محبت ما به اهل‌بیت علیهم‌السلام واقعی است؟
آیا معیاری وجود دارد كه ما از طریق آن به این شناخت برسیم كه آنچه گفته می شود لقلقه زبان و از روی احساسات نیست بلكه از روی شناخت و واقعیت است. با مراجعه به آموزه های دین می توان معیارهایی را بدست آورد كه محبت واقعی افراد نسبت به اهل بیت علیه السلام را نشان دهد.
بسیاری را سراغ داریم كه از عشق و علاقه به اهل بیت دم می زنند و مدعیند كه ما به این عشق و علاقه ی خود پایبندیم و صداقت را پیشه كرده ایم. اصلا چرا راه دور برویم و انگشت به سمت این و آن نشانه کنیم؛ بهراستی خود ما که ادعا می کنیم محب اهل بیت علیهم السلام هستیم، صداقت داریم؟
آیا معیاری وجود دارد كه ما از طریق آن به این شناخت برسیم كه آنچه گفته می شود لقلقه زبان و از روی احساسات نیست بلكه از روی شناخت و واقعیت است. با مراجعه به آموزه های دین می توان معیارهایی را بدست آورد كه محبت واقعی افراد نسبت به اهل بیت علیه السلام را نشان دهد.
زهیر بن قین همچون حبیب وفادار به ولایت بود؛ امام در روز عاشورا زهیر را فرمانده سمت راست سپاه قرار داد و حتی نقل شده که هنگام اقامه نماز در روز عاشورا، او نیز در کنار سعید بن عبدالله به محافظت از امام و نگهبانی برخاست. مولی علی علیه السلام می فرماید : دوست محمد كسی است كه خدا را اطاعت كند هر چند پیوند خویشاوندی او دور باشد.(نهج البلاغه: حكمت 96) زهیر و حبیب پیوند خویشاوندی با امام نداشتند امام با وفای خویش خود را به امام نزدیك و نزدیك‌تر كردند به گونه ای كه امام در وصف زهیر فرمود: خداوند تو را از رحمتش دور نگرداند و قاتلانت را لعنت كند.
پرهیز از پلیدی ها
از نشانه های محبت اهل بیت علیهم السلام آن است كه انسان هر آنچه را كه آنها بپسندند، بپسندد. و هر آنچه را كه زشت و پلید بدانند، پلید بداند. دوست داشتن اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام تقوای الهی و دلی پاک می خواهد. شیدای اهل بیت علیهم السلام باید دوستی خویش را در عمل نشان دهد وگرنه علاقه ظاهری نمی تواند صدق گفتار ایشان را ثابت كند. علی علیه السلام می فرماید: « هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد» (بحارالانوار، ج 1، ص 92).معرفت نسبت به مقام بالای ائمه اطهار علیهم السلام
هر چه انسان از منزلت روحی و معنوی فرد اطلاع بیشتری داشته باشد، سعی خواهد كرد احترام و شأن او را بیش از پیش نگه دارد، نسبت به او مطیع تر گردد و محبتش افزون گردد. معرفت نسبت به مقام اهل بیت و آگاهی از كمالات و فضایل ایشان، علاوه بر این كه بر عشق انسان نسبت به ایشان می افزاید باعث می گردد تا مرز جان دادن در راه ایشان جانبازی كند و جان شیرین خود را تقدیم نماید. الگوهای فراوانی را این از دست می توان شاهد آورد: زهیر بن قین از یاران با وفای امام حسین علیه السلام در كربلا عشق و محبت نسبت به امام را به جایی می رساند كه خود را در معرض تیرهای دشمن قرار می دهد تا ولیّ خدا بتواند لحظاتی را به نماز بایستد و با معبود خویش راز و نیاز كند.ابراز علاقه عملی و ثباتِ قدم در این راه
