگر از نمایندگان به دنبال اجرایی نشدن سوال از محمود احمدی نژاد بود، اینبار خود طرح سوال از روحانی را  کلید زده است.
وی چندی پیش از جمع آوری امضا برای سوال از رییس  جمهور درباره دلایل عدم ارائه جزییات توافقات اخیر به مردم خبر داد.

وی با اشاره به اینکه علی رغم تاکید رهبر انقلاب مبنی بر ارائه جزییات مذاکرات به مردم و نخبگان، دولت بنایی بر این کار ندارد و همچنان بر مخفی کاری اصرار دارد، در اینباره گفت: پیگیری های ما نشان می دهد که  مانع اصلی ارائه جزییات توافقات صورت گرفته هسته ای به مردم، شخص آقای روحانی است و وزیر خارجه در این باره تصمیم گیرنده نیست.

نایب رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس ادامه داد: آقای روحانی با رای مردم پشت میز مذاکره نشسته‌اند ولی معلوم نیست چرا وقتی دشمنان ملت ایران از ریز توافقات و مذاکرات مطلع هستند، چرا باید مردم را نامحرم تلقی کنند، خصوصا که رهبر معظم انقلاب تاکید کردند که در موضوع هسته ای و توافقات آن ما چیز محرمانه ای نسبت به مردم نداریم و ارائه جزییات توافقات و مذاکرات هسته ای به مردم و نخبگان را مصداق همدلی دولت با مردم دانستند.

وی گفت: 213 نماینده مجلس در نامه این مطالبه رهبر انقلاب را به دولت یادآوری کرده اند تا جزییات توافقات به مردم و نمایندگان ارائه شود اما آقای روحانی قصد چنین کاری را ندارد و این یعنی نتیجه مذاکرات برد برد نیست و ما از رییس جمهور سوال می کنیم تا ایشان توضیح دهد که دلیل استنکاف از مطالبه رهبری انقلاب و ارائه جزییات توافقات به مردم چیست.
اما برخی از نمایندگان نیز مخالف این مسئله هستند و طرح سوال را با دلیل انتشار نیافتن فک شیت نادرست و غیر منطقی عنوان کرده و به صلاح کشور نمی دانند.

در سالی که رهبر آن را با عنوان"دولت و ملت همزبانی و همدلی" نامگذاری کرده اند و در وضعیتی که دولت در جبهه دیپلماسی مشغول مبارزه است طرح سوال چه جایگاهی در مناسبات سیاسی خواهد داشت، و تا چه میزان محلی از اعراب دارد؟

صرف مطرح کردن طرح  سوال از رئیس جمهور مطمئنا خود حواشی بسیاری به دنبال خواهد داشت اما باید پرسید در سالی که رهبر آن را با عنوان"دولت و ملت همزبانی و همدلی" نامگذاری کرده اند و در وضعیتی که دولت در جبهه دیپلماسی مشغول مبارزه است طرح سوال چه جایگاهی در مناسبات سیاسی خواهد داشت، و تا چه میزان محلی از اعراب دارد؟
هر چند رفتار دولت بعد از مطالبه رهبری مبنی بر عدم مخفی نگه داشتن  موضوعات هسته ای از مردم دارای ابهام است و جای گلایه و شفاف سازی دارد اما آیا پیگیری این موضوع به این شکل صحیح می باشد و نمی توان از اقدامات دیگری استفاده نمود و به طرح سوال به عنوان گزینه آخر و نه گام نخست نگریست؟
و جای یک سوال دیگر نیز باقی است که هرچند دولت در مواقعی با منتقدان رفتار صمیمانه ای نداشته است اما در طول مذاکرات برخی از رسانه ها و افراد دلواپس از جمله رسانه این نماینده محترم  در برخورد با دیپلمات ها و مذاکرات آیا دقیقا مطابق فرمایشات و مواضع رهبری عمل کرده اند یا به صورت" نُومِنُ بِبَعضٍ وَنَكفُرُ بِبَعضٍ"  به استقبال فرمایشات ایشان رفته اند. انها گویا از فرزند انقلاب دانستن و موافقت و حمایت رهبری از مذاکرات چیزی نشنیده  و فقط صرفا خوش بین نبودن و برخی از تذکرات رهبری را  متوجه شده اند!
البته که جای انتقاد و گلایه از مذاکرات نیز وجود داشته و موضوعی راهگشا می باشد و هیچ کس ادعای بی نقص بودن را نداشته و خود دولت نیز با توجه به توصیه رهبری مبنی بر  کمک از منتقدین اقداماتی را انجام داده است اما  از نوع رفتار برخی از رفتارهای منتقدین بیش از دلسوزی؛ کج سلیقگی و نوعی رقابت نادرست و  نگاه غیر صمیمانه به نظر نمی رسد؟

امیر رضوانی

بخش سیاست تبیان