سلام رسول خدا و پاسخ امام باقر علیهماالسلام
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله به جابر بن عبدالله انصاری فرمود: جابر! تو آن قدر زنده میمانی تا فرزندم محمد بن علی بن الحسین علیهم السلام را – که در تورات به «باقر» معروف است – دیدار کنی. آن گاه که او را ملاقات کردی سلام مرا به او برسان.
(سالها گذشت) روزی جابر بر امام زین العابدین علیه السلام وارد شد، (پدرم) محمد بن علی علیهماالسلام نیز در آن جا حضور داشت. جابر به او گفت: پسر جان! جلو بیا، امام باقر علیه السلام جلو رفت. جابر گفت: راه برو! قدری راه رفت. جابر گفت: به خدای کعبه! شکل و شمایل رسول خدا را دارد.(1) سپس روی به علی بن الحسین علیهماالسلام کرد و عرض کرد: این (پسر) کیست؟
امام فرمود: او پسر و جانشینم محمد باقر علیه السلام است. جابر از جا برخاست، خود را بر روی قدمهای او انداخت، پاهای حضرت را میبوسد و میگوید: جانم به قربانت ای پسر رسول خدا! سلام پیامبر را بپذیر، آن بزرگوار به تو سلام رساند.
چشمهای امام باقر علیه السلام پر از اشک شد و فرمود: جابر! بر پدرم رسول خدا درود باد مادام که آسمان و زمین برپایند، و بر تو نیز ای جابر که سلام آن بزرگوار را به من ابلاغ کردی. (2)
السَّلامُ سَبعُونَ حَسَنَةً؛ تِسعَةٌ و سِتُّونَ لِلمُبتَدی وَ واحِدَةٌ لِلرّادِّ. (3)
سلام دارای هفتاد حسنه است که شصت و نه تای آن از آن سلام کننده و یکی از آن، برای پاسخ دهنده است.
"حضرت علی علیه السلام
پینوشتها:
1- در بعضی از منابع آمده است که جابر با لمس کردن بدن امام باقر علیه السلام او را شناخت نه با دیدن شکل و شمایل و راه رفتن او، چون که جابر در آن زمان نابینا بود.
2- بحارالانوار، ج 46، ص 224.
3- همان، ج 73، ص 11.
منبع:
جلوههای تقوا، ج 3، محمدحسن حائری یزدی .