سوپراستار با اخلاق، فاتح قله بازیگری

درباره شهاب حسینی که معتبرترین جایزه بازیگری را از جشنواره کن گرفته است

عجیب است بازی روزگار! پسر نوجوانی که روزی از حرف زدن در جمع صورتش سرخ می شد و خجالتی بودن رنجش می داد حالا بر فراز قله بازیگری نشسته است! حرفه ای که سرمایه اصلی آن خود انسان و بروز توانایی ها و احساسات و هیجانات درونی آن است. جایی که باید خود را بیان کرد به نمایش گذاشت و عرضه کرد.
عجیب است بازی روزگار! جوانی که دانشگاه را به قصد مهاجرت به کانادا ترک کرده بود به خاطر عشق،پایش در وطن محکم تر شد و چرخش تقدیر او را به عرصه اجرا و بازیگری کشاند. گرچه در میدان این تقدیر اراده و تدبیر خودش نیز همت بلندی به او داده بود تا از مجری گری به بازیگری تغییر مسیر داده و در این راه، پله پله نردبان موفقیت را بالا رود و امروز بر فراز قله موفقیت بنشیند. نوجوان خجالتی و درونگرای دیروز که از صحبت کردن در میان جمع خانوادگی خجالت می کشید اکنون در جمع بزرگ خانواده سینمای جهان بر فراز و اوج قله ها این هنر، سخن می گفت. همچنان سر به زیر و ماخوذ به حیا بود اما سربلند و فاتح!
روزی در گفتگویی که با شهاب حسینی داشتم می گفت من از استاد حمید سمندریان آموختم که بازی نکنم! در واقع رمز موفقیت شهاب حسینی را باید در همین معنا و شیوه جستجو کرد. او جوری بازی نمی کند که مخاطب احساس کند در حال بازیگری است یا بازی کردنش را به رخ می کشد!

حسینی بازی نکردن را در خود نهادینه می کند تا تماشاگر، او را در کسوت نقش باور کند، شخصیت و کاراکتر را بپذیرد و قبول کند که آن نقش، اصل جنس است. این شیوه که در آن اغراق و به نمایش گذاشتن نیست، به ریزه کاری ها و جزییات نقش توجه می شود، بازی های غیر کلامی و بازی های بدنی اهمیت دارد به شدت با فضا و اتمسفر فیلم های رئالیستی اصغر فرهادی انطباق دارد.
 شاید به همین دلیل است که استعداد و توانایی شهاب حسینی در آثار اصغر فرهادی به کمال خود می رسد و او با بازی در سه فیلم او به اوج درخشش بازیگری خود رسیده و نخل طلایی کن را دریافت می کند. اما یادمان نرود در کنار عوامل تکنیکی و هنر بازیگری، او از هنر اخلاق و منش انسانی هم برخوردار است که جذابیت و تاثیرگذاری اش را بیشتر می کند.
تلاش، تواضع،حسن خلق، صداقت و بی بخلی، نخلی طلا برای او به ارمغان آورد. بازیگری که شو ندارد، ادا و اطوارهای سوپراستاری در نمی آورد، با مردم و مخاطبان به خوبی برخورد می کند، متواضع است، نه مشهور که محبوب است قطعا حسی فراتر از یک بازی و بازیگری خوب را به مخاطب منتقل می کند که به او شخصیتی جذاب و کاریزماتیک می بخشد. بازیگری که همواره تلاش کرده از حاشیه های این حرفه پرهیز کند تا در متن آن باقی بماند. او نه برای شهرت دو روزه که برای ماندگاری در این حرفه آمده بود و کارنامه حرفه ای اش نشان می دهد که در پیمودن این مسیر ثابت قدم بوده.
در واقع حرفه ای بودن شهاب حسینی در بازیگری را صرفا نباید در جنس بازی هایش خلاصه کرد که این حرفه ای بودن دامنه وسیع تری داشته و اخلاق حرفه ای و منش و بینش او را هم دربرمی گیرد. در اولین فیلمی که ساخته «ساکن طبقه متوسط» می توان عمق علاقه و افق نگاه او به بازیگری و سینما را فهمید. شهاب حسینی سوپر استاری است که مثل نقشی که در فیلم سوپر استار بازی کرد ، نیست. احترامی که برای بزرگان سینما می گذارد و تواضعی که در برابر مردمش دارد در کنار بازیگری حرفه اش از او در جوانی یک اسطوره ساخته است. او فقط نقش قهرمان های فیلم ها را بازی نمی کند، خودش یک قهرمان سینمایی است.همین می شود که وقتی نخل طلایی جشنواره کن را به عنوان نخستین بازیگر ایرانی دریافت می کند همه خوشحال می شوند و کمتر کسی است که به او بخل ورزیده و حسادت کند.
شهاب حسینی امسال با ایفای نقش قباد در سریال «شهرزاد» به اوج محبوبیت رسید و بازی در نقش عماد در فیلم «فروشنده» به اوج موفقیت. این فاتح قله های بازیگری در سینمای ایران پیش از این به عنوان مرد اخلاقی سینمای ایران فاتح قلب های مردم شد و کسی که این قله را فتح کند قطعا نخل طلا در مشت او خواهد بود. شهاب حسینی ثابت کرد که نه ستاره که شهابی درخشان در آسمان بازیگری است. بازیگری تمام عیار که بازی نمی کند.