بچه های مزاحم

دنیای روابط زن‌ها و شوهرها(2)

برای خواندن شماره قبل این مقاله ( تن و تن پوش ) اینجا را کلیک کنید.

در دنیای روابط زن و شوهر ها و سعی در بهبود این رابطه ،تولد فرزندان نباید هیچ مانع وخللی ایجاد نماید. بنای رابطه با فرزند نیز بایدکه از حسن رابطه ی زن و شوهر نشأت بگیرد.

زن‌ها و شوهرهای موفّق و محبوب نیک می‌دانند که آرامش و نشاط کودکان خانواده و شکوفایی وجود و تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان در گرو حسن رابطه متقابل و پیوندهای صمیمی ایشان است.

تربیت فرزندان، باغبانی وجود ایشان است. هر گاه باغبان شکوفه‌های حیات به زمینه مساعد پرورش گل‌ها و شکوفه‌ها نیندیشد، آفت‌های رشد را نزداید و بستر شکوفایی گل‌ها را فراهم ننماید، صرف در آغوش گرفتن گل و حمایت از شکوفه‌ها نمی‌تواند زمینه ی رشد متعادل و متعالی آنها را به شایستگی آماده سازد.

آری، سخن این است که وجود فرزندان نیز نباید بر حسن رابطه ی پویا، پربار، پرعاطفه و آرامش‌گر  زن و شوهر خللی وارد آورد.

با کمال تأسف گاه مشاهده می‌شود که تولد فرزند آن‌چنان شخصیت مادر را دگرگون می‌کند که خواسته و ناخواسته، با جهت و بدون جهت و موجه و غیرموجه بیشترین توجه خود را صرف کودک می‌کند و آن‌قدر به سرعت در این مسیر گام برمی‌دارد که گویی از خود غافل گشته، شوهر و نیازهای فطری و روانی او را به خوبی نمی‌بیند و کمترین تلاشی برای حسن تأمین آن از خود نشان نمی‌دهد. و جای بسی تأسف است که از جمله زمینه‌های رویش سرد مزاجی‌ها، دل‌خوری‌ها، بهانه‌گیری‌ها و دعواها همین شرایط است؛ یعنی توجّه فوق‌العاده و غیر لازم به فرزند، غفلت از حفظ و تداوم رابطه عاطفی و آرامش‌بخش با همسر و کمرنگ شدن جاذبه‌های همسری.

بدون شک فرزندان در همه دوران رشد، از دوران زندگی جنینی گرفته تا دوران شیرخوارگی، پیش‌دبستانی، دبستانی و نوجوانی و جوانی، نیازمند توجّه خاص و حمایت و هدایت مستمر والدین هستند و بالطبع در دوران نوزادی و شیرخوارگی بیشترین مسوولیت و توجه مداوم به فرزند به عهده مادر است، اما مادر با وجود این رسالت سنگین و گذشت و ایثار لازمه ی آن ، به خوبی می‌‌داند که پدر نیز دوست دارد در این امر سهیم باشد، و این مادر است که با حفظ پیوند عاطفی با همسر، برخورداری از آراستگی‌های همیشگی، گرمی‌ها و صمیمیّت‌ها و بهره‌مندی از همه ی جاذبه‌ها، شوق و نشاط قابلیت پدری را در همسر خود مضاعف می‌نماید.

و اما شوهر‌ها نیز همواره مسوولیت سنگینی در حفظ رابطه‌ای گرم و صمیمی با همسر خود دارند و این مسوولیت در هنگامه‌های حساس، مثل دوران بارداری، تولد و دوران شیرخوارگی فرزند، دوران پیش‌دبستانی، زمان‌های بیماری و نظایر آن چند برابر می‌شود. حسن سلوک شوهرها، بویژه در این شرایط، توجه فوق‌العاده به نیازهای زیستی و روانی همسر، حضور بیشتر و بیشتر در خانه با چهره‌ای متبسّم و پرنشاط و حالتی از مهرورزی و دلی پر از عشق و محبت، حمایت فوق‌العاده از همسر، همراهی و همدلی با او، کمک بیشتر به کارهای خانه، تلاش در تغذیه شایسته مادر، تامین آرامش روانی و امنیت خاطر مادر همراه با گذشت و صبوری و گشاده‌رویی ، از جمله رفتارهایی است که رابطه ی میان همسران، زن‌ها و شوهرهای با وفا و متعهد را زیبا‌تر، گرم‌تر و جذاب‌تر می‌سازد.

بنابراین شایسته و بایسته آن است که همه زن‌ها و شوهرها، جوانان، میان‌سالان و افراد مسن به چگونگی رابطه فی‌مابین خود دگرباره بیندیشند و همه ی برنامه‌ها، فعالیت‌ها، مسوولیت‌ها، پیوندهای خانوادگی، ارتباطات اجتماعی، فعالیت‌های اقتصادی، اتخاذ تصمیم‌های اساسی و انتخاب هدف‌ها و روش‌ها را بر پای حسن رابطه با همدیگر استوار نمایند، چرا که رابطه‌ای گرم و صمیمی، آرامش‌بخش و آرامش‌گر، پویا و پرنشاط، مولد و متعالی، عاطفی و منطقی ، استوار و پربرکت، تأمین‌گر سعادت دنیا و آخرت خود و فرزندان، مطلوب حق‌جویان و موجب رضایت خالق آدمیان است.

و سخن آخر آن که با نگاهی به زندگی پربرکت و روابط همسری علی(‌علیه‌السلام ) و فاطمه (سلام‌الله‌علیها) ، اولین دانش آموختگان مکتب‌ اسلام و برترین همسران جهان که وجودشان در همه ی ابعاد همواره بر فراز عصرها و نسل‌ها برای همه ی زوج‌های فهیم و بصیر و تعالی‌‌جو برترین الگوست، به زیبایی معنای همه گل واژه‌های حیات از بوستان «محبّت» یعنی گذشت، ایثار، صداقت، شجاعت، عدالت، کرامت، صبوری و احساس را از سویدای جان در می‌یابیم و با اقتدا به ایشان منظر وجود خود را در مسیر برترین زن‌ها و شوهرهای هستی قرار می‌دهیم.