وصیت آیت‌الله مرعشی نجفی چه بود؟
تبیان به نقل از گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، در سلسله گزارشات در محضر علماء این بار به زندگی مرحوم آیت الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی که از مراجع تقلید در زمان امام‌خمینی(ره) بودند، می‌پردازیم و در این باره با آیت‌الله سیدرضا حسینی مازندرانی تولیت حوزه امام حسین شهرری (علیه السلام) و از شاگردان آیت‌الله مرعشی نجفی مصاحبه‌ای داشتیم.
ولادت
آیت‌الله مرعشی نجفی در سال 1315 قمری و 1276 شمسی در نجف به دنیا آمد و شهاب‌الدین نام گرفت؛ پدرش، آیت‌الله سید شمس‌الدین محمود مرعشی(1279 قمری- 1338 قمری) از فقها و مدرسان علوم اسلامی نجف بود؛ آیت‌الله مرعشی‌نجفی دوران کودکی را در آغوش پر مهر خانواده سپری کرد و با تربیت اسلامی بزرگ شد؛ مادرش زنی پاکدامن و با ایمان بود که هیچ‌گاه بدون وضو به او شیر نمی‌داد.
از چه سالی با آیت‌الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی آشنا شدید؟
آیت‌الله سید رضا حسینی مازندرانی، استاد اخلاق و تولیت حوزه علمیه امام‌حسین(علیه السلام) شهرری در گفت‌وگو با کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، گفت: حدودا از پنجاه سال قبل با ایشان آشنا شدم؛ البته اوایل در درس ایشان شرکت نمی‌کردیم؛ اوایل در جلسات درس بزرگان دیگر از جمله امام خمینی(علیه الرحمة)، آیت‌الله بروجردی شرکت می‌کردیم، بعد با ایشان ارتباط برقرار و رفت‌و‌آمد کردیم و ایشان را در منزلمان که در قم بود به نهار دعوت کردیم.
وی ادامه داد: ایشان فردی خاکی بودند؛ انسان بسیار متواضع، بی‌آلایش به معنای واقعی جرثومه تقوا بود اگر این مرجع تقلید را نگاه می‌کردید به یاد جد بزرگوارش می‌افتادید؛ اخلاق، رفتار، حرکات و نشست و برخاست او برای طلاب درس بود؛ ایشان هم در سخاوت عجیب بود، اگر پول هم نداشت قرض می‌کرد به طلاب می‌داد؛ یک مهره نان هم درست کرده بود، به طلاب می‌داد.
آیت‌الله حسینی مازندرانی اضافه کرد: حتی اگر کسی می‌خواست دستش را ببوسد فوری دستش را به عقب می‌کشید؛ اصلا نمی‌گذاشت کسی دستش را ببوسد و حتی هم کسی جرأت نمی‌کرد دستش را ببوسد؛ این از بزرگواری این مرد بود؛ از نظر مایه علمی فقیه، سخی و با تقوا بود؛ ما کفایة جلد ثانی را از محضر ایشان کسب فیض کردیم.
وی افزود: اقلا 40 سال در بالای سر حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) نماز خواندند؛ ایشان در قم امام جماعت بودند که سیلی از جمعیت در نماز جماعت حضور پیدا می‌کردند؛ مردم اهل قم نسبت به مراجع دیگر عجیب به آیت‌الله مرعشی نجفی علاقه داشتند و آن هم به خاطر اخلاق ایشان بود.
ویژگی قرآنی آیت‌الله مرعشی نجفی
استاد اخلاق حوزه علمیه گفت: مرحوم آیت‌الله العظمی مرعشی‌نجفی، اهل تهجد بود؛ نماز شب ایشان ترک نمی‌شد؛ انس زیادی با قرآن داشت، اهل دعا بود، در تمام ایام ماه مبارک رمضان هر سال این شب‌های قدر 100 رکعت نماز معروف بود که آیت‌الله مرعشی نجفی 100 رکعت نماز را می‌خواند، خیلی عجیب است، تا صبح اهل بیتوته بود، نمازهای فروان و قرآن زیاد می‌خواند، ایشان نسبت به ائمه اطهار اخلاص عجیبی داشت، در ایام سوگواری پیراهن مشکی می‌پوشید، عشق و علاقه عجیبی به امام‌حسین(علیه السلام) داشتند؛ در مجالس امام حسین(علیه السلام) اشک می‌‌ریخت مجالس می‌گرفت و حسینیه‌ای ساخت.
وصیت آیت‌الله مرعشی نجفی
شاگرد آیت‌الله مرعشی نجفی گفت: آیت‌الله مرعشی نجفی وصیت کرده بود که وقتی بدن من را غسل دادید کفن کردید بدن من را در حسینیه‌ای که ساختم بیاورید؛ یک گوشه‌ای از عمامه من را به تابوت و یک گوشه دیگر عمامه را به منبر ببندید بعد هم مصیبت امام حسین(علیه السلام) بخوانید؛ بعد بدن من را بردارید و دفن کنید یعنی این قدر عاشق اهل‌بیت(علیهم السلام) بود.
