مادر دو شهید

مادر شهید 16 ساله مهدی فلاحی درباره شهادت فرزند نوجوانش گفت: شهید شد و بوی گلاب همه جا را گرفت!

مهدی فلاحی، برادر کوچکتر شهید رسول فلاحی بود که بعد از شهادت برادر، اسلحه اش را در دست گرفت و راهی جبهه های دفاع مقدس شد. یک نوجوان 16 ساله که کودکی هایش در محلات جنوبی تهران سپری شد، رشد کرد و هنوز به سن جوانی نرسیده، در جبهه دفاع مقدس آسمانی شد. متن زیر روایت های هاجر فراهانی مادر شهید در گفت وگو با ماست که پیش رودارید.

 بچه خجالتی

مهدی بچه خجالتی خانواده ما بود. برژس برادرش رسول که خوش مشرب و خوش سروزبان بود. غیرازاین مورد، باقی روحیات دو برادر شبیه هم بود؛ یعنی مهدی الگوی خودش را رسول انتخاب کرده بود. خصوصاً در فعالیت های سیاسی و اجتماعی پا به پای برادر می رفت. وقتی رسول در مسجد حضرت رقیه (س) اذان می گفت، او هم نماز می خواند و در بسیج و کتاب فروشی حضور پیدا می کرد.

این دو برادر حتی قبل از انقلاب مذهبی بودند و در مراسم عزاداری و جشن اهل بیت شرکت می کردند. حتی بچه های محله را تشویق می کردند به مسجد بیایند و فعالیت کنند. من به وجود این بچه ها افتخار می کردم. هرچند که از فعالیت های سیاسی شان علیه طاغوت می ترسیدم؛ اما خدا را شکر اتفاق بدی برایشان نیفتاد و انقلاب پیروز شد.

 احترام به والدین

بعد از انقلاب مهدی و برادرش فعالیت هایشان تازه شروع شده بود. توی مسجد پست می دادند و مراقب بودند ضدانقلاب دم درنیاورند. بعد هم که جنگ شروع شد. اول رسول به جبهه رفت و بعد مهدی. پسرم بچه چشم و دل پاکی بود. اهل نماز و قرآن بود و خیلی هم به من و پدرش احترام می گذاشت. هر وقت از جبهه می آمد دست و پایم را می بوسید. می گفت بهشت زیر پای مادران است. رسول و مهدی گاهی هر دو باهم به جبهه می رفتند. باهم آنجا حضور داشتند و نمی دانم در یک منطقه بودند یا نه. من آن وقت ها باید نگران هردوشان می شدم. خصوصاً مهدی که خجالتی و کوچک تر بود و فکر می کردم شاید رسول بهتر بتواند از خودش مراقبت کند؛ اما خب مهدی من هم برای خودش مرد شده بود.

 شهادت برادر

وقتی که خبر شهادت رسول را آوردند، مهدی جبهه بود. کمی بعد به مرخصی آمد و فهمیدم که خبر شهادت برادرش را از قبل شنیده است. پرسیدم چطور متوجه شدی؟ گفت بچه ها در جبهه به من خبر دادند که برادرت شهید شده است. بعد گفت: رسول به خاطر دفاع از دین و ایمانمان رفت و خوش به سعادتش.
اما من گفتم ما یک شهید داده ایم تو دیگر به جبهه نرو. یک شهید بس است. گفت: مادر جان! در مناطق عملیاتی خانم های عشایری را دیدم که با چه سختی هایی از بالای کوه برای ما آب و آذوقه می آوردند و می گفتند ما این طور می توانیم از کشورمان دفاع کنیم. خدمت به رزمندگان، خدمت به میهن است. مادر جان! شما هم باید با فرستادن فرزندانتان به جبهه، از کشور دفاع کنید.

 مجروحیت در فکه

بعد از اعزام مجدد مهدی، عملیات والفجر 4 انجام شد. پسرم دراثنای عملیات و در منطقه فکه از ناحیه سر زخمی شده بود. کلی ترکش به سرش اصابت کرده بود. او را به بیمارستان نمازی شیرازی انتقال داده بودند؛ اما در آنجا نتوانسته بودند درمانش کنند. به تهران منتقلش کرده بودند و چند تا بیمارستان او را قبول نکرده بودند تا اینکه بیمارستان سینا قبولش می کند. آنجا بود که به ما خبر دادند پسرتان مجروح شده است. وقتی که او را ملاقات کردیم، آن مهدی سابق نبود. مجروحیت یک طرف و انتقالش به این بیمارستان و آن بیمارستان از طرف دیگر. خدا از آن هایی که در حق این بچه ها اهمال کاری کردند، نگذرد.

 شهادت در مظلومیت

عاقبت پسرم در همان بیمارستان به شهادت رسید. یک روز پدرش برایش آب و غذا برده بود. چون خوب نمی توانست غذا ببرد در خانه درست می کردیم و برایش می بردیم. پدرش که آمد، از مهدی پرسیدم و در جواب گفت: آب و غذایش را دادم و سپردمش به خدا! فهمیدم که منظوری از این حرف دارد. پاپیچش شدم و عاقبت گفت: بعد از دادن غذایش دیدم حال مهدی دگرگون شد. دو تکان خورد و دیگر حرکتی نکرد. دکترش را صدا زدم و گفت به شهادت رسیده است. دکترش می گفت به مهدی عطر و گلاب زدی؟ اینجا بوی گلاب می دهد. مهدی من چند روز بعد از مجروحیتش در سن 16 سالگی به شهادت رسیده بود. مهدی می گفت وقتی بزرگ تر شدم، آدم مهمی می شوم و شما را به همه جا می برم. بعد از شهادتش با اسم و نام او به سفرهای زیارتی و کربلا رفتیم. به اسم و احترام مهدی به ما احترام می گذاشتند.

 وصیت نامه شهید

مادر جان! برای امام دعا کنید. هرگز نماز و روزه تان را ترک نکنید. چون اسلام با نماز و روزه زنده است. مادر جان بلند نکنید. آرام بگیرید تا دشمن شاد نشویم. امام حسین (ع) برای امربه معروف و نهی از منکر رفت ما هم برای دینمان و کشورمان و نهی از منکر جنگیدیم.

منبع: روزنامه جوان