فرمانروایی خدا!
هنگامه ظهور و شباهتهاى آن به قیامت - قسمت ششم
اشاره:
صحنههاى قیامت با هنگامه ظهور حضرت حجت از جهات گوناگون مشابه یكدیگرند كه در این مجموعه خلاصهاى از شباهتها را كه از تفسیر و تأویل آیات قرآن برگرفته شده است در قالب 14 مقاله تقدیم خواهد شد. در شماره پیشین با بیان مقدمه مفصل درباره این ارتباط موضوع چهارده شماره همراه با چکیده مباحث آن ارائه گردید تا خواننده محترم در جریان و پیوند مطالب باشد. اکنون پنجمین شباهت تقدیم می گردد.
شماره پیشین: ظهور خیلی نزدیک است! (نزدیك بودن آن حادثه بزرگ)
6 - فرمانروایى مطلق خداوند
قدرت و توانایى خداوند، حقیقى و ذاتى است و حدّ و مرزى ندارد. قدرتش چنان است كه به هر چه ارادهاش تعلق گیرد در آن تصرف مىكند و به هرگونه كه بخواهد آن را قرار مىدهد. زیرا تمامى موجودات قائم به ذات او هستند.
در هر زمانى قدرت الهى جلوههایى دارد كه خردمندان از شناخت رموز و اسرار آن عاجزند و زورمندان در برابر اراده او فروماندهاند. صحنههاى حیرت انگیزى كه همواره در زندگى هریك از افراد بشر روى مىدهد؛ آتش را سرد و سلامت مىسازد و خلیل خود را شاداب و پیروزمند از آن برمىآورد، كلیم خود را بر دامان دشمن خونخوارش، فرعون پرورش مىدهد و نقشههاى كشتن او را نقش بر آب مىكند. لیكن قدرت نمایى كامل و فرمانروایى مطلق در هنگامه ظهور حضرت قائم آشكار مىگردد كه همه مردمان در برابر فرمان خداوند خاضع و تسلیم خواهند بود و بساط زورمندان و ستمكاران برچیده خواهد شد.
از سخنان روح بخش معصومینعلیهم السلام در این خصوص روشنى مىگیریم:
در تفسیر آیه كریمه «الْمُلْكُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ وَكانَ یَوْماً عَلَى الْكافِرینَ عَسیراً»؛(48) فرمانروایى حق در آن روز از آنِ خداوند رحمان است و آن روز بر كافران سخت خواهد بود؛ امامعلیه السلام فرمود: البته فرمانروایى امروز و پیش از امروز و بعد از امروز از آنِ خداوند رحمان است. امّا هنگامى كه حضرت قائم بپا خیزد جز خداوند پرستش نخواهد شد.(49)
امام باقرعلیه السلام ضمن حدیثى طولانى از برنامههاى امام قائمعلیه السلام یاد كرده و فرمودند:...روى زمین هیچ آبادانى باقى نماند مگر اینكه در آن گواهى دادن به اینكه هیچ معبود حقى جز اللَّه نیست (یكتاست كه هیچ شریك ندارد) و این كه محمّد فرستاده خداست بانگ زده شود، و این است (معنى) فرموده خداى (تعالى): «وَلَهُ اَسْلَمَ مَنْ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ طَوْعاً وَكَرْهاً»؛(50) و هر كه در آسمانها و زمین است خواه و ناخواه مطیع خداست و همه به سوى او رجوع خواهند نمود. و صاحب این امر چنانكه رسول خداصلى الله علیه وآله جزیه را مىپذیرفت آن را نمىپذیرد و این فرموده خداوند است كه: با آنان نبرد كنید تا دیگر فتنه و فسادى بر جاى نماند و آیین همه دین خدا گردد.(51)
رفاعة بن موسى مىگوید از امام صادقعلیه السلام شنیدم كه راجع به آیه كریمه «وَلَهُ اَسْلَمَ مَنْ فِى السَّمواتِ وَالْاَرْضِ طَوْعاً وَكَرْهاً وَاِلَیْهِ یَرجِعُونَ» فرمودند: هرگاه قائمعلیه السلام بپاخیزد هیچ سرزمینى باقى نماند مگر اینكه گواهى به لااله الااللَّه ومحمّدرسولاللَّهصلى الله علیه وآله در آن ندا گردد.(52)
