این آب خواص خود را دارد و شرکت های تولیدکننده ی این دستگاه ها با توجه به خواص آن تبلیغات گسترده ای در خصوص آن ها انجام می دهند. به زبان ساده وظیفه ی این دستگاه ها حذف ناخالصی های آب شیر و تبدیل آن به آبی به نام آب قلیایی است؛ اما اساساً چه نیازی به مصرف چنین آبی وجود دارد؟ خواص و فواید آن چیست؟ آیا این آب مضراتی نیز دارد؟ آب قلیایی برای چه افرادی مناسب و برای چه افرادی نامناسب است؟ شیوه ی مصرف این نوع آب باید چگونه باشد و غیره. بدون شک با شنیدن نام آب قلیایی چنین سوالاتی به ذهن هر خواننده ای خواهد رسید. در این مقاله مصاحبه ای ترتیب داده ایم با آقای ابوذر گودرزی، کارشناس تغذیه تا یک بررسی اجمالی و علمی در خصوص آب قلیایی داشته باشیم. لطفاً با ما همراه باشید.

به عنوان اولین سوال بفرمایید آب قلیایی چیست؟

آب قلیایی در دنیای تغذیه به نام آب آلکالین معروف است. آب قلیایی از یونیزاسیون آب با هدف جداسازی عناصر مفید به دست می آید. در واقع یونیزاسیون پروسه ای است که در آن عناصر مغذی ضروری مانند کلسیم و منیزیم در آب حفظ و عناصر سمی و ناسالم که در قسمت اسیدی آب است طرد می شوند. به این ترتیب آب قلیایی می شود. دستگاه های یونیزه کننده دو کار انجام می دهند: یکی فیلتراسیون آب که در واقع وظیفه ی از بین بردن آلودگی های آب را بر عهده دارد و دیگری یونیزاسیون آب است که در واقع توسط الکترودها به روش الکترولیز انجام می شود. البته این دستگاه ها انواع مختلفی دارند و روند تکمیل و پیشرفت را می گذرانند...

هدف از نوشیدن آب قلیایی چیست؟

هدف اصلی مصرف آب قلیایی یا آلکالین درمان حالت اسیدوز بدن است. اسیدوز به معنای میزان pH اسیدی افزایش یافته در خون و دیگر بافت هاست. اسیدوز خطر افزایش اختلالات مزمن را در بدن افزایش می دهد و علائم گوناگونی مانند سردرد، تهوع، اسهال و غیره در بدن ایجاد می کند. آب قلیایی اثر مثبتی در کنترل اسیدوز متابولیکی در حیوانات از خود نشان داده است. در واقع بررسی هایی که روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شده است نشان می دهد این آب تأثیر مثبتی برای رفع حالت اسیدی بدن دارد. نکته ی مهم این است که برای اثبات همین تأثیر روی بدن انسان نیاز به انجام پژوهش ها و بررسی های بیشتری است. در نتیجه لازم است که برای مصرف آب قلیایی ملاحظاتی داشته باشیم.

یونیزه کردن آب چه کمکی به سلامت آب می کند؟

الکترودیالیز آب به معنی متراکم کردن عناصر مفید و پس زدن سموم خطرناک است. الکترودیالیز باعث می شود که کلسیم، منیزیم، آهن، زینک، سدیم، مس، پتاسیم و منگنز در آب متراکم بشود. این امکان وجود دارد که نتوانیم از طریق رژیم غذایی نیازهای روزانه مان به این مواد مغذی را تامین کنیم. ولی در آب قلیایی تمام این عناصر وجود دارند. توجه داشته باشید که نوشیدن این نوع آب یکی از روش های تامین منگنز به عنوان یک آنتی اکسیدان است که به میزان کمی برای بدن لازم است. امکان دارد که در طول روز از طریق مصرف مواد غذایی نتوانیم منگنز بدن را تامین کنیم اما با نوشیدن این نوع آب به راحتی می توان نیاز بدن را تامین کرد. بهتر است بدانید که منگنز برای مقابله با رادیکال های آزاد عنصری ضروری محسوب می شود. توجه داشته باشید که اگر بخواهید از منگنز موجود در آب قلیایی بهره مند شوید باید ظرف 24 ساعت از آب قلیایی تولیدشده استفاده کنید چون این عنصر خیلی زود از بین می رود؛ بنابراین توصیه می کنیم که این آب خیلی سریع مصرف شده و از نگهداری آن در بطری ها و به طور طولانی مدت خودداری شود.

