ورود عبدالرحمن بن ملجم مرادی به كوفه

پس از پایان جنگ نهروان و شكست سنگین خوارج نهروان به دست سپاهیان حضرت علی(ع)، تعداد اندكی از بازماندگان خوارج از صحنه نبرد گریخته و به دیار گوناگون پراكنده گردیدند. عده ای از آنان به مكه گریخته و در پناه خانه أمن الهی مأوا گرفتند و هر از گاهی جلسه ای تشكیل داده و درباره ادامه حیات ننگین خویش و دسیسه بر ضد خلافت امام علی بن ابی طالب(ع) به گفت و گو و رایزنی می پرداختند. تا این كه در نشستی، سه تن از آنان سوگند خورده و هم پیمان شدند تا سه زمامدار مهم عصر، یعنی امام علی بن ابی طالب(ع)، معاویه بن ابی سفیان و عمرو بن عاص را از میان بردارند و حكومت اسلامی را به شورای مسلمانان واگذارند. عبدالرحمن بن ملجم مرادی، كشتن امام علی(ع) را بر عهده گرفت و حجاج بن عبیدالله صریمی، معروف به بركه بن عبیدالله كشتن معاویه را و عمرو بن بكر كشتن عمرو بن عاص را در یك شب و در یك ساعت مقرر بر عهده گرفتند و برای عملی ساختن هدفشان راهی كوفه، شام و مصر شدند

(1)

عبدالرحمن بن ملجم مرادی، در بیستم شعبان سال 40 قمری وارد كوفه گردید و در خانه اشعث بن قیس كندی سكونت یافت(2) و با راهنمایی های وی با دختری بنام قطام بنت علقمه، آشنا و دلباخته زیبایی های منحصر به فرد وی گردید و از او خواستگاری نمود. قطام، پذیرش ازدواج وی را موكول به كشتن امام علی(ع) نمود. زیرا پدر و برادرانش در نبرد نهروان به دست سپاهیان امام علی(ع) كشته شده بودند و از این بابت، وی كینه امیرمؤمنان(ع) را در دل پرورانده و در كمین انتقام نشسته بود. به هر روی، عبدالرحمن بن ملجم مرادی به مدت یك ماه در كوفه اقامت نمود و راه های ترور امام علی(ع) را بررسی و در شب موعود، یعنی شب 19 رمضان، نیت پلیدش را عملی كرد و به هنگام نماز صبح، ضربت سختی بر فرق مبارك امام علی(ع) در محراب مسجد اعظم كوفه وارد گردانید.(3) بر اثر آن ضربت شیطانی، امام علی(ع) در شب 21 رمضان سال 40 هجری قمری به لقاء الله پیوست و تمامی دوستداران اهل بیت(ع) و عدالت جویان و حق گرایان را در ماتم نشانید.

پی نوشت ها:

1- أنساب الاشراف – ترجمه امیرالمؤمنین(ع)-(احمد بن یحیی بلاذری)، ص 389؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 169

2- نهج السعاده (محمودی)، ج2، ص 708

3- أنساب الاشراف، ص 389؛ منتهی الآمال، ج1، ص 168؛ الارشاد (شیخ مفید)، ص 20