وفات ابراهیم پسر حضرت محمد(ص)

آن روز آسمان هم محزون شده بود حتی دل گرم خورشید هم گرفته بود .می دانی خورشید نیز گرفت. مسمانان می گفتند این کسوف بخاطر فوت فرزند رسول خداست .اما پیامبر (ص)این گفتار و عقیده نادرست را  مردود دانستند و این کسوف را امری عادی و از آیات خراوند برشمردند.آری سنت رسول خدا همواره زدودن  خرافات از جامعه اسلامی بود.

پیامبراكرم(ص) دارای دو پسر به نام های: عبدالله و قاسم، معروف به طیب و طاهر و چهار دختر به نام های: زینب، رقیه، ام كلثوم و حضرت فاطمه زهرا(س) بود، كه همگی از خدیجه كبری(س) بودند و در مكه معظمه دیده به جهان گشوده بودند.(1) از همسران دیگر، فرزندی نداشت مگر از ماریه قبطیه. مقوقس پادشاه مصر در سال هفتم قمری به همراه پاسخ نامه پیامبر(ص)، كنیزی به نام "ماریه" را برای آن حضرت ارسال نمود. این كنیز كه به همسری پیامبراكرم(ص) افتخار یافت، در سال هشتم قمری، فرزندی پسر برای آن حضرت به ارمغان آورد.(2)

پیامبر(ص) نام مولود خویش را ابراهیم گذاشت و وی را بسیار دوست می داشت. اما این كودك خردسال و محبوب پیامبر(ص)، عمر چندانی نكرد و در كمتر از دو سالگی وفات یافت. وی به مدت یك سال و ده ماه و هشت روز و به روایتی دیگر، یكسال و شش ماه و چند روز زندگی كرد و سپس بیمار شد و در همان بیماری، در 18 رجب سال دهم قمری بدرود حیات گفت. پیامبر(ص) در مرگ وی، بسیار اندوهگین شد. از امام جعفرصادق(ع) روایت شد: هنگامی كه ابراهیم رحلت كرد، اشك از دیدگان پیامبر(ص) جاری شد و در آن حال فرمود: دیده می گرید و دل اندوهناك است، ولی چیزی كه باعث خشم پروردگار گردد، نمی گوییم. سپس به فرزندش ابراهیم فرمود: ای ابراهیم! در مرگ تو ما اندوهگین هستیم.(3) برخی از صحابه پیامبر(ص) كه شاهد حالت اندوه و گریه رسول خدا(ص) بودند، تعجب كرده و زبان به اعتراض گشودند و به آن حضرت عرض كردند: شما ما را از گریه بر مردگان نهی می نمودید، اكنون چگونه در سوگ فرزند خود اشك می ریزید؟ پیامبراكرم(ص) در پاسخ آنان فرمود: من هرگز نگفته ام كه در مرگ عزیزان خود گریه نكنید، زیرا این احساسات نشانه دلسوزی و مهربانی و ترحم است و شخصی كه دلش بر حال دیگران نسوزد، مورد رحمت الهی قرار نمی گیرد. من گفته ام كه در مرگ عزیزان، شیون نكنید و سخنان كفرآمیز و یا سخنانی كه بوی اعتراض می دهد نگویید و از شدت اندوه، لباس های خود را پاره ننمایید.(4) امیرمؤمنان علی بن ابی طالب(ع) به دستور رسول اكرم(ص)، بدن ابراهیم را غسل داد و كفن نمود. آن گاه گروهی از اصحاب پیامبر(ص)، جنازه ابراهیم را تشییع كرده و در قبرستان بقیع به خاك سپردند.(5)

1- زندگانی چهاره معصوم(ع) (ترجمه اعلام الوری - علامه طبرسی)، ص 211 2- همان، ص 220 و فرازهایی از تاریخ پیامبراسلام(ص) (جعفر سبحانی)، ص 492 3- منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 109؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص 314 4- فرازهایی از تاریخ اسلام، ص 492 5- همان