مضرات احتمالی این آب چه می تواند باشد؟

قبل از هر چیز بهتر است بگوییم که بدن انسان قدرت بالایی در کنترل اختلالات اسیدیته یا قلیایی شدن دارد. گرچه آب آلکالین یا قلیایی باعث افزایش pH به شکل ناگهانی نمی شود اما بدن انسان حتی ظرفیت مقابله با سوءمصرف آب قلیایی را نیز دارد؛ یعنی حتی اگر این نوع آب بیش از حد نیز مصرف شود باز بدن قدرت ایجاد توازن pH خون را دارد. از درجات خیلی بالا فقط برای  شستن میوه ها و سبزی ها استفاده می شود تا سموم از روی محصول پاک شوند.

احتمال دارد مصرف زیاد و غیراصولی آب قلیایی اسید معده را نیز ضعیف کند. باید بدانید که این اسید برای هضم غذا لازم است و همچنین از بدن در برابر عوامل میکروبی محافظت می کند. در نتیجه مصرف بی رویه ی این آب می تواند به باقی ماندن میکروب ها در بدن کمک کند. البته گفتنی است که این میکروب های باقی مانده در جوامع گسترش یافته با استانداردهای بالای زندگی وجود ندارد و یا به شدت کم است؛ اما بدن انسان هیچ زمانی نمی تواند مصون از میکروب ها باشد و باید همیشه در این خصوص هشیار بود.

افرادی که از این آب استفاده می کنند باید روزانه چه میزان از این آب بنوشند؟

در ابتدای مصرف 3 تا 4 لیوان در روز کافی است و به تدریج می شود مصرف آن را به 8 تا 12 لیوان رساند.

pH این آب به چه میزانی باید باشد؟

دستگاهی که این آب را یونیزه می کند درجه ی تنظیم pH دارد که به این ترتیب می شود آن را تنظیم کرد. آشامیدن مستقیم این آب با استفاده از سطح یک قلیایی ( با pH بین 5/7 تا 5/8 ) است و سطح دوم آب قلیایی انتخاب شده از دستگاه برای پختن برنج ( با pH بین 5/8 تا 9 ) برای کاهش نشاسته ی موجود در آن، سطح سوم برای چای و قهوه و برای خنثی نمودن اثر اسیدی ( با pH بین 5/8 تا 5/9 ) آن ها و سطح چهارم آب قلیایی ( با pH بین 5/9 تا 11 ) برای شستشوی سموم روی میوه  وسبزیجات می باشد. امکان دارد با مصرف این آب عوارضی مانند سردرد، خستگی، گرفتگی عضلانی، تهوع یا علائمی مانند سرماخوردگی بروز کند. علاوه بر این امکان دارد مصرف این آب علائم دیگری مانند مدفوع تیره، شل یا آبکی ایجاد کند که البته این علائم آخر می تواند علائم مثبتی باشد چون می تواند نشان دهنده دفع سموم از بدن باشد. به خاطر اینکه آب قلیایی به دفع سموم و پاکسازی بدن کمک می کند.

بهترین زمان برای نوشیدن این آب چیست؟ آیا مصرف آن به همراه غذا توصیه می شود؟

توصیه می کنیم که این آب یک ساعت قبل و یک و نیم تا دو ساعت بعد از غذا مصرف نشود. دلیل آن نیز به خاطر تأثیر آن روی اسید معده است. توصیه می کنیم از این نوع آب برای مصرف داروها نیز استفاده نشود. چون امکان دارد عناصر موجود در آن اختلالی در اثرات داروها داشته باشد.

شیوه ی مصرف این آب برای افراد مسن و کودکان چگونه باید باشد؟

برای افراد مسن در هفته ی اول مصرف روزانه یک تا دو لیوان آب قلیایی با Ph هشت و نیم توصیه می شود. مصرف این آب برای کودکان زیر 3 سال توصیه نمی شود. برای این رده ی سنی فقط آب فیلترشده قابل استفاده است چون آلودگی های آب در این صورت از بین رفته اما یونیزه شده ی آن برای کودکان مناسب نیست. کودکان بین چهار تا دوازده سال تنها مرحله ی یک یعنی pH هشت و نیم را استفاده کنند یا pH نه اما وارد فاز بعدی مصرف نشوند.