خیلی ها خوب شروع می كنند اما خوب به اتمام نمی رسانند. خیلی ها آغاز پرشوری دارند اما پایان خمودی دارند. ابتدا هیجان زده می شوند و ابراز علاقه می كنند اما كار به اهدای مال و جان كه می رسد عهدی كه بسته بودند و ابراز ارادتی كه داشتند را فراموش كرده و به آن پشت پا می زنند. این مثال اهل كوفه است كه چه پر شور وارد صحنه شدند و با فرستادن هزاران نامه امام حسین علیه السلام را به كوفه فرا خواندند اما به زودی عهدشان را شكستند و علاوه بر این كه پشتیبانی نكردند، بر حجت خدا شوریدند. اگر محبّ اهل بیت به راهی كه می رود ایمان راسخ داشته باشد، خداوند به وعده ای كه داده، عمل كرده و او را در ثباتِ قدمش، یاری خواهد كرد.میانه روی رویه عاشق اهل بیت است
كسی كه مدعی عشق به اهل بیت علیه السلام است سعی می كند كه نه جلوتر از محبوبش قدم بردارد و نه عقب بماند كه در هر دو صورت قافیه را باخته و به كج‌راهه خواهد رفت. در حادثه كربلا، حبیب بن مظاهر و ظهیر بن قین از این قبیل بودند. نه قدمی جلو رفتند و نه قدمی عقب ماندند؛ بلكه تا آخرین لحظه قرین و همراه حضرت ابی عبدالله باقی ماندند. حضرت علی ع می فرمایند «بهترین مردم نسبت به من گروه میانه رو هستند، از آنها جدا نشوید».(نهج البلاغه: خطبه 127/7) و حبیب بن مظاهر و زهیر بن قین مصداق كامل این فرموده ی حضرتند.از نشانه های محبت اهل بیت علیهم السلام آن است كه انسان هر آنچه را كه آنها بپسندند، بپسندد. و هر آنچه را كه زشت و پلید بدانند، پلید بداند. دوست داشتن اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام تقوای الهی و دلی پاک می خواهد. شیدای اهل بیت علیهم السلام باید دوستی خویش را در عمل نشان دهد وگرنه علاقه ظاهری نمی تواند صدق گفتار ایشان را ثابت كند. علی علیه السلام می فرماید: « هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد»
ولایت مداری و وفاداری
حبیب بن مظاهر الگوییست تمام عیار برای وفای به عهد؛ امام برای او نامه ای نوشتند و فرمودند: «از حسین‌بن‌على علیه السلام به مرد فقیه، حبیب‌بن‌مظاهر. اى حبیب! قرابت ما را با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مى‌دانى و تو بهتر از دیگران ما را مى‌شناسى و شخص آزادمرد و غیرتمندى هستى. از جان خود بر ما مضایقه مکن، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در قیامت پاداش آن را به تو خواهد داد». حبیب با اینكه از اشراف بود به دعوت امام لبیك گفت و در برابر نامه ایشان چون و چرا نكرد. در میدان جنگ و حمله اینگونه رجزخوانی می كرد:«من حبیبم و پدرم مظاهر، پهلوان میدان نبرد و کارزار شعله ور؛ گرچه گروه شما از ما فزونتر است، ولی ما حجتی والاتر و آشکارتر داریم؛ و اگرچه شما خائن به عهد خود هستید، ولی ما وفادارتر از شما و شکیباتریم.»(ابصارالعین، ص105)
او بر وفاداری خود به ابی عبد الله با این رجزها تاكید می كند.
زهیر بن قین همچون حبیب وفادار به ولایت بود؛ امام در روز عاشورا زهیر را فرمانده سمت راست سپاه قرار داد و حتی نقل شده که هنگام اقامه نماز در روز عاشورا، او نیز در کنار سعید بن عبدالله به محافظت از امام و نگهبانی برخاست. مولی علی علیه السلام می فرماید : دوست محمد كسی است كه خدا را اطاعت كند هر چند پیوند خویشاوندی او دور باشد.(نهج البلاغه: حكمت 96) زهیر و حبیب پیوند خویشاوندی با امام نداشتند امام با وفای خویش خود را به امام نزدیك و نزدیك‌تر كردند به گونه ای كه امام در وصف زهیر فرمود: خداوند تو را از رحمتش دور نگرداند و قاتلانت را لعنت كند.
كلام آخر
كسی كه می خواهد محب و دوستدار واقعی ائمه اطهار علیهم السلام باشد، باید معیارهای عاشقی و محبت را رعایت كند تا كلام و رفتارش با هم همگون بوده و چهره ی نفاق گونه زدوده شود. در این راه می توان یاران امام حسین علیه السلام را الگویی برای خود برگزید.
