مادر شهر کیست؟!

سردار باقرزاده از کرامت قرآن کریم در دفن شهدای گمنام روایت می کند.

سردار سیدمحمد باقرزاده فرمانده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح در حاشیه آیین استقبال از شهدای گمنام در استان بوشهر می گوید: به دنبال سفر نماینده کمیته جستجوی مفقودین به شهرکوهستک از توابع شهرستان سیریک استان هرمزگان_جهت جانمایی محل تدفین شهدای گمنام_مکان پیشنهادی که در نزدیکی ساحل دریا و مرکز تفریحی مردم بود بنا به دلایل متعدد فنی موردقبول بنده قرار نگرفت و موقتاً جانمایی و تشییع و تدفین شهدای گمنام در این شهر به زمان دیگری موکول شد.

تا اینکه این جانب در جریان جانمایی و تشییع شهدای گمنام در چندین نقطه از استان هرمزگان در دهه آخر صفرالمظفر امسال به آن استان سفر کردم و البته باوجود آگاهی از اشتیاق زائدالوصف مردم شهرکوهستک برای میزبانی شهیدان گمنام، به دلیل کثرت اشتغالات سفر، بنا نداشتم در این مرحله از شهر بازدید داشته باشم. ناگفته نماند مردم با مراجعات و تماس های مکرر و درخواست از مسئولین بر تدفین شهدای گمنام در شهرشان اصرار می ورزیدند و ازجمله در مسیر تشییع و تدفین یکی از شهدای گمنام شهرستان سیریک در شب شهادت امام رضا (علیه السلام) تا صبح در کنار آن شهید ضجه زدند و دعا کردند و ازاینجا بود که دعای خالصانه مردم از سوی خداوند اجابت شد و من حقیر بدون مقدمه و در پی فراغت مختصری که قبل از پرواز در روز شهادت امام رضا (علیه السلام) پیداکرده بودم عازم شهرکوهستک شدم تا رأساً نسبت به جانمایی اقدام کنم، مطابق معمول و در مواردی که با بن بستی مواجه می شوم قبل از حرکت از بندرعباس برای جانمایی از قرآن مدد گرفتم.

برخلاف معمول، آیات نخستین چندان برای من گویا نبود. بعد از قرائت دو صفحه از قرآن، این گونه به من الهام شد که برای جانمایی باید به سراغ مادر شهر بروم -امری عجیب که بعید است در حال عادی کسی چنین برداشتی از آیات مورداشاره داشته باشد- با امید به فضل الهی به اتفاق همراهان به سوی شهرکوهستک حرکت کرده و پس از ورود به شهر در ساحل دریا و محل پیشنهادی اولیه خدمت مسئولان محترم شهر رسیدیم.

مسئولان محترم شهر کماکان بر نقطه پیشنهادی خود در ساحل دریا اصرار می ورزیدند اما چون نقطه موردنظر بنا به دلایلی کارشناسی برایم اطمینان آور نبود نپذیرفتم و در شرایطی که هیچ یک از همراهان من از ماجرای استخاره به قرآن اطلاعی نداشتند بدون مقدمه به مسئولین شهر گفتم «مادر شهر کیست؟!» عده ای با تعجب و تحیر به من نگاه می کردند که این چه سوالی است؟! در همین اثناء، یکی از برادران بسیجی یا سپاهی اظهار کرد: مادر شهید بانویی است که حسینیه ای دارد و این تنها حسینیه شهر است.
همگی مشتاقانه در محل حسینیه به ملاقاتش شتافتیم. پس از رویت محل و حیاط فراخ حسینیه مطمئن شدم که درست هدایت شده ایم. بعد از سلام و احوالپرسی بلافاصله به این مادر که «بی بی سکینه» نام دارد عرض کردم: آیا اجازه می دهی پیکر شهدا را در صحن حسینیه دفن کنیم؟! با طرح این درخواست حال نوبت آن بود تا کرامت قرآن و شهدای راه قرآن بیشتر نمایان شود.
بی بی سکینه درحالی که به شدت منقلب و گریان شده بود گفت: بله اجازه می دهم. چرا اجازه ندهم درحالی که دیشب تا صبح ضجه می زدم و از فاطمه زهرا (سلام الله علیها) تقاضا می کردم که در مکان حسینیه شهید دفن شود و حتی به دنبال این بودم تا مسئول امور شهدا را پیدا کنم و درخواستم را بگویم. من از اینکه شهید را پس از وداع به سیریک برده اند ناراحت و غمگین بودم. درحالی که دوست داشتم او را در اینجا به خاک بسپاریم و بعد ادامه داد که این حسینیه توسط یکی از اجدادش و با هدایت و توصیه امام حسین (علیه السلام) در خواب، بناشده است و محلی که مردم حوائج خود را در این مکان می گیرند.

بی بی سکینه افزود: هنگامی که یکی از اجدادش تصمیم به سفر حج داشت امام حسین (علیه السلام) به او توصیه فرمود بجای حج در همین زمین حسینیه ای بنا کن. فردا صبح بر اساس نشانی امام به محل می آید و مشاهده می کند حدود اربعه حسینیه توسط چهارسنگ از قبل مشخص شده است. از این رو حسینیه در این محوطه بنا می شود.

به هرتقدیر بلافاصله از دوستان معراج الشهدا خواستم برای صبح روز پنجشنبه 11 آذرماه پیکرهای دو شهید گمنام را به بندرعباس و سپس کوهستک منتقل کنند. این کار انجام شد و شهدا در صحن حسینیه پس از تشییع بسیار باشکوه و باعظمت و در پی حضور گسترده مردم شیعه و سنی شهر به خاک سپرده شدند؛ اما در جریان حفر قبور با مشاهده بقایای آثار ساختمانی و گواهی معمرین معلوم شد: هشتاد سال قبل مکان اصلی حسینیه همین نقطه ای بوده است که قبور شهدا در آن حفرشده است.