پرسش

سلام من یه دختر 18 ساله ام و 1 ساله که پشت کنکورم!پایه درسیمم ضعیفه.واقعآ ناامیدم و تا حالا 1000 بار به طور جدی تصمیم گرفتم و شروع کردم به درس خواندن اما بعد از مدتی مثلا بعد 3 روز بازم درسو ول کردم!واقعا خستم !همه فک میکنن خیلی بی خیال و بی عرضه هستم و همه همیشه دارن می گن درس بخون!حتی کسایی که از من کوچکترم! اصلآ اراده ندارم و هر وقت سر درس میرم زود ول میکنم و خیلی کندم تو درس خواندن!عاشق رویا پردازی ام, رویا در باره همه چیز,درسو چیزای دیگه! یه خواهر 3 ساله دارم و همیشه خونمون خیلی شلوغه و هر وقتم می خوام درس بخوانم نمی تونم! واقعا نا امیدم!اصلا نمی دانم چه جوری باید درس بخوانم!اصلا نمی دانم چی بخونم! اگه امسالم تو کنکور قبول نشم نمی دانم چیکار می کنم!یعنی دیگه هیچی دست خودم نیست! دوست دارم از خونمون دور شم دوست دارم از اینجا برم یه جای دور !خسته شدم از این که همش به درسو کنکورو قبول شدن یا نشدن فک کنم!همه فک میکنن من خیلی بی خیالم !همیشه یا سر کامپیوترو یا تلویزیون اما به خدا وقتاییام که سرشون هستمم با به فکر درسم!به خدا از این طرز فکر خانوادم خسته شدم از این همه سرکوفت خسته شدم!من 18 سالمه ولی مثل یه پیرزن 80 ساله که دیگه زندگیشو کرده و دمه مرگه ارزوی مرگ می کنم! مطمعنم یه مشکلی دارم,ولی نمی دانم چی! خواهش می کنم اقای دارابی کمکم کنید دیگه خودمم خسته شدم!هیچ کاری بلد نیستم!ایا لازمه پیش مشاور برم؟ایا من مشکلی دارم؟من بایدچیکار کنم اقای دارابی؟ من با درسام باید چیکار کنم!من نمی تونم درس بخونم ,خیلی تنبلم!با این تنبلیم باید چیکار کنم؟چه جوری باید تو خودم یه انگیزهای ایجاد کنم که از این همه نا امیدی و تنبلی خلاص بشم؟ خواهش میکنم کمکم کنید!خواهش میکنم زودتر پاسخم را بدید چون وقت زیادی ندارم! با تشکر

پاسخ

با سلام.
همین که با ما تماس گرفته اید، شروع خوبیست. نشان می دهد که می خواهید تغییر کنید و این امیدوارکننده است.
اول برویم سراغ فکرهایی که نباید به آنها اجازه ی ورود بدهیم:
- خیلی بد شد.
- دیر شده.
- چرا من باید اشتباه کنم؟
- از بقیه عقب افتادم.
- دیگه قابل جبران نیست.
- و ...
این فکرها مثل شلیکی می ماند که احساسات بدی مثل خشم، غم، ترس و ... را در ما زنده می کند. می توانید به خودتان بگویید:
* فکر کردن به گذشته مشکلی را حل نمی کند. شاید هم زیاد کند.
* باید شروع کنم.
* آرام آرام اوضاع بهتر می شود.
* نباید انتظار معجزه داشته باشم.
* باید به شرایط سخت عادت کنم. چون تا حالا عادت نداشتم.
* افکار منفی نوعی مجوز برای تنبلی است. آنها را دور می ریزم.
* قرار نیست که با تکرار اشتباهات گذشته آینده را سیاه کنم.
* درست است که جبران کردن دشوار است اما غیرممکن که نیست.
و هم چنین می توانید:
+ کارهایی را که می خواهید انجام دهید، به کسی نگویید (انرژی آن به هدر می رود).
+ به جای برنامه ریزی هفتگی یا ماهیانه، فقط برای همان روز برنامه ریزی کنید. این خیلی مسئله ی مهمی است؛ فقط برای همان روز.
+ از کارهای آسان شروع کنید.
+ اگر خوب پیش رفتید، به خودتان جایزه بدهید.
+ به هیچ وجه نگویید "باشه بعداً".
+ هرگز به خودتان نگویید: "تا حانم خوب نشه، شروع نمی کنم." چون ممکن است هرگز شروع نکنید.
فعلاً این تمرینات را شروع کنید بعد با ما تماس بگیرید.
خدانگهدار