معرفی بهترین علم دنیا!
شناختنامه قرآن شماره 43
سوره ی مبارکه ی زمر
از خلال آیات سوره ی مبارکه، آشکار می‌شود مشرکان از رسول خدا- صلی الله علیه وآله -درخواست کردند از دعوت خود بر توحید دست برداشته و به خدایان آنها تعرض نکند و آن جناب را از خدایان خود بیم دادند و ترساندند. سوره مبارکه، تاکید می‌کند آن حضرت دین خود را خالص برای خداوند سبحان قرار دهد و به خدایان آنها توجهی نکند و آنها را آگاه کند او مأمور به توحید و اخلاص در دین است که آیات مکرر بر آن نازل شده و عقل و وحی هر دو به آن دلالت می‌کند.1
« أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ »2
آیا کافری که از اصحاب آتش است بهتر است یا کسی که با طاعت و خضوع برای پروردگار ملازم و همراه است. در دل شبها زمانی که تاریکی همه جا را فرا می‌گیرد جان خاضع او در مقابل پروردگار ترسان از عذاب آخرت و امیدوار به رحمت پروردگار است. گاهی در قنوت و گاهی در سجده است. «قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ» از مقدمه آیه شریفه روشن می‌شود منظور از علم و عدم آن، علم به خداوند سبحان است. این علم است که انسان را کامل می‌کند و به معنای حقیقی انسان از آن بهره مند شده و از نبود آن ضرر می‌بیند. اما سایر علوم مانند مال است و نافع برای زندگی دنیاست و با فنای آن فانی می‌شود«إِنَّمَا یَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ» فقط صاحبان مغز و خردمندان حقیقی‌اند که این حقایق را دریافته متذکر می‌شوند.3
« اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ كِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاء وَمَن یُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ »4
قرآن کریم بهترین حدیث و گفته است زیرا در بر دارنده ی حق خالص است و باطل هیچگاه او را فرا نگرفته و نخواهد گرفت. تمامی اجزای آن با یکدیگر هماهنگ است و هیچ اختلافی در آن نیست.
مؤمنان خاشع که جایگاه خود را نسبت به پروردگارشان می‌شناسند و از ذلت و فقر خود و عظمت و غنای پروردگارشان آگاهند هنگام شنیدن آیات الهی به ساحت عظمت و کبریای او متوجه شده، خشیت قلبهای آنها را فرا گرفته و پوست تن آنها به لرزه می‌افتد. پس از آن، آرامش و اطمینان در اثر ذکر خدا تن و جان آنها را فرا می‌گیرد. این حال، حال هدایت است و فعل خداست و مخصوص کسانی است که استعداد خود را برای هدایت شدن باطل نکرده‌اند و مشغول به موانع هدایت همچون فسق و ظلم نگشته اند. هدایت فعل خداست و آنکه را او گمراه کند هیچگاه هادی و راهنمایی نخواهد داشت.
استاد محمد حسین رحیمی - گروه دین و اندیشه سایت تبیان
1- المیزان ج17ص232
2-زمر:39/9
3-المیزان ج17ص244
4-زمر:39/23
