روایتی از انتظار در شعر مصطفی علیپور

علیپور از شعر اجتماعی و دو دفتر شعر تازه اش می گوید.

به تازگی دو دفتر شعر از مصطفی علیپور شاعر و پژوهشگر معاصر را با عنوان «در چهارراه بهار نارنج» و «در پیراهن اردیبهشت» منتشر شده که شامل گزیده ای از اشعار این شاعر است.
مصطفی علیپور درباره این دو دفتر شعر عنوان می گوید: این دو دفتر شامل گزیده اشعار من از سال 84 تا کنون است که در قالب نیمایی و سپید و البته به همراه تعدادی غزل و رباعی است.
وی گفت: این دفتر شعر بیشتر اشعار غنایی و اجتماعی من را در بر می گیرد که به دلیل در هم آمیختگی نمی شود به صورت مستقل هیچ کدام از این دو موضوع را محور اصلی آنها دانست. اگر من این اشعار گزیده را در دو دفتر منتشر کردم نیز به خاطر همین نزدیکی درونمایه و شکل اشعار است.
علیپور در ادامه درباره چرایی کنار هم قرار گرفتن و تلفیق اشعار با مضمون اجتماعی و غنایی در این دو دفتر نیز گفت: اول از همه باید این مساله را شرح دهم که شعر غنایی به معنی شعر عاشقانه نیست. اگر بخواهیم شعر غنایی را تنها بیان کننده احساسات شخصی شاعر بدانیم در واقع بسیاری از سروده های شاعران ما در حیطه شعر غنایی قرار می گیرد که در واقع اینطور نیست. شعر غنایی در وجهی از خود شعری اجتماعی است اما بیان حماسه و آئین نیز در آن جای می گیرد.

این شاعر ادامه داد: من به عنوان شاعر درک و تعبیر خودم را مفهوم شعر اجتماعی دارم. به باور من شعر اجتماعی شعری است که تاثیر شرایط روزگار ما را بر شاعر نشان داده و منعکس کننده آن باشد. ما شاهدیم که نیما شعر دارد با مطلع تو را من چشم در راهم. در این شعر مخاطبان نیما حس می کنند که او شعر عاشقانه سروده است اما در واقع نگاه او به سمت کشف و درک نوعی موعود است که وجه اجتماعی پررنگی به شعرش می دهد. من هم با این تعریف سعی کردم در این دو دفتر شعر به بیان و روایتی از انتظار دست پیدا کنم که ترکیبی از روایت غنایی اجتماعی در شعر است.
علیپور با اشاره به اینکه اشعار تاثیر پذیرفته از علاقه وی به سنت شعری شاعری است یا خیر گفت: همه شاعران از یکدیگر تاثیر می پذیرند و هیچ شاعری را نمی توان نخستین شاعر جهان دانست. من در سال 72 و زمانی که نخستین دفتر شعرم منتشر شد تحت تاثیر شاعرانی در آن زمان بودم و بسیاری از اساتید بود که نگاهشان به یک پدیده در من تاثیر می گذاشت اما در اشعار این دو دفتر فکر نمی کنم به صورت ملموس تحت تاثیر شاعر دیگری بوده باشم.
وی در عین حال تصریح کرد: همه شاعران محصول تجربه های همدیگر هستند و هیچ شاعری از این پدیده منفک نیست اما تاثیر پذیرفتن به معنی استفاده مشابه از یک مضمون نباید تعبیر شود.