طعم این آب با آب معمولی متفاوت است؟

آب شیر زمانی که داخل دستگاه قرار می گیرد در ابتدا فیلتر می شود تا طعم کلرید آن گرفته شود و سپس الکترولیز روی آن انجام می شود که املاح آن را از 12 تا 16 مولکول به 5 تا 8 مولکول ریز تغییر می دهد. همین امر باعث تلطیف مزه ی آب می شود. در واقع طعم آب تا حدودی بهتر و مطلوب تر می شود. آب قلیایی برای پخت و پز بسیار مناسب است چون در عین مرطوب نگه داشتن غذا طعم غذا را نیز بیشتر و بهتر می کند.

آب قلیایی یا یونیزه شده تا چه مدت قابل مصرف است؟

طراحی این آب یونیزه برای مصرف بلافاصله است؛ یعنی اینکه اگر این آب بعد از یونیزه شدن بلافاصله مصرف نشود دوباره خواص آن به حالت اولیه بر می گردد. به همین دلیل امکان بطری شدن و نگهداری طولانی مدت وجود ندارد. باید بدانید که آب قلیایی خاصیت آنتی اکسیدانی دارد که در صورت نگهداری طولانی مدت آن یعنی در 18 تا 24 ساعت آتی از بین خواهند رفت و pH آن بعد از یک تا دو هفته به سطح 7 می رسد. برای نگهداری این آب بهتر است از ظروف شیشه ای استفاده شده و از محیط تاریک و سرد مانند یخچال استفاده شود.

آیا آب قلیایی برای ورزشکاران مناسب است یا خیر؟

در شرایط استرس های ورزشی یا ذهنی در طول رقابت های ورزشی هیدراسیون بسیار مهم است. نتایج بررسی ها نشان داده است که دهیدراته شدن بدن (کم آبی بدن) می تواند ضریب عملکرد بدن ورزشکاران را پایین بیاورد. آب قلیایی سریع تر جذب بدن می شود در نتیجه می تواند به ورزشکاران در جهت تامین مجدد آب بدنشان کمک بیشتری بکند. آب قلیایی باعث افزایش اکسیژن خون نیز می شود که برای فعالیت عضلانی مفید است. در ورزش هایی که بدن به دلیل عدم وجود اکسیژن کافی، اسیدلاکتیک بیشتری تولید می کند آب قلیایی با سرعت بیشتر اکسیژن خون را تامین می کند.

آیا امکان دارد با مصرف آب قلیایی بدن بیش از اندازه قلیایی شود؟

بعضی افراد با مصرف 4 لیتر آب قلیایی نیز به مشکلی بر نمی خورند. این مشکل امکان دارد در افرادی که اسیدیته ی بالایی دارند بروز کند. در واقع تأثیر آب قلیایی در افراد مختلف متفاوت است. بهترین راه برای تنظیم pH بدن رژیم غذایی مناسب و در کنار آن استفاده از این آب است؛ یعنی ضرورتی ندارد که برای تنظیم این وضعیت بدن صرفاً به مصرف آب قلیایی رو آورده شود. رژیم غذایی حاوی میوه ها و سبزیجات بهترین شیوه برای تنظیم pH بدن است.

عدم توازن PH بدن چگونه تشخیص داده می شود؟

این کار معمولاً با آزمایش انجام می شود اما با علائم ظاهری نیز می شود به آن پی برد. علائمی مانند وجود لکه های قرمز، آکنه، سیاهی دور چشم، پوست و ناخن شکننده، وزن بالای فرد، ناراحتی معده، عدم هضم صحیح، پریشانی، بی قراری، حساسیت غذایی، واکنش های آلرژیک، عفونت، خستگی و حتی افسردگی می تواند نشان دهنده ی عدم توازن pH بدن باشد.

مطالب مرتبط:

نگذارید بدنتان ترشی بیندازد

تعادل اسید و باز و نقش آن در سلامت استخوان و ماهیچه ها