سکانس تماشایی از بهشت و دوزخ در دنیا
داستان زندگانی ما بسیار عجیب و غریب است، عده ای چنان غرق در خوبی ها و شادی هستند که دنیا را بهشتی جاویدان پنداشته اند که هرگز نمی خواهند روزی به اتمام برسد و عده ای دیگر نیز چنان گرفتار و غرق در مشکلات هستند که هر روز هزار بار آرزو می کنند تا از جهنمی که در آن زندگانی می کنند، رهایی یابند و این دنیا هرچه زودتر به پایان خود برسد.
سوال مهمی که ممکن است در اذهان خطور کند این است که چرا دنیا برای عده ای این قدر دوست داشتنی و برای عده ای دیگر این چنین منفور است؟
در پاسخ به این سوال مهم و اساسی می توان جواب های متعددی را بیان کرد:
الف: عده ای با تخریب بهشت های کوچک دیگران و ظلم و ستم بر آنان، برای خود بهشت هایی را به وجود آورده اند و به هیچ فردی اجازه ورود به بهشت شیطانی خود را نمی دهند.
ب: و عده ای دیگر هر چند ظلم و ستمی بر یکدیگر نکرده اند، اما با حرص و طمع به پول و ثروت فقط به فکر خود و خانواده خود هستند و شبانه روز برای فراهم کردن امکانات بیشتر و تبدیل وسایل شخصی خود به مدل های بالاتر در تلاش و کوشش هستند و با این حرص و طمع بی حد و اندازه برای خود و دیگران جهنمی ساخته اند و هرگز از زندگی خود لذتی نمی برند و این همان ویژگی مذمومی است که خداوند متعال در قرآن مجید بیان کرده است: «وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلى حَیاةٍ وَ مِنَ الَّذینَ أَشْرَكُوا یَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ یُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَ ما هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذابِ أَنْ یُعَمَّرَ وَ اللَّهُ بَصیرٌ بِما یَعْمَلُونَ: و آنها را حریص ترین مردم حتى حریص تر از مشركان- بر زندگى (این دنیا، و اندوختن ثروت) خواهى یافت؛ (تا آنجا) كه هر یك از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود! در حالى كه این عمر طولانى، او را از كیفر (الهى) باز نخواهد داشت. و خداوند به اعمال آنها بیناست.» [بقره:96]
یک داستان زیبا و پاسخی به سوال فوق
«روزی یک مرد با خداوند مکالمه ای داشت: خداوندا! دوست دارم بدانم بهشت و جهنم چه شکلی هستند؟ خداوند او را به سمت دو در هدایت کرد و یکی از آنها را باز کرد، مرد نگاهی به داخل انداخت، درست در وسط اتاق یک میز گرد بزرگ وجود داشت که روی آن یک ظرف غذا بود، که آنقدر بوی خوبی داشت که دهانش آب افتاد، افرادی که دور میز نشسته بودند بسیار مردنی و مریض حال بودند.
آنها در دست خود قاشق هایی با دسته بسیار بلند داشتند که این دسته ها به بالای بازوهایشان وصل شده بود و هر کدام از آنها به راحتی می توانستند دست خود را داخل ظرف غذا ببرند تا قاشق خود را پر نمایند، اما از آن جایی که این دسته ها از بازوهایشان بلند تر بود، نمی توانستند دستشان را برگردانند و قاشق را در دهان خود فرو ببرند.
مرد با دیدن صحنه بدبختی و عذاب آنها غمگین شد، خداوند گفت: تو جهنم را دیدی، حال نوبت بهشت است، آنها به سمت اتاق بعدی رفتند و در باز شد، آنجا هم دقیقاً مثل اتاق قبلی بود، یک میز گرد با یک ظرف خورش روی آن و افراد دور میز، آنها مانند اتاق قبل همان قاشق های دسته بلند را داشتند، ولی به اندازه کافی قوی بوده، می گفتند و می خندیدند، مرد گفت: خداوندا نمی فهمم؟!، خداوند پاسخ داد: ساده است، فقط احتیاج به یک مهارت دارد، می بینی؟ اینها یاد گرفته اند که به یکدیگر غذا بدهند، در حالی که آدم های طمع کار اتاق قبل تنها به خودشان فکر می کنند!
و این حکایت واقعی از زندگانی ما در این دنیاست که می توانیم با حرص و طمع و خودخواهی برای خود و اطرافیان خود جهنمی بسازیم که هر روز آرزوی مرگ کنیم، چنانچه این آرزو را می توان در حرف های برخی از افراد به خاطر شدت سختی و مشکلات فراوان و بی توجهی ما به آنها مشاهده کرد و هم می توانیم با سرلوحه قرار دادن توصیه های طلایی قرآن مجید که همگان را به ایثار و از خودگذشتگی، نه تنها در شرائطی که همه امکانات فراهم است، بلکه در اوج سختی و مشکلات، برای خود و دیگران بهشتی بسازیم تا خوشبختی و آرامش را با تمام وجود درک کنیم و این همان ویژگی منحصر به فرد انسان های موفق در منطق قرآن مجید است که خداوند متعال در معرفی آنان اینگونه می فرماید: «وَ الَّذینَ تَبَوَّوُا الدَّارَ وَ الْإیمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَیْهِمْ وَ لا یَجِدُونَ فی صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ یُوْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ:و براى كسانى است كه در این سرا [سرزمین مدینه ] و در سراى ایمان پیش از مهاجران مسكن گزیدند و كسانى را كه به سویشان هجرت كنند دوست مى دارند، و در دل خود نیازى به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمى كنند و آنها را بر خود مقدّم مى دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند؛ كسانى كه از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده اند رستگارانند.» [حشر:9]
