پیامبراکرم(ص) مخالف سلاح کشتار جمعی

عاملان عناد و اسلام ستیزی نوعاً با کج و معوج نشان دادن تاریخ و سیره پاک اولیای الهی و همچنین با تربیت و سازمان دهی گروه های افراطی و تکفیری به نوعی سعی دارند، اذهان عمومی را به نوعی با این تفکر غلط و غیر واقعی همراه سازند.

یکی از بزرگ ترین  و سخیف ترین دروغ های دنیا که توسط کمپانی های بزرگ خبر پراکنی دامن زده می شود، جنگ طلب و خشن نشان دادن آموزه های اسلامی است. این گونه شبکه های خبر رسانی تمام قدرت و ثروت خود را صرف اطلاع رسانی چیزی می نمایند که از بن و ریشه واقعیت خارجی نداشته و فاصله فراوانی با مبانی و اصول ارزشی مکتب اسلامی دارد. 
عاملان این عناد و اسلام ستیزی نوعاً با کج و معوج نشان دادن تاریخ و سیره پاک اولیای الهی و همچنین با تربیت و سازمان دهی گروه های افراطی و تکفیری به نوعی سعی دارند، اذهان عمومی را به نوعی با این تفکر غلط و غیر واقعی همراه سازند. 
سؤالی که در این متن به دنبال جوابی برای آن هستیم این است که آیا مکتب اسلام، دینی جنگ طلب و طرفدار قتل و خشونت است؟ و آیا بزرگان و اولیای الهی این آیین، جنگ طلب و خون ریز بوده اند؟

پیامبراکرم (صلی الله و علیه وآله) مخالف سلاح کشتار جمعی

یکی از اتهامات نابجایی که اسلام ستیزان  علیه بزرگان دین روا می دارند این است که امامان معصوم (علیهم السلام) همچون حضرت علی (علیه السلام) و حتی پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) شخصیت های جنگ طلب و خون ریز بوده اند، این در حالی است که با تحقیق و پژوهش در سیره زندگی این اولیای الهی به دروغ و غیر واقعی بودن این ادعا پی می بریم. 
برای نمونه در سیره الهی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) با مواردی برخورد می کنیم که گویای حسن برخورد و تعامل ایشان با دشمنان  است. از جمله وقتی گروهی سی نفره از مسیحیان نجران برای گفتگو و مجادله خدمت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) رسیدند، حضرت با توجه به اینکه در اوج قدرت قرار داشتند، با آرامی و متانت به سخنان آنان گوش فرا دادند و با زیبایی تمام بهترین جواب های اقناعی و استدلالی را برای هدایت ایشان بیان فرمودند، حتی بعد از آنکه آنان به خاطر ترس از پادشاهان خود و یا تعصبات نا بجای دینی تسلیم نشدند، پیامبر گرامی هیچ گاه دستور به قتل و کشتار آنان را صادر نکردند.[1] 
علاوه بر این مطلب با اندک تحقیقی در ماهیت جنگ هایی که در زمان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) رخ داده به این نکته دست خواهیم یافت که بسیاری از این جنگ ها در جهت دفاع از کیان اسلامی بوده و تحرکات اولیه از جانب مشرکان صورت گرفته است، با این حال حضرت حتی در جنگ با مشرکان نیز دستور به قتل و کشتار نمی دادند، کما اینکه در فتح مکه نیز برخورد حضرت با مشرکان برگرفته از عدالت و مهرورزی بوده است، نقل شده است که حضرت در روز فتح مکه این چنین دستور عفو عمومی را صادر نمودند: «اَلْیَوْمُ یَوْمُ الْمَرْحَمَةِ؛[2] امروز، روز مهربانی و ترحم است.»
همچنین در روایتی از امام صادق (علیه السلام) در خصوص اخلاق دفاعی و نظامی پیامبر اکرم  (صلی الله علیه و آله) این چنین نقل شده است: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صلی الله و علیه وآله أَنْ یُلْقَى السَّمُّ فِی بِلَادِ الْمُشْرِكِینَ.[3] از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که امام علی (علیه السلام) فرمودند: رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) از ریختن سم حتی در سرزمین ‌های مشركین نهی فرموده است.»

