چین بزرگترین قدرت اقتصادی جهان

در جهان امروز الگوی اقتصادی ‏به سمت و سویی پیش رفته كه ‏سرمایه‌گذاری‌ها متقابل شده و رقابت بین کشورهای توسعه یافته و کشورهایی که با اقتصاد نوظهور پا به عرصه اقتصاد جهانی گذاشته‌اند تنگاتنگ شده‌است در این میان کشور چین به یکی از بزرگترین قدرت‌های اقتصادی جهان تبدیل شد.

فرآوری: نیره هوشیار- بخش اقتصاد تبیان

در میان كشورهای با اقتصاد ‏نوظهور، چین بزرگترین ‏كشور تولید كننده جهان، بزرگترین ‏بازار مصرف جهان، بزرگترین كشور ‏پذیرنده سرمایه گذاری های خارجی ‏و دومین سرمایه گذار بزرگ خارجی ‏جهان است. از همین رو، به جرات ‏می توان گفت‏ كه اگر چین نبود ‏نظام تجاری چند جانبه امروز جهان ‏دیگر اعتباری نداشت.

با توجه به اینکه چین تقریباً از دهه 60 میلادی شروع به اقداماتی در زمینه جهانی‌شدن کرد و با استفاده از یک سری اقدامات تهاجمی و ریسک‌پذیر جهت کسب یا خرید دارایی‌ها، عیوب رقابتی خود را جبران و بر معایب ناشی از تازه وارد بودن خود در سطح جهانی غلبه کرده است.

در سال ‏‏2001 هنگامی كه چین به عضویت ‏سازمان جهانی تجارت در آمد رقم ‏كل صادرات كالا و خدماتش با دیگر ‏كشورهای جهان معادل چهار ممیز سه ‏دهم درصد كل صادرات كالا و خدمات ‏در كل جهان بود كه از این نظر در ‏رتبه ششم جهان قرار داشت اما در ‏سال 2015 این رقم به 13 ممیز هشت ‏دهم درصد كل جهان رسید كه از این ‏نظر اكنون در رتبه نخست جهان ‏قرار دارد‏. 11 سپتامبر امسال با ‏پانزدهمین سالگرد عضویت رسمی چین ‏در سازمان جهانی تجارت مصادف است. طی این 15 سال ساختار اقتصاد ‏جهان نیز خیلی تغییر كرده. ‏به طوری كه سهم اقتصادهای نوظهور ‏جهان در تولید ناخالص داخلی ‏كمتر از 40 درصد، اكنون چین به بیش ‏از 50 درصد كل تولید ناخالص ‏داخلی رسیده است.

جهانی‌شدن چین را به سه مرحله می توان تقسیم کرد:

مرحله اول:  سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی ورودی

مرحله دوم: گسترش بازار میانی چین

مرحله سوم: سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی خروجی

فعالیت‌های تجاری چین

در اولین روزهای آغاز فعالیت‌های تجاری در سال ۲۰۱۶ میلادی، ارزش بازار سهام در چین هفت درصد تنزل یافت و طی یک هفته بعد از این اتفاق به دلیل هجوم سرمایه‌گذاران به بازار سهام برای کسب سود از این فرصت، ارزش یوان در بازار جهانی در برابر دلار تنزل یافت و این تردید را ایجاد کرد که اقتصاد چین در مسیر افول قرار دارد،این در حالیست که برخی صاحب نظران اقتصادی معتقد بودند اقتصاد چین در ابتدای سال ۲۰۱۷ میلادی وضعیت متفاوتی داشته باشد زیرا از مشکلات سال ۲۰۱۶ درس گرفته است حال آنکه با گذشت بیش از شش ماه از سال 2017 شاهد رشد روز افزون اقتصاد چین هستیم. در واقع آنها توانسته‌اند از طریق کنترل بحران مالی و اقتصادی اعتبار زیادی در دنیا به دست بیاورند و در مقابل زمینه را برای ایجاد رشد پایدار اقتصادی و افزایش نرخ رشد اقتصادی فراهم کنند. یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌های چین در سال قبل و سال جاری این بود که بانک مرکزی به دلیل افزایش ذخایر ارزی خارجی مجبور به کاهش ارزش یوان در برابر دلار شود و این سیاست کارایی بانک مرکزی به عنوان یکی از ارگان‌های مهم اقتصادی و مالی را از بین ببرد.

پیش بینی می شود که چین تا سال ۲۰۵۰ میلادی، گوی سبقت را از آمریکا برباید و عنوان بزرگترین اقتصاد جهانی را به خود اختصاص دهد؛ ایران هم در رتبه هفدهم اقتصاد  جهان قرار خواهد گرفت.

احتمال می رود سال ۲۰۳۰ میلادی، آمریکا برتری خود را در حوزه اقتصاد جهانی از دست بدهد و تا سال ۲۰۵۰ میلادی، چین فاصله خود را با آمریکا به طرز قابل توجهی افزایش دهد؛ این در حالی است که پیش بینی می شود تولید ناخالص داخلی چین تا سال ۲۰۵۰ میلادی، به ۵۸ تریلیون و ۵۰۰ میلیون دلار، هند به بیش از ۴۴ تریلیون دلار و آمریکا هم به ۳۴ تریلیون و یکصد میلیارد دلار برسد.

بر پایه این گزارش، ۱۰ کشور پیشگام جهان در رشد تولید ناخالص داخلی بر اساس شاخص برابری قدرت خرید در سال ۲۰۱۶ میلادی، به ترتیب چین، آمریکا، هند، ژاپن، آلمان، روسیه، برزیل، اندونزی، انگلیس و فرانسه است؛ این در حالی است که پیش بینی های انجام شده نشان می دهد که ۱۰ کشور برتر جهان تا سال ۲۰۵۰ میلادی از نظر رشد تولید ناخالص داخلی، بر اساس شاخص برابری قدرت خرید به ترتیب عبارتند از چین، هند، آمریکا، اندونزی، برزیل، روسیه، مکزیک، ژاپن، آلمان و انگلیس است.

کلام آخر

در دنیای ‏امروز، اقتصادهای جهان به هم ‏وابسته اند. به عبارت دیگر، ‏نوعی وحدت و یکپارچگی از ‏نظر اقتصادی میان كشورها وجود ‏دارد. در دنیای اقتصاد امروزی ‏هیچ کشوری نمی تواند ادعا كند كه ‏خودكفا است. همه ملل دنیا از نظر اقتصادی به هم نیاز ‏دارند و هیچ كشوری امروز نمی ‏تواند ادعا كند كه به ‏تنهای مسیر توسعه و رشد اقتصادی ‏را طی می کند، همانطور که اکنون مشاهده می شود اقتصاد چین با پایه گذاری بر اصل اساسی توسعه اقتصاد جهانی به پیشرفت های چشمگیری دست یافته است، این یعنی توسعه اقتصادی مستلزم وصل شدن به حلقه اقتصاد جهانی ست.