مورچه ای با سرعت باور نکردنی

مورچه ها ان موجودات کوچک ولی کنجکاو سر از همه جا در می آورند و آن قدر ریز هستند که شاید هیچ وقت آن ها را نبینیم لی بسیار توانایی دارند و مهم تر از همه این که بعضی از آن ها سرعت بالایی دارند.

پوشش خارجی بدن این حشرات و تمایلشان به زندگی دسته جمعی باعث شده که دنیا را در احاطه و تحت سلطه خود در بیاورند.

اما موجودات زیادی هستند که چشم به آنها دوخته اند و از این حشرات ریز تغذیه می کنند، از همین روی، لازم است که مورچه ها مکانیزم های حفاظتی قابل اطمینانی برای خود داشته باشند.

آن ها می توانند برای این منظور به نیش های خود وابسته باشند و برخی از گونه هایشان نیز ابزارهای به مراتب مبتکرانه تری برای این منظور در اختیار دارند؛ برای نمونه یکی از انواع این حشرات برای دور کردن مهاجمان، خود را جمع کرده و سپس منفجر می شوند و موجود شروری که قصد حمله دارد را با زهر خود هدف قرار می دهد.

نوع خاصی از مورچه دام-فک متعلق به رده هم هستند که ترجیح می دهند منفجر نشوند. فک پایینی این موجودات همانطور که از نامشان بر می آید بسیار بزرگ است و می توانند به لطف آن با سرعتی بالغ بر 233 کیلومتر بر ساعت حرکت کنند.
حمله این مورچه ها در حدود 0.13 ثانیه طول می کشد و به قدری نیرو تولید می کند که باعث می شود همزمان با عقب گرد آن، مهاجم هم در هوا غوطه ور شود و نتواند به مورچه نزدیک گردد.

جالب اینجاست که اگر مورچه از نظر اندازه با مهاجم هم خوانی نداشته باشد، صورت خود را به سمت زمین می گیرد و با یک نیروی شتاب دهنده از خطر فرار می کند.

در این بخش مکانیزم عمل کرد فک مورچه را برایتان توضیح می دهیم. این موجود از ماهیچه های خود برای هول دادن فک پایینی اش به عقب استفاده می کند تا زمانی که فک به نقطه ای گیر کند و سپس آن را با زاویه 180 درجه در جایش نگه می دارد.
بعد از این مرحله، مورچه ماهیچه های فک خود را به شدت به هم نزدیک می کند اما فکش را نمی بندد. زمانی که مورچه تصمیم می گیرد انرژی ذخیره شده در فک خود را آزاد نماید، ماهیچه هایی را شل می کند که ضامن یا چفت فک را رها می کنند و در نتیجه حجم بالایی از انرژی توسط این ماهیچه ها آزاد می گردد.

حشره هم می تواند کل این فرایند را به صورت دستی انجام دهد و مثلا برای پرتاب کردن خود زمین را گاز بگیرد یا اینکه تماما آن را به صورت خودکار به انجام برساند.

در داخل فک پایینی این حشره تعدادی موی حسی قرار دارند و به همین دلیل تمام کاری که مورچه باید انجام دهد این است که با آرواره های خود بخشی از بدن طعمه را به دهان بگیرد تا مویژه ها پس از برخورد با بدن طعمه سیگنال های مورد نیاز را دریافت نمایند.

جالب است بدانید که این موهای حس گر به ماهیچه های فک مورچه مرتبط شده اند و به همین دلیل دیگر نیازی نیست که سیگنال های دریافتی توسط آنها سفری به مغز داشته و پردازش شود.

ممکن است تصور کنید که چنین مساله ای بی فایده است، اما زمانی که م ورچه با سرعتی بالا در حال شکار حشرات باشد، حتی کسری از ثانیه نیز اهمیت بالایی پیدا می کند. این فرایند به قدری سریع رخ می دهد که چنان چه یک وزغ به مورچه چشم دوخته باشد و زبانش را به سمت آن دراز کند، حشره می تواند پیش از آن که زبان دشمن به آن برسد خود را از خطر نجات دهد.

این موجودات مسیر خود را دقیقا هدف گیری می کنند، در حالی که ظاهرا حقیقت چیز دیگری است و این مورچه ها کنترل اندکی روی مسیر حرکت خود دارند، به همین دلیل غالبا در هر زاویه ای که باشند و هر موجودی را مورد هدف قرار داده باشند، به عقب حرکت خواهند کرد.

بنابراین، جذابیت این رفتار از آن جهت است که چیزی مابین یک رفتار تعمدی و غیر ارادی است. آنها در اصل هیچ کنترلی روی این رفتار خود ندارند اما به لطف این مکانیزم می توانند خود را از مهلکه نجات دهند.

جالب است بدانید زمانی که سعی کنید به لانه این حشرات نزدیک شوید اوضاع از این نیز بدتر خواهد شد و پتک از اتفاقی که در این موارد رخ می دهد تحت عنوان «اثر ذرت بو داده» یاد می کند.

او در ادامه می گوید: زمانی که به داخل لانه این مورچه ها وارد می شوید یا وقتی که این موجودات در مورد دشمنی خاص نگران هستند، همه آنها شروع به پریدن و جهش کردن به اطراف و البته به سمت دشمن می کنند و باید بگوییم که نیش آنها نیز درست مانند زنبورها دردناک و خطرناک است.