سانتریفیوژها را فعال می کنیم

در واقع تحریم های جدید فقط علیه ایران نیست؛ بلکه دهن کجی به اتحادیه اروپا، چین و روسیه و شورای امنیت سازمان ملل هم خواهد بود و دست ما باز است که علیه آمریکا اقدام کنیم که بی تردید اقدام و واکنش ما از آنها اساسی تر و کوبنده تر خواهد بود.

فرآوری: آزاده مرنی - بخش سیاست تبیان

اقدامات اخیر کنگره آمریکا یک عهدشکنی آشکار به دنبال بدعهدی و کارشکنی های قبلی این کشور در قبال جمهوری اسلامی ایران بود و بار دیگر ثابت شد که آمریکا به هیچ عنوان قابل اعتماد نیست. تمدید تحریم و قانون داماتو نشان می دهد که دولتمردان آمریکایی، حتی قاعده بازیِ یک رفتار بین المللی را هم رعایت نمی کنند و به تنهایی به دنبال تبدیل دنیا به جنگلی هستند که خود قانونگذار آن باشند و این نقض آشکار برجام است.

در مراحل تصویب برجام این امر به صورت مشروط بود، به این صورت که چنانچه آمریکایی ها بدعهدی کردند ما بتوانیم اقدام لازم را داشته باشیم که با توجه به این قوانین باید همه دست به دست هم دهند و هم سخن شوند که آمریکا غیرقابل اطمینان و اعتماد هستند و در این زمینه اقدامات اساسی به کار گرفته شود.

اخیرا و به دنبال این نقض آشکار و صریح برجام، منصور حقیقت پور (مشاور رئیس قوه مقننه) گفت: "ما هم می می توانیم برگردیم و سانتفیوژهایمان را آن هم نه IR1 بلکه IR8 یا IR6 که سانتریفیوژهای نسل جدید هستند، نصب و فعال کنیم و رآکتور جدید را که روزآمد بوده به جای رآکتور قدیمی نصب کنیم و هم تعداد سانتریفیوژها را بر اساس نیاز خودمان مجدد راه اندازی نماییم که در قانون مصوب در این حوزه هم این امر را پیش بینی کرده ایم."

باید توجه داشت که ما در این زمینه کمبود قانون نداریم و به حد کافی در این باره قوانین پیش بینی شده اما در حال حاضر مسئله مهم این است که مسئولان منتخب در هیئت نظارت در این راستا اظهار نظر کنند و اقدامات لازم و اساسی را در مقابل این عهدشکنی آمریکایی ها به کار بگیرند.

در واقع تحریم های جدید فقط علیه ایران نیست؛ بلکه دهن کجی به اتحادیه اروپا، چین و روسیه و شورای امنیت سازمان ملل هم خواهد بود و دست ما باز است که علیه آمریکا اقدام کنیم که بی تردید اقدام و واکنش ما از آنها اساسی تر و کوبنده تر خواهد بود.

بدعهدی آمریکا

آنچه که در رفتار آمریکایی ها شاهد بودیم، خیلی هم غیرطبیعی نیست. کشوری که به عهد شکنی عادت داشته و ما البته تجربه های تلخی را با آمریکا در قبل از انقلاب و بعد از آن داشته ایم.

حقیقت این است که ما در برجام تعهداتی دادیم و طرف های مقابل هم در مقابل متعهد شدند، مهم ترین رئوس تعهدات ما کاهش ذخایر غنی سازی بود، مواد غنی سازی شده ما باید کاهش می یافت، طبق برجام دومین تعهد ویژه ما کاهش ظرفیت غنی سازی بود، آن هم به 5 هزار و 60 دستگاه سانتریفیوژ از نوع اول، سومین تعهد ویژه ما این بود که می بایست با همکاری فراتر از پروتکل الحاقی راه را برای بازرسی های لحظه به لحظه آژانس باز کنیم.

در مقابل صحبت های متفاوت و متناقضی مطرح شد، اما کلیت کار این بود که 6 کشور متعهد شدند، اولا دست از تهدید ایران اسلامی بردارند، نه عمل، نه رفتار و نه گفتاری داشته باشند که مابه ازای آن اخلال و نقض روح حاکم بر برجام صورت گیرد، نکته دوم بحث تحریم ها بود، آنان متعهد شدند که تحریم های شورای امنیت ملی سازمان ملل را رفع کنند، متعهد شدند که دستورات اجرایی رئیس جمهور آمریکا لغو شود، متعهد شدند که دستورالعمل های اجرایی اتحادیه اروپا لغو شود و تحریم های کنگره هم متوقف شود که نشد و تمدید تحریم ها در دستور کار قرار گرفت.

آنچه که در این میان حائز اهمیت است آن که ، ما در توافق نامه برجام با گروه 1+5 توافق کرده ایم و نه تنها آمریکا و تعجب می کنیم که چرا اتحادیه اروپا و کشورهای اروپایی عضو 1+5 در مقابل لجاجت ها، عهدشکنی ها و نقض برجام آمریکایی ها ساکت نشسته اند. جای این سئوال باقی است که چرا اتحادیه اروپا که در مذاکره بوده در این زمینه اقدامی نمی کند؟ آیا یک عضو 1+5 می تواند هر رفتاری انجام دهد و بقیه اعضا تماشاگر این رفتار باشند؟