دولت روحانی در سالی که گذشت

مسعود پزشکیان همچنین با اشاره به اینکه 400 هزار میلیارد تومان پروژه از گذشته بر روی دست دولت مانده معتقد است که خرابکاری های انجام شده در چهار دولت دیگر هم قابل جبران نیست.

او که از معدود نمایندگان با گرایش اصلاح طلبانه در مجلس نهم است و جزو حامیان دولت اعتدال گرای یازدهم به شمار می رود، در خلال سخنان خود بخش هایی از عملکرد دولت محمود احمدی نژاد را نیز به نقد می کشد.

مشروح گفت و گوی تبیان با مسعود پزشکیان را در زیر می خوانید:

برخی منتقدان دولت معتقدند در حوزه سیاست خارجی دولت امتیازات زیادی داده و در مقابل دستاورد قابل توجهی نداشته است، شما عملكرد دولت در این زمینه را چطور میبینید؟

آیا روش آن گروهی که در سیاست خارجی امتیاز ندادند و در عوض با عملکرد خود موجب شدند چند قطعنامه سازمان ملل علیه ایران صادر شود، درست بود؟ یا روش دولت یازدهم که در این مدت اجازه نداده یک قطعنامه علیه کشورمان صادر شود و در ضمن اتحاد و همبستگی بین المللی علیه ایران را به هم ریخته است؟ خوب است که کمی انصاف و منطق داشته باشیم. ما از چند سالی که فقط علیه کشورمان قطعنامه صادر شد و وضع جامعه از نظر اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی به اینجا کشیده شد، چه چیزی به دست آوردیم؟

شما مهمترین دستاورد مذاکرات در دولت جدید را چه می دانید؟

هنوز خیلی زود است که در این باره قضاوت کنیم اما آنچه روشن است به هم زدن وحدت علیه نظام و از بین بردن ذهنیت جنگ طلبی و ترور از طرف نظام جمهوری اسلامی در افکار عمومی جهان است. بالاخره الان همه می پذیرند که نظام جمهوری اسلامی می خواهد حرف بزند و دنبال منطق است. مساله هسته ای شفاف تر شده، حضور ایران در مجامع بین المللی فعال تر شده و ارتباط ایران با کشورهای دیگر در این دوره قابل قیاس با گذشته نیست. ما در دوره قبل با کدام یک از کشورها در منطقه، در اروپا و در دنیا رابطه داشتیم؟ بورکینافاسو وکشورهایی که اصلا نمی دانیم در کجای نقشه قرار دارند؟! گاهی می دیدیم رییس جمهور ما به این کشورها سفر کرده و بعد هم پز می دادیم که ما با کشورها رابطه خوبی داریم.

از نظر شما در یک سال گذشته چه تحولی در حوزه اقتصاد ایجاد شده است؟

امکان ندارد که در یک سال بتوان برایندی از عملکرد دولت داشته باشیم. اقتصاد چیزی نیست که به این زودی بتواند نتیجه مشخص و ملموسی داشته باشد. ما فعلا تاوان بهمنی را می دهیم که در حال پایین آمدن و تخریب کردن است. اما مشخص است که آرامشی در این حوزه ایجاد شده که با قبل قابل قیاس نیست. در سالهای گذشته همه چیز هر لحظه در حال تغییر بود و هیچ ثباتی در جامعه نداشت و الان حداقل این ثبات به وجود آمده است و فضا آرام تر است.

نحوه تعامل دولت و مجلس در دولت فعلی را چطور می بینید و فکر می کنید چه تفاوتی با دولت قبل دارد؟

حداقل این است که دولت یازدهم علی رغم همه مشکلات قانون بودجه را به موقع تقدیم مجلس کرد، ادعا کرده مجلس هر چه در قانون بنویسد ما اجرا می کنیم؛ حالا ممکن است برخی قوانین را نتوانسته اجرا کند یا مشکلاتی داشته است. اما مثلا در بهداشت و درمان چارچوب یک درصد و 10 درصد را قبول کرده که پرداخت کند اما حالا اینکه چقدر پرداخت کرده بحث دیگری است اما این خیلی فرق می کند با دولتی که می گفت کلا قانون را قبول ندارم و هر چه دلش می خواست را انجام می داد و هر کاری که دلش می خواست انجام می داد نسبت به دولتی که سعی می کند قانون را اجرا کند. این مساله قابل قیاس با دولت گذشته نیست.

آیا به نظر شما میزان تنش ها بین قوای مقننه و مجریه در سال گذشته کمتر شده است؟

طبیعتا کم شده ولی خیلی نمی توان قاطعانه این را گفت زیرا عده ای در مجلس دنبال اجرای قانون نیستند بلکه به دنبال نظرات و افکار سیاسی خود هستند و در نتیجه اگر تنشی هم هست به خاطر عدم اجرای قانون نیست. در دوره قبل دولت بی قانونی می کرد و برخی در مجلس هم این کارها را تایید می کردند پس لزوما تنش به خاطر عدم اجرای قانون یا عدم تعامل نیست و گاهی به خاطر چیزهای دیگر اتفاق می افتد.

به نظر شما دولت مجموعا چقدر در یک سال گذشته در رسیدن به اهداف و شعارهای خود موفق بوده است؟

پاسخ به این سوال خیلی سخت است چون خیلی وقتها تا بخواهیم چاله ها را پر کنیم به چشم نمی آید ولی به هر حال باید چاله ها پر شود تا به جاده صافی برای حرکت برسیم. دولتی که 400 هزار میلیارد تومان پروژه روی دستش مانده چه پروژه ای را باید اجرا کند که به چشم بیاید؟ خرابکاری هایی که انجام شده نه در این دولت بلکه در چهار دولت دیگر هم قابل جبران نیست. دولت گذشته تعهدات مختلفی ایجاد کرد و متاسفانه مجلس هم مقابل آن سکوت کرد. آنها پز سفرهای استانی را می دادند و در هر سفر خلاف قانون های بین می کردند و تعهداتی ایجاد می کردند که اعتبارش وجود نداشت و دولتهای دیگر باید پاسخ گوی آن تعهدات باشند و چوبش را بخورند. همه بلدند که نه تنها برای 10 سال بلکه برای 1000 سال دیگر هم هزینه درست کنند و بگویند دستور دادیم فلان مشکل برطرف شود اما با کدام پول و اعتبار و امکانات؟ با پول و اعتبار دولتهایی که قرار است بعد از این سر کار بیایند؟