مردان مریخی؛ زنان ونوسی
چهار نکته برای اجتناب از رنجش
اشخاص با رعایت چهار نکته می توانند رنجش ناشی از مشاجره را از میان بردارند. این چهار نکته عبارتند از: جنگیدن، فرار کردن، وانمودسازی و تسلیم شدن. هر یک از اینها ممکن است موقتاً پیروزی در مشاجره را برای ما به ارمغان آورند اما در بلند مدت جملگی مضر هستند. برای توضیح بیشتر این نکات را بررسی می کنیم.
1) جنگیدن:
این موضع گیری قطعاً از مرّیخ آمده است. وقتی گفت و گو غیر دوستانه می شود، بعضیها راه جنگ را انتخاب می کنند و با سردادن این شعار که "بهترین دفاع حمله است" حالت تدافعی می گیرند و در نتیجه با سرزنش، داوری، انتقاد و مقصر جلوه گر ساختن همسر خود با مشکل خود رو به رو می شوند. صدایشان بلند می شود و حرفهای خشم آلود می زنند. انگیزه اصلی آنها این است که با مرعوب کردن همسر خود به سخنان محبت آمیز برسند. وقتی همسرشان شکست می خورد آنها گمان می کنند که برنده شده اند و حال آنکه در واقع بازنده اند.
مرعوب کردن از اعتماد در رابطه زناشویی می کاهد.
مرعوب کردن اعتماد و اطمینان را در روابط زناشویی تضعیف می کند. وقتی برای اثبات حقّانیت خود دیگران را مقصر جلوه دهید به ارتباط میان خود و آنها لطمه می زنید. وقتی زن و شوهر با هم نزاع می کنند، به تدریج بی پرده سخن گفتن و آسیب پذیر بودن خود را از دست می دهند. زنها در صدد دفاع از خود بر می آیند و مردها به همان اندازه از محبت کردن به همسرشان دست برمی دارند و دیری نمی پاید که صمیمت از میان آنها رخت بر می بندد.
2) گریز:
این موضع گیری نیز از مرّیخ آمده است. مرّیخیها برای اجتناب از رویارویی ممکن است به غارهای خود پناه ببرند و هرگز از آن خارج نشوند. وضعی مانند جنگ سرد، آنها از گفت و گو خودداری می کنند و مسئله ای حل نمی شود. این رفتار "انفعالی- پرخاشگرانه" با سکوت کردن موقتی و بازگشت دوباره برای ادامه گفت و گو و حل و فصل مسایل به روشی دوستانه و محبت آمیز تفاوت دارد.
مرّیخیها از رویارویی هراس دارند و ترجیح می دهند از پرداختن به هر گفت و گویی که به مشاجره بکشد خودداری نمایند. بعضی از زوجها به جای مشاجره، خیلی ساده از گفت و گو درباره موضوع مورد اختلاف خودداری می کنند. این طرز برخورد با مسئله و رسیدن به خواسته خود نوعی مجازات کردن همسر است که با دریغ کردن مهر و عشق از همسر همراه است. کسانی که در این موضع ظاهر می شوند برخلاف کسانی که راه جنگ را انتخاب می کنند مستقیماً همسر خود را نمی آزارند، اسباب رنجش آنان را فراهم می سازند. اما باید دانست که با دریغ کردن مهر و محبت همسران ما بیش از پیش به این نتیجه می رسند که آنچه می توانند به ما عرضه کنند کم و کمتر می شود.
3) وانمود کردن:
این موضع گیری در ونوس رواج دارد. در این موضع گیری شخص برای اجتناب از آسیب دیدن در جریان رویارویی وانمود می کند که اصولاَ مسئله ای در میان نیست. زن لبخندی می زند و سعی می کند که در هر کاری خود را موفق و شاد نشان دهد اما این زنها به مرور زمان بیش از پیش می رنجند. آنها همیشه به همسر خود چیزی می دهند و در مقابل چیزی نصیب نمی برند. این رنجش مانع از ابراز طبیعی مهر و محبت می شود.
آنان از بیان صادقانه احساسات خود می ترسند و بنابراین سعی دارند که همه چیز خوب به نظر برسد. مردها از کلماتی مانند "خوب"، "بسیار خوب"، "اشکالی ندارد" و غیره زیاد استفاده می کنند. اما این عبارت ها برای مردان مفاهیمی کاملاً متفاوت را تداعی می نمایند. در نظر مرد: "خوب است زیرا من به تنهایی از عهده انجام آن بر می آیم." یا "اشکالی ندارد زیرا میدانم چه باید بکنم." یا "خوب است زیرا من به آن رسیدگی می کنم و به کمکی احتیاج ندارم." اما وقتی زنها از این عبارات استفاده می کنند، می تواند نشانه آن باشد که آنان سعی دارند از بروز اختلاف یا مشاجره اجتناب کنند.
زنها برای اجتناب از گل آلود کردن آب ممکن است حتی خود را فریب دهند و به این نتیجه برسند که همه چیز خوب و بی کم و کاست است و حال آنکه چنین نیست. زن از خواسته های خود می گذرد و از خود گذشتگی نشان می دهد، مبادا گرفتار تضاد و اختلاف شود.
4) تسلیم شدن:
این موضع گیری نیز از ونوس آمده است. در این جا شخص به جای تن دادن به گفت و گو، تسلیم می شود. اشتباه را به گردن خود می اندازد و می پذیرد که همه مشکلات میان او و همسرش ناشی از خود اوست. در کوتاه مدت زن و شوهر ظاهراً یکدیگر را دوست دارند و از رابطه خود حمایت می کنند اما در پایان کار احساس از خودبیگانگی می کنند.
یکی از روزها مردی از زنش شکایت می کرد که: "من به شدّت او را دوست دارم. او هرچه را می خواهم به من می دهد. تنها شکایت من این است که او شاد نیست." زن این مرد بیست سال از خود به سود شوهرش گذشته بود. آنها هرگز با هم نزاع نمی کردند و اگر از زن این مرد درباره روابطش می پرسیدید، پاسخ می داد:"رابطه ما عالی و بی کم و کاست است. شوهر من مردی بسیار دوست داشتنی است. تنها مشکل مسئله ساز در رابطه ما من هستم. من افسرده ام و علت آن را هم نمی دانم." افسردگی این زن از آن رو بود که بیست سال خود را انکار کرده بود تا موافق به نظر برسد.
احتمالاً شما هم به این نتیجه رسیده اید که در شرایط بعضی از این موضع گیریها قرار دارید. توجه داشته باشید که اشخاص معمولاً از یک موضع گیری به موضع گیری دیگر می روند. در هر یک از این موضع گیریها هدف این است که از آسیب دیدن خود اجتناب کنیم. متأسفانه این سیاست مؤثر واقع نمی شود. به جای آن باید مشکلات را شناسایی و آنها را از میان برداشت. زمانی را به سکوت بگذرانید تا خونسردی خود را به دست آورید و بعد دوباره به گفت و گو ادامه دهید. سعی کنید تا حدّ امکان در برقراری ارتباط مهارت بیشتری به دست آورید و بر احترام و رعایت همسر خود بیفزایید. مطمئن باشید که به تدریج از جنگ و مشاجره اجتناب می کنید.
و بخوانید بیشتر در کتاب مردان مریخی؛ زنان ونوسی جهت بهتر شدن روابط زناشویی
جهت خرید کتاب مردان مریخی؛ زنان ونوسی اینجا کلیک کنید.
جهت خرید کتابهای روانشناسی کلیک کنید.
جهت خرید نرم افزارهای تبیان کلیک کنید.
