خطرات بازی پوکمن گو برای کودکان

برخی از روان شناسان بر این باور هستند که بازی پوکمون گو کودکان را فعال تر و اجتماعی تر می کند، با این وجود، از آنجایی که مغز کودکان هنوز توانایی کامل تشخیص واقعیت از خیال را پیدا نکرده است، این بازی برای کودکان کم سن و سال، تأثیرات روانی مخربی به همراه خواهد داشت.

بخش ارتباطات تبیان

امروزه استفاده از بازی های رایانه ای و زندگی کردن در دنیایی سراسر وهم و خیال در بین مردم دنیا رواج پیدا کرده است.

پوکمون گو یکی از جدیدترین بازی های تلفن های هوشمند است که طرفداران زیادی در سراسر جهان پیدا کرده است؛ این بازی کودکان را وادار به خروج از منزل و برقراری تعامل با دنیای واقعی می کند؛ البته این تعامل با خیره شدن فرد به صفحه نمایش تلفن همراه و دنبال کردن اشیای مجازی صورت می گیرد. برخی از روان شناسان بر این باور هستند که پوکمون گو کودکان را فعال تر و اجتماعی تر می کند و آن ها از این بازی به عنوان ابزاری برای ارتباط برقرار کردن با یکدیگر و دنیای اطرافشان استفاده می کنند.

این توجیهات در ظاهر منطقی به نظر می آیند، اما واقعیت ماجرا چیز دیگری است. بزرگسالانی که به بازی پوکمون گو مشغول هستند، از لحاظ ذهنی بسیار درگیر این بازی می شوند و ساعت ها در خیابان ها به دنبال هیولاهای این بازی سرگردان می شوند. البته، برای کودکان کم سن و سال استفاده از این بازی تأثیرات مخرب تری به همراه خواهد داشت.

کودکان در برابر این نوع بازی ها آسیب پذیرتر هستند، زیرا مغز آنها هنوز توانایی کامل تشخیص واقعیت از خیال را پیدا نکرده است. محققان انگلیسی در پژوهشی بر روی 1600 گیمر به این نتیجه رسیدند که بازی پوکمون گو تأثیرات مخربی بر ذهن گیمرها می گذارد.

نتایج این پژوهش نشان می دهد که گیمرها تا ساعت ها بعد از اتمام بازی صداها و تصاویر مربوط به آن را می دیدند و می شنیدند. برخی از آنها صدای موسیقی متن بازی، صدای انفجارهای رخ داده، حرکت شمشیر در هوا و جیغ و داد می شنیدند. گفته می شود یکی از این گیمرها نیز صدای یکی از شخصیت های بازی را می شنیده که مرتباً کلمه «مرگ» را تکرار می کرد.

دکتر اندرو دوان، رئیس مرکز سلامت روان نیروی دریایی ایالات متحده در پژوهش دیگری نشان داده است، سربازان جوانی که بی خوابی دارند با انجام این گونه بازی های رایانه ای به روان پریشی و توهم دچار می شوند. در همین راستا، در یکی از این سربازها بعد از مدتی میل به خودکشی دیده شده که با حل مشکل بی خوابی و توقف بازی، میل به خودکشی در این فرد از بین رفته است.

مسلماً، کودکان و نوجوانانی که مشکلات احساسی و روانی دارند نسبت به پیامدهای این بازی ها آسیب پذیرتر هستند و متأسفانه شناسایی آنها پیش از استفاده از این بازی ها کار آسانی نیست. آنچه که در این رابطه حائز اهمیت است این است که تا آنجا که می توانیم سعی کنیم کودکان را از این فضاها و خطراتی که آنها را تهدید می کند دور نگه داریم.