استراتژیک دفاعی و نظامی امام علی (علیه السلام)

استراتژیک دفاعی و نظامی امام علی (علیه السلام) نیز هیچ گاه حضرت را به خروج از عدالت و پیش قدم شدن در جنگ وا نداشت. در خصوص سیره و اخلاق نظامی امام علی (علیه السلام) که شاگرد نمونه و دست پرورده حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به حساب می آمد این چنین نقل شده است: «عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ جُنْدَبٍ عَنْ أَبِیهِ أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام كَانَ یَأْمُرُ فِی كُلِّ مَوْطِنٍ لَقِینَا فِیهِ عَدُوَّنَا فَیَقُولُ لَا تُقَاتِلُوا الْقَوْمَ حَتَّى یَبْدَءُوكُمْ فَإِنَّكُمْ بِحَمْدِ اللَّهِ عَلَى حُجَّةٍ وَ تَرْكُكُمْ إِیَّاهُمْ حَتَّى یَبْدَءُوكُمْ حُجَّةٌ أُخْرَى لَكُمْ فَإِذَا هَزَمْتُمُوهُمْ فَلَا تَقْتُلُوا مُدْبِراً وَ لَا تُجِیزُوا عَلَى جَرِیحٍ وَ لَا تَكْشِفُوا عَوْرَةً وَ لَا تُمَثِّلُوا بِقَتِیلٍ.[4] «عبد الرحمن بن جندب» به نقل از پدرش می‌گوید: در هر جا كه با دشمن برخورد مى‌ كردیم، امیر المؤمنین (علیه السّلام) به ما فرمان مى ‌داد و مى‌ فرمود: با آنان پیكار مكنید تا آن‌كه آنان شروع كنند كه شما بحمداللّه حجّت دارید و رها ساختن آنان كه [نبردِ با شما را] آغاز كنند، حجّتى دیگر است براى شما. پس هرگاه با آنان پیكار كردید و آنان را شكست دادید، پشت‌ كرده به جنگ را مكشید، مجروحان را به قتل نرسانید، پرده ‌درى مكنید، كشته ‌ها را مُثله نكنید.»

بهره گیری از منطق و مکتب وحی

امام علی (علیه السلام) هر چند مرد پیکار و ستیز با معاندان و دشمنان کینه توز و سرسخت به حساب می آمد، ولی روحیه حماسی و جهادی حضرت هیچ گاه ایشان را از مرزهای عدالت و انصاف  حتی با دشمنان خارج نکرد؛ چرا که ایشان پرورش یافته مکتب وحی بودند. منطق وحی همگان را به بهره گیری از عنصر عدالت ورزی حتی در پیکار با معاندان و دشمنان رهنمود می سازد، کما اینکه خدای متعال این چنین سفارش فرموده است: «وَلا یَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى‏ أَلاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‏ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ؛[مائده/8] دشمنى با جمعیّتى، شما را به گناه و ترك عدالت نكشاند! عدالت كنید، كه به پرهیزگارى نزدیكتر است! و از (معصیت) خدا بپرهیزید، كه از آنچه انجام مى‏ دهید، با خبر است!»
«لا یَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذینَ لَمْ یُقاتِلُوكُمْ فِی الدِّینِ وَ لَمْ یُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِیارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطین [ممتحنه/8] خدا شما را از نیكى كردن و رعایت عدالت نسبت به كسانى كه در راه دین با شما پیكار نكردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهى نمى ‏كند چرا كه خداوند عدالت ‏پیشگان را دوست دارد.»

سخن آخر: 

فراتر از مطلب یاد شده نباید از یاد برد، کسانی که تفسیر غیر واقعی و خشن از آموزه های اسلامی را برای جهان مخابره می کنند، هیچ گاه با چشم انصاف  و واقع بینانه به منابع اسلامی نگاه نکرده اند، و با تکه برداری از صفحات تاریخ و بی توجهی به عناصر انسان دوستانه و مهرورزانه مکتب وحی  تصویری غیر واقعی از آموزه های اسلامی را برای جهانیان به نمایش در آورده اند.

پی نوشت ها:
[1]. مفید، الارشاد (ترجمه رسولى محلاتى): ج‏1، ص154.
[2]. شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید:ج‏17، ص272. 
[3]. الكافی (ط - الإسلامیة): ج‏5، ص28، ح2. 
[4]. همان: ص38، ح3.