تندروها خود را به آب و آتش زده اند

هر چقدر كه به خرداد 96 نزدیك تر می شویم، مخالفت، حمله، انتقاد و رویارویی با دولت روحانی بیشتر و بیشتر می شود.

بخش سیاست تبیان

به گزارش تبیان به نقل از خبرآنلاین ، اگر سه سال دولت یازدهم را در یك طرف و یك سال باقیمانده را در طرف دیگر قرار دهیم شاید سخنی به اغراق نگفته باشیم. این اهمیت زمانی است كه فرض بگیریم حسن روحانی می خواهد برای دور دوم ریاست جمهوری هم در انتخابات شركت كند. به همین خاطر است كه یك سال آینده برای ایشان بسیار مهم و سرنوشت ساز خواهد بود، چرا كه آنچه بیشتر به بحث اقبال ایشان كمك می كند یا بالعكس كمك می كند كه مردم برای رای دادن به او به پای صندوق های رای نیایند، نه چندان آنچه در این سه سال گذشته، بلكه این یك سال پیش روی خواهد بود، چرا كه جهت گیری های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و... در این یك سال است كه در ذهن رای دهندگان بسیار اثرگذار خواهد بود و تعیین تكلیف می كند كه آنها باز هم به روحانی در انتخابات ٩٦ رای بدهند یا نه؟

در عین حال از این نكته هم نمی توان غافل شد كه هر قدر كه در یازده ماه آینده به جلو می رویم و هر چقدر كه به خرداد ٩٦ نزدیك تر می شویم، مخالفت، حمله، انتقاد و رویارویی با دولت روحانی بیشتر و بیشتر می شود. همچنان كه در خصوص مساله فیش های حقوقی شاهد هستیم كه چگونه مخالفان ایشان عملا خیلی برای شان نه اخلاق مهم است و نه صورت مساله كه موضوع واقعا چه بوده، بلكه خود را به آب و آتش می زنند و تلاش می كنند تا آقای روحانی و دولت ایشان را یك تنه و یكپارچه در داستان فیش های حقوقی مقصر جلوه دهند.

ظرف یازده ماه آینده می توانیم مطمئن باشیم كه هر اتفاق دیگری بیفتد و هر مشكل و بحرانی كه در كشور به وجود بیاید مخالفان آقای روحانی به خصوص اصولگرایان تندرو سعی خواهند كرد كه آن را به پای دولت آقای روحانی بنویسند. در عین حال از واقعیت هم نمی توان صرف نظر كرد و آنها را نادیده گرفت. از جمله اینكه وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم خیلی دچار تغییر و تحول نشده. این درست است كه دولت با تلاش زیاد توانسته تورم را مهار كند و این هم درست است كه حداقل اگر دولت نتوانسته جلوی فساد را بگیرد، دست كم خود بر فسادهای جدیدی نیفزوده، اما اینها كافی نیست. ما به یك روایت بالای ٧ میلیون و به روایتی دیگر بالای ٤ میلیون بیكار در كشور داریم.

در خانه كمتر خانواده ای را می توان این روزها در شهرهای بزرگ باز كرد و حداقل با یك یا دو فارغ التحصیل بیكار مواجه نشد. سایه ركود همچنان بر كشور سنگینی می كند و همچنان صنایع را گرفتار و اسیر نگه داشته است. كم نیستند صنایعی كه یا تعطیل شده اند یا در شرف تعطیلی قرار دارند، یا به زحمت و به واسطه نبود نقدینگی نوك بینی خود را بالای آب نگه داشته اند. بنابراین در این شرایط خیلی مهم است كه دولت روحانی بتواند به كسانی كه رای دهندگان بالقوه اش هستند نشان دهد كه تلاش هایش چه میزان در خصوص اقتصاد موفقیت آمیز و چقدر ناموفق بوده است.

نكته مهم دیگر اینكه دولت روحانی بتواند به رای دهندگان بالقوه اش نشان دهد كه بخش عمده ای از مشكلات و معضلات اقتصادی، ساختاری بوده و به اقتصاد دولتی ناكارآمد ایران باز می گردد، و در این حالت چه روحانی رییس جمهور باشد و چه فرد دیگری مادام كه اقتصاد ایران دولتی باقی بماند این مشكلات و مصایب هم همچنان باقی خواهد ماند.

روحانی باید با رای دهندگان صادقانه و صمیمانه سخن بگوید. باید به مردم بگوید كه ظرف پنج سال گذشته در نتیجه سیاست غلط و نابخردانه پرداخت یارانه فله ای مقدار زیادی یعنی چیزی بالای دویست میلیارد تومان، یارانه پرداخت شده در حالی كه كل بودجه عمرانی كشور برای یك سال گذشته به نصف این مقدار هم نمی رسد.

واقعیت های كلان اقتصادی كشور را روحانی باید صادقانه و صمیمانه با مردم در میان بگذارد. به مردم بگوید كه چرا باید یارانه را متوقف كرد. به مردم بگوید كه چرا باید همچنان كمربندهای ریاضتی را از این هم سفت تر ببندیم. اگرچه اصولگرایان تندرو جو سازی زیادی خواهند كرد و صادقانه و صمیمانه صحبت كردن روحانی را نقطه ضعف او خواهند گرفت اما آنچه مسلم است اینكه تعداد قابل توجهی از اقشار و لایه های تحصیلكرده می فهمند و درك خواهند كرد وقتی روحانی صادقانه با آنان سخن بگوید. بنابراین جدای از اینكه دولت روحانی در یازده ماه آینده چه دستاوردهایی در حوزه سیاست و اقتصاد داشته باشد این مساله تعیین تكلیف خواهد كرد كه او چقدر خواهد توانست صمیمانه با مردم صحبت كند؛ امری كه متاسفانه در این سه سال گذشته از آن همواره غفلت ورزیده است.