پرسش

سلام.شایداول باید درمورد خودم قدری براتون بگم تابتونم سوالمو مطرح کنم.من جوونی هستم که مثله اکثر اطرافیانم درزندگی فقط یکی دو هدف ندارم درواقع من دوست دارم متعادل ودر همه ی زمینه ها رشد کنم البته بارسیدن به هدف.من هدفهایی مثله تحصیل وپژوهش درزمینه ی مهندسی مکانیک(از امسال انشاءالله میروم دانشگاه)_انجام ورزش حرفه ای در سطح ملی_یادگیری موسیقی وهنر و....دارم درواقع دوست ندارم 1بعدی رشدکنم وفقط برای 1هدف تلاش کنم باهمه ی این توصیفات باید بگویم که دچار سردر گمی شده ام که ایا با داشتن این همه هدف میشود به همه اش رسید؟راستش تابه الان انقدر به این موضوع فکر کرده ام که دیگر از حرکت ایستاده ام وفقط نگرانم که ایا میشود یانه.وبرای هدفهایم کاری نمیکنم وارامش ندارم چون این فکرها نمیگذارند احساس کردم فقط1مشاور میتواند انگیزه را درمن زنده کند.به نظرشما من میتوانم باداشتن این همه هدف به همه اش برسم؟میدانم که میگویید بااراده وپشتکار میشودولی ایا اگر از حالا بخواهم تازه برای همه ی هدفهایم قدم بردارم وشروع کنم دیر نیست من حدود20سالم داره میشه دلم میخواهد به من اطمینان بدهیدکه اگر تمام تلاشم را بکنم رسیدن به همه ی هدفهایم میشود.من میدانم که هر کسی خودش بهترین برنامه ریزی را میتواند برای تک تک لحظاتش داشته باشد ولی دیگر نمیخواهم خودم برای رسیدن به هدفهایم وبرای تک تک لحظاتم برنامه ریزی کنم خواستم باتوجه به این پیام و ذکر هدفهایم شما 1برنامه ی کارشناسی شده ی روزانه برایم داشته باشید.من روزانه باید2ساعت ورزش حرفه ای کار کنم_موسیقی ویادگیری زبان خارجه درفعالیت هرروزم باید باشم_وازهمه مهمتر تحصیلم است ان هم دررشته ی مکانیک.من دوست دارم از تک تک لحظاتم لذت ببرم وبا عشق زندگی کنم نه با زور وسختی دوست دارم باهدفهایم رشدکنم من دوست ندارم چند سال دیگر از راهی که الان میروم پشیمان شوم کمکم کنید که بهترین تصمیم رابگیرم وبرای 1زندگی جدید وبا نشاط شروع کنم به فعالیت.به نظر شما من میتوانم اینگونه زندگی کنم من میتوانم بااین همه هدف پیش بروم؟اگه میشه خیلی زود جوابمو بدید.ممنونم از لطفتون.

پاسخ

با سلام.
آره می شود به هدف ها رسید؛ اما گام به گام. برای مثال هدف اصلی شما برای سال آینده باید متمرکز بر درس باشد. یعنی همه ی انرژی خود را بگذارید تا از دانشجویان برتر شوید. آن وقت ببینید چقدر وقت روزانه می ماند بقیه ی هدف ها را در آن جای دهید. چنانچه بخواهید در یک آن به چندین هدف جداگانه بپردازید، به دلیل ناکام شدن، نا امید می شوید و هیچ کاری نمی کنید. بنابراین لازم نیست برنامه ریزی درازمدت داشته باشید. با خودتان قرار بگذارید فردا صبح تا ظهر می خواهید چه کار کنید. فقط فردا صبح تا ظهر، نه بیشتر. آن وقت نزدیک های ظهر برای بعدازظهر خود برنامه ریزی کنید. این طور پیشرفت خود را مشاهده می کنید و انگیزه پیدا می کنید. مراقب باشید کاری که برای فردا انتخاب می کنید نه باید خیلی سخت باشد نه خیلی آسان بلکه یک کار معمولی و به هر قیمتی که شده، آن را انجام دهید و هیچ عذر و بهانه ای را نپذیرید. به ههمین شیوه به اهداف خود می رسید.
متن زیر را بخوانید. شاید مفید باشد:
اول برویم سراغ فکرهایی که نباید به آنها اجازه ی ورود بدهیم:
- خیلی بد شد.
- دیر شده.
- چرا من باید اشتباه کنم؟
- از بقیه عقب افتادم.
- دیگه قابل جبران نیست.
- و ...
این فکرها مثل شلیکی می ماند که احساسات بدی مثل خشم، غم، ترس و ... را در ما زنده می کند. می توانید به خودتان بگویید:
* فکر کردن به گذشته مشکلی را حل نمی کند. شاید هم زیاد کند.
* باید شروع کنم.
* آرام آرام اوضاع بهتر می شود.
* نباید انتظار معجزه داشته باشم.
* باید به شرایط سخت عادت کنم. چون تا حالا عادت نداشتم.
* افکار منفی نوعی مجوز برای تنبلی است. آنها را دور می ریزم.
* قرار نیست که با تکرار اشتباهات گذشته آینده را سیاه کنم.
* درست است که جبران کردن دشوار است اما غیرممکن که نیست.
و هم چنین می توانید:
+ کارهایی را که می خواهید انجام دهید، به کسی نگویید (انرژی آن به هدر می رود).
+ به جای برنامه ریزی هفتگی یا ماهیانه، فقط برای همان روز برنامه ریزی کنید.
+ از کارهای آسان شروع کنید.
+ اگر خوب پیش رفتید، به خودتان جایزه بدهید.
+ به هیچ وجه نگویید "باشه بعداً".
+ هرگز به خودتان نگویید: "تا حالم خوب نشه، شروع نمی کنم." چون ممکن است هرگز شروع نکنید.
فعلاً این تمرینات را شروع کنید بعد با ما تماس بگیرید.
خدانگهدار