تألیفات زیادی داشت در علم رجال هیچ مراجعی مثل ایشان در علم رجال وارد نبود؛ ایشان نجف بودند، بعد از نجف برای زیارت امام هشتم(علیه السلام) به مشهد مقدس رفتند و از مشهد هم عزیمت به تهران کردند؛ در تهران خدمت بزرگان رسید و مشغول تدریس شد و از تهران به قم عزیمت کرد و دیگر در قم ماند؛ شخصیتی داشتند که زمانی هر کسی به ایشان می‌رسید، جذب ایشان می‌شدند، دوست داشتند در خدمتش بیشتر بنشینند، بیشتر بمانند و از وجودش بیشتر استفاده کند، یعنی همه را می‌پذیرفت، یعنی این طور نبود که به افراد خاصی اختصاص دهد همه را می‌پذیرفت.
اگر خاطره‌ای از ایشان دارید بفرمایید
من یک وقتی منزل ایشان رفته بودم من و ایشان تنها بودیم، یک خادمی هم آیت‌الله مرعشی نجفی داشت، به خادمش گفت نصف لیوان آب برای من بیاورید و با همین نصف لیوان آب وضو گرفت، برای من خیلی عجبیب بود که با نصف لیوان آب وضو گرفت، خیلی به پدرش احترام می‌گذاشتند و استاد اول ایشان پدرش بود و پدر ایشان هم از بزرگان بودند.
تشرف آیت‌الله مرعشی نجفی به امام زمان(عج) چگونه بود و چطور به این مقام رسیدند
آیت‌الله حسینی مازندرانی گفت: شنیدم که ایشان خدمت امام زمان(عج) هم رسیدند و آن به درون انسان بر می‌گردد؛ «الاعمال بالنیات» عمل بستگی به نیت دارد وقتی که در کارهایمان اخلاص داشته باشیم و هدف و نیتمان برای خدا باشد، حتما به مقام خواهیم رسید؛ هدف و نیت آیت‌الله مرعشی نجفی هم برای خدا بود و خدا هم این مقام را به ایشان داد، اگر انسان هم کارهایش به قصد قربت انجام دهد و برای خدا باشد و در کنارش نماز شب، زیارت عاشورا، قرآن، توسل و دعا داشته باشد، به قدر مسلم به جایگاه والایی می‌رسد.
کیفیت رابطه آیت‌الله مرعشی نجفی با حضرت امام(ره) چگونه بود
استاد اخلاق حوزه علمیه امام حسین(علیه السلام) شهرری گفت: ایشان قبل از انقلاب که امام(ره) قیام کرد، از اول تا آخر با امام بود؛ ارتباط ایشان با حضرت امام خمینی(ره) خیلی نزدیک بود؛ دوش به دوش امام خمینی(ره) بودند؛ اعلامیه علیه طاغوت می‌داد، در خط امام بود، با امام همکاری داشت و عکس ایشان با امام در جلسات مختلف فروان دیده می‌شود؛ فردی فعال در انقلاب بود.
در کل جلسات امام خمینی(ؤه) که در قم برگزار می‌شد، آیت‌الله مرعشی نجفی و مرحوم آیت‌الله گلپایگانی حضور داشتند؛ امام هم با ایشان و مراجع مشورت می‌کردند و نظر می‌دادند؛ مرحوم آیت‌الله مرعشی‌نجفی خیلی علاقه عجیب به امام‌خمینی(ره) داشتند؛ کلام امام را گوش می‌داد و احترام زیادی برای امام(ره) قائل بود.
رمز موفقیت آیت‌الله مرعشی نجفی
آیت‌الله حسینی مازندرانی، رمز موفقیت آیت‌الله مرعشی نجفی را تقوا دانست و تشریح کرد: تقوا که باشد همه کارها درست می‌شود تقوا هم یعنی همه کارهایمان برای خدا باشد.
نقش آیت‌الله مرعشی نجفی در انقلاب
مدرس سطوح عالی حوزه اضافه کرد: ایشان زود از دنیا رفتند ولی مردم قم، مطیع ایشان بودند؛ علاقه عجیب به ایشان داشتند؛ مردم سخنان آیت‌الله مرعشی نجفی را گوش می‌کردند و شاهد قیام در قم هم بودیم که اولین قیام ظاهرا در قم بود و شهید هم دادند.
در یک جمله آیت‌الله مرعشی نجفی را معرفی کنید
آیت‌الله حسینی مازندرانی در پایان آیت‌الله مرعشی نجفی را در یک جمله معرفی کرد: مثل آیت‌الله مرعشی نجفی در حال حاضر نیست؛ وقتی ما یادمان می‌آید گذشته و الان را می‌بینیم که آنها دُر گران قیمتی بودند ولی متأسفانه ما نمی‌شناختیم؛ عارف نبودیم لذا الان وقتی فکر می‌کنیم می‌بینیم که عجب، ایشان خیلی زندگی سادهای داشتند؛ اخلاق، رفتار، سخاوت و تقوای خوبی داشتند؛ درس‌های خوبی می‌گفتند، چه کارهای انقلابی خوبی انجام دادند، همه اینها از برکات گذشتگان است که ما و امثال ما را به اینجا کشاندند.
* علیرضا برومند
