آیا هنگام شنیدن سوره "یاسین" فرستادن "صلوات" درست است؟
در میزان (ترازوی اعمال) در روز رستاخیز چیزی سنگین تر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست و در آن روز شخصی را می آورند و اعمالش را در میزان می گذارند، ولی سبک است، آن گاه پاداش صلوات او بروز کند و آن را در میزانش می نهند، ترازوی اعمالش پر بار و سنگین می گردد.
قرآن کریم پیرامون حفظ حرمت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «همانا خداوند و فرشتگان او بر پیامبر درود می فرستند، ای کسانی که ایمان آورده اید بر پیامبر درود فرستید و سلام گویید و تسلیم فرمانش باشید.» ( احزاب، 56)
مضمون این آیه نشانگر جایگاه والای رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در پیشگاه خداوند است، به گونه ای که خدا و فرشتگانش بر او درود می فرستند و خداوند فرمان می دهد که دیگران نیز با آنها هماهنگ شده و بر او درود و سلام بفرستند.
در جایی دیگر داریم که خدای سبحان به پیامبرش دستور می دهد که «بگو: من اولین مسلمانم»: «لاشَریکَ لَهُ وَ بِذلِکَ اُمِرْتُ وَ أَنا اَوَّلُ الْمُسْلِمین» منظور از «اول المسلمین» اولیت ذاتی است که گاهی از آن به اولیت رتبی یاد می شود. خدای سبحان درباره هیچ پیامبری تعبیر«اول المسلمین» ندارد.
و در جایی دیگر خداوند برای خود رحمتی عامه و رحمتی خاصه قایل است و این دو خصوصیت را برای قرآن و پیامبر نیز بیان داشته است؛ از طرفی می فرماید: من رحمت عامه ای دارم: «رَحْمَتی وَسِعَتْ کُلَّ شَی ءْ» یعنی هر چه مصداق شی ء است مشمول رحمت من است، و از طرف دیگر می فرماید: متقیان، از رحمت ویژه ام برخوردارند. «فَسَأَکْتَبَها الَّذینَ یَتَّقون» و در مورد پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: تو مظهر رحمت مطلق من هستی زیرا «وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلاّ رَحْمَةً لِلْعالَمین» و نسبت به مومنان، رحمت خاص داری: «بِالْمُومِنینَ رَئُوفٌ رَحیمٌ»
در باب فرستادن صلوات، در روایات آثار و برکات بسیاری برای آن شمرده شده است. امام باقر یا امام صادق (علیهما السلام) می فرماید: "در میزان (ترازوی اعمال) در روز رستاخیز چیزی سنگین تر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست و در آن روز شخصی را می آورند و اعمالش را در میزان می گذارند، ولی سبک است، آن گاه پاداش صلوات او بروز کند و آن را در میزانش می نهند، ترازوی اعمالش پر بار و سنگین می گردد." (کلینی، کافی، ج 2، ص 494، باب الصلاة علی النبی و اهل بیته (علیهم السلام)، ح 15)
فرستادن صلوات قرین با نام پیامبر خدا
در احادیث معصومین (علیهم السلام) بر فرستادن صلوات هرگاه نام مبارک پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) برده شد، تأکید شده است. حتی آمده است در وسط نماز هم اگر کسی نام مبارک پیامبر را بشنود، مستحب است صلوات بفرستد.
در حدیثی از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است: "بی گمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ده اسم دارد که پنج تا از آنها؛ یعنی محمد، احمد، عبدالله، یاسین و نون در قرآن آمده است و پنج تا از آنها؛ یعنی فاتح، خاتم، کافی، مقفى و حاشر در قرآن نیست." (صدوق، الخصال، ج 2، ص 426)
از این رو یکی از القابی که برای اهل بیت پیامبر اکرم علیهم السلام به کار می بریم «آل یاسین» است. زیارتی نیز با نام «زیارت آل یاسین » در کتاب های دعا ذکر شده است که از توقیعات امام مهدی (عج) است. (شیخ طبرسی، احتجاج، ج 2، ص 316)
آیه 130 سوره صافات هم در یکی از قرائت ها «آل یاسین» قرائت شده است. «سلام علی آل یاسین» امام صادق (علیه السلام) در ذیل این آیه از پدرانش نقل می کند که حضرت علی (علیه السلام) فرمود: "یس محمد (صلی الله علیه و آله) است و ما آل یس هستیم." (طباطبائی، محمدحسین، المیزان، ج 17، ص 165)
امام رضا (علیه السلام) می فرماید: "خداوند به محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله) فضیلتی داده است که احدی به کنه آن نمی رسد، مگر این که اهل تعقل باشد و آن این است که خداوند تنها بر انبیای خود سلام می دهد و می فرماید: "سلام بر نوح باد در میان جهانیان" (صافات، 79) و: «سلام بر ابراهیم» و: «سلام بر موسی و هارون» و نمی فرماید: سلام بر آل نوح و یا سلام بر آل ابراهیم و ...، ولی می فرماید: "سلام بر آل یاسین؛ یعنی آل محمد (صلی الله علیه و آله)...." (شیخ صدوق، عیون اخبارالرضا (علیه السلام)، ج 1، ص 236)
جمع بندی:
بنابر شواهد و دلایلی که ذکر شد؛ یاسین از نام های رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) است و پس از شنیدن نامی از نام های رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرستادن صلوات مستحب است؛ هر چند در خصوص آیه اول سوره «یس» حدیثی وارد نشده و سفارشی به خصوص نشده است که بعد از تلاوت این آیه صلوات بفرستید، ولی طبق ادله عامی که ذکر شد، پس از تلاوت این آیه، ذکر صلوات نیکو است.