محدث مشهور عبداللَّه بنبكیر مىگوید: از امام كاظمعلیه السلام درباره كلام خداوند «وَلَهُ اَسْلَمَ مَنْ فِى السَّمواتِ وَالْاَرْضِ طَوْعاً وَكَرْهاً وَاِلَیْهِ یُرْجَعُونَ»(53) پرسیدم. امامعلیه السلام فرمود: درباره حضرت قائم نازل شده است كه هرگاه بپاخیزد اسلام را بر یهود و نصارى و صابئین و زنادقه و اهل ارتداد و كفار، در شرق و غرب زمین عرضه خواهد كرد. پس هرآنكه از روى طوع و دلخواه مسلمان شود او را به نماز و زكات و سایر كارهایى كه یك مسلمان باید انجام دهد؛ امر مىفرماید، و هر كس اسلام را نپذیرد گردن مىزند تا آنجا كه در مشارق و مغارب هیچ كس نماند جز اینكه توحید خدا گوید. عرضه داشتم فدایت گردم، خلایق بیش از آنند؟ فرمود: همانا خداوند اگر چیزى را بخواهد بسیار را اندك و اندك را بسیار گرداند.
روایت شده كه راجع به آیه كریمه «لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ المُشْرِكُونَ»؛(54) براى آن كه او را بر همه دین برترى بخشد هر چند كه مشركان خوشایندشان نباشد. ابن عباس گوید: این آیه تحقق نمىپذیرد مگر وقتى كه یهودى و نصرانى و صاحب كیشى نماند؛ مگر آنكه به حقّ (یعنى اسلام) گرویده شوند، تا اینكه گوسفند و گرگ، گاو و شیر، انسان و مار از یكدیگر در امان باشند، و موش انبان را نجود، جزیه برداشته، صلیب شكسته و خوك كشته شود. و این همان فرموده خداوند متعال است كه مىفرماید: «لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ المُشْرِكُونَ»؛(55) براى آن كه او را بر همه دین برترى بخشد، هرچند كه مشركان خوشایندشان نباشد؛ و این هنگام قیام قائمعلیه السلام تحقق خواهد یافت.(56)
قیامت نیز مظهر تجلّى مطلق و كامل قدرت و اراده الهى است. چنانكه در آیات قرآن كریم چنین تأكید شده است:
«قَوْلُهُ الْحَقُّ وَلَهُ الْمُلْكُ یَوْمَ یُنْفَخُ فِى الصُّورِ»؛(57) سخن او حقّ است، و روزى كه در صور دمیده شود فرمانروایى مخصوص
اوست. «الْمُلْكُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ یَحْكُمُ بَیْنَهُمْ»؛(58) فرمانروایى در آن روز از آنِ خداوند است، میان آنها داورى مىكند.
«لِمَنِ الْمُلْكُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّار»؛(59) (در آن روز گفته مىشود) امروز فرمانروایى از آن كیست؟ مختص خداوند یكتاى قهّار است.
«یَوْمَ لاَ تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئاً وَالْاَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ»؛(60) روزى كه احدى نتواند كه به سود دیگرى كارى انجام دهد و امور در آن روز از آنِ خداوند است.
تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه - حسین عسگری
در شماره‌ی آتی خواهید خواند:
هفتمین شباهت قیامت و عصر ظهور؛ عذاب بزرگ
48. سوره فرقان، آیه 26.
49. تأویل الآیات الظاهرة، 372.
50. سوره آل عمران، آیه 83.
51. سیماى حضرت مهدى علیه السلام در قرآن، 96.
52. تفسیر عیّاشى، 183 / 1.
53. سوره آل عمران، آیه 83.
54. سوره توبه، آیه 33.
55. سوره توبه، آیه 33.
56. المحجّة: 87.
57. سوره انعام، آیه 73.
58. سوره حج، آیه 56.
59. سوره غافر، آیه 16.
60. سوره انفطار، آیه 19.
