پرسش

سلام من یک دختر 21 ساله هستم که یکی از داداشام 17 سالشه و ترک تحصیل کرده، کار نمیکنه و صبح تا شب تو کوچه و خیابون می چرخه. شبا دیروقت خونه میاد و ظهر میخوابه تازگی ها خیلی کم غذا شده به شدت لاغر شده و چشماش به طرز فجیعی گود رفته و من احساس میکنم معتاد شده! توی خانواده هیچ کس رو قبول نداره و حتی از پدر و مادرم هم حساب نمیبره. هر چی نصیحتش میکنن اصلا گوش نمیده و حتی حاظر نیست 5 دقیقه به صحبت های کسی گوش بده کاری به کار کسی نداره و فقط پول میخواد. نه با مهربونی نه با دعوا درست نشد.همیشه بهترین و گرون ترین لباسارو براش میخرن وخیلی هواش رو دارن اما اون چیزا رو نمی بینه . خانواده ما خیلی خانواده آبرومند و معتبری تو فامیل و محل هست.بابام بازنشسته هست. مادرم مدیر فوق العاده موفقیه، 6 تا بچه هستیم که داداش بزرگم مهندس کامپیوتر، داداش دومم فوق لیسانس حقوق، خودم دانشجوی مهندسی کامپیوتر، خواهرم دانشجوی مهندسی معماری و اون یکی داداشم کلاس سوم راهنمایی هست. مادرم از همه ما خیلی راضیه چون واقعا همه با اخلاق و موفق هستن و برعکس اون یکی داداشم همه ما به شدت به پدر و مادرمون احترام میذاریم و از اونجایی که همه ما کار میکنیم خداروشکر وضع مالی خیلی خوبی داریم اما این داداشم شده وصله ناجور واقعا نمیدونم چرا از بین ما که تویه محیط بزرگ شدیم و به قول معروف همه سریک سفره نون خوردیم این داداشم اینجوری دراومده؟؟ اون داره آبروی مارو میبره و مادرم خیلی از این بابت غصه میخوره و تنها نگرانی زندگیش همینه، من خودم تاحالا کلی براش نذرو نیاز کردم داداشای دیگه ام تمام سعی شون رو کردن اما درست بشو نیست واقعا درمونده شدیم و بزرگترین معضل زندگی ماست.تا چند سال پیش واقعا خوشبخت بودیم اما الان حس میکنم ای کاش میمردم و این حال و روزش رو نمیدیدم .سوالم اینه که چرا این داداشام برخلاف ما اینجوری دراومده و به نظر شما چیکار کنیم؟؟

پاسخ

با سلام.
این که چرا این جوری شده، به دلایل و علل گوناگون شخصیتی (ذاتی)، گروه دوستان، هورمون ها، تأثیرات مدرسه، حمایت ها یا عدم حمایت خانواده ی شما در مواقع بحران و عوامل دیگر.
اما آنچه اهمیت دارد اقدام سریع شماست. شما می توانید با شماره تلفن 148 یا 123 تماس بگیرید. وضع ظاهری و رفتاری او را دقیق برای آنها شرح دهید تا به شما بگویند که چه کاری انجام دهید. زیرا چنانچه احتمال اعتیاد ایشان وجود داشته باشد، به مرور برخی رفتارهای دیگر هم به دنبال خواهد داشت که حتماً باید پیش گیری شود. به هر حال آنچه هم اکنون اهمیت دارد رفتار مناسب و ملایم با ایشان است که بهانه ای برای رفتارهای پرخاش گرایانه یا تکانشی و هیجانی به او داده نشود. یعنی همانند یک عضو عادی خانواده با او رفتار شود. دعوا، مهربانی و ... راه های کارشناسی نیست. باید درون ایشان جست و جو شود تا نظام باورها و شناخت ایشان آشکار شود. در ضمن به هیچ وجه دنبال پیدا کردن مقصر برای علت رفتارهای او نباشید که اوضاع بدتر می شود. می دانید چرا؟
خدانگهدا