سوپر استاری به نام سعید معروف

 بازیکن 29 ساله تیم ملی والیبال ایران یکی از محبوب‌ترین چهره‌های ورزشی کشورش به حساب می‌آید. میرسعید معروف از سال 2005 توانست به ترکیب تیم ملی راه پیدا کند.
اگرچه او در آن ابتدا حضورش با فراز و نشیب هایی مواجه بود اما بالاخره جایش را پیدا کرد. البته پیش از آن پارک کی وون کره ای هم او را به تیم دعوت کرده بود اما با حضور امیر حسینی به عنوان پاسور اول تیم ملی، او جایی در تیم پیدا نکرد.

در زمان زوران گائیچ و خولیو ولاسکو هم او گاهی بود و گاهی نبود اما حالا چند سالیست که پاسور اول تیم ملی است. در این بین نشستن محمدرضا داورزنی روی صندلی ریاست فدراسیون والیبال نقش کمی در حضور وی در ترکیب اصلی تیم ملی و در ادامه رسیدن به کاپیتانی تیم نداشت.

مردی که به شدت از مربیان تیم ملی برای جوانگرایی حمایت کرد می گوید: «لیگ جهانی باعث شد والیبال ایران در معرض دید قرار بگیرد.این فرصت برای معروف به عنوان نماینده والیبال ایران و ارومیه یک موقعیت مناسب بود تا در کناروالیبالیست های روسیه و حتی اروپا بتواند از دانش روز مربیان و هم تیمی هایش استفاده کند، برای رشد والیبال خود و کشور.

ما برای موفقیتهای این چنینی باید از مربیان رده های پایه که بازیکنانی مثل معروف را تحویل والیبال حرفه ای داده اند تشکر کنیم. بازیکنان زیادی بودند که خواهان زیادی از لیگهای اروپایی داشته اند مثل میلاد عبادی پور که نپذیرفت به ورونای ایتالیا بپیوندد و شاید لیگ والیبال ایران را برای حرفه ای شدن مناسب دیده است، اما موضوع سعید فرق می کرد زیرا معروف نماینده یک والیبال حرفه ای در معتبرترین لیگ والیبال جهان است».
می گویند اگر او کنار تور باشد، توپ هم به خوبی روی دستانش جفت و جور شود، جادو می کند. طوری جادو می کند که کسی نمی تواند به جادویش رودست بزند. او ما را یاد فیلم جادوگر میلان می اندازد؛ جادوگری که روی جارویی می نشست و بر فراز شهر پرواز و هر جا که لازم بود، جادویش را نمایان می کرد.

وجه مشترک سعید معروف با جادوگر شهر میلان، جادویی است که در پرواز از آنها سر می زند. معروف به اندازه نامش در پروازهای روی تورش و دقیق بودن پاس هایش معروف است. او در همین محدوده و در همین زمان ناچیز جادوگری می کند.

می پرد، پنجه می زند و کار تمام می شود اما بالاخره یکی از پروازهایش روی تور، او را به چیزی که حقش بود رساند. او در سن 29 سالگی به اعتباری در والیبال جهان رسید که توانست یکی از تیم های معتبرترین لیگ والیبال دنیا را برای به خدمت گرفتنش متقاعد کند. سعید با قراردادی یک میلیون یورویی راهی زنیت کازان روسیه شد تا علاوه بر اینکه هفتمین بازیکن پردرآمد والیبال دنیا لقب بگیرد، با بازیکنانی چون تئودور سالپاروف بلغار، متیو اندرسون آمریکایی، ماکسیم میخایلوف، الکسی اسپریدینوف، نیکلای آپالیکوف و دیگر ستارگان والیبال روسیه همبازی شود.
کاپیتان ارومیه ای تیم ملی ایران اگرچه مدت حضورش در این تیم به سه ماه هم نرسیده اما تا حدی در این تیم جا افتاده و موثر بوده که ولادیمیر آلکنو،سرمربی اسبق تیم ملی روسیه لب به ستایش از او می گشاید و از وی به عنوان بهترین پاسور تاریخ جهان یاد می کند.

عنوانی که اگر بخواهیم واقعا معروف را در آن ببینیم، باید وی را با بازیکنانی چون رائول دیگو از کوبا، شین یونگ چول از کره جنوبی، موریسیو لیما از برزیل، لویی بال از آمریکا، پاول زاگومنی از لهستان و نیکولا گرابیچ از صربستان مقایسه کنیم. با این وجود اینکه او بهترین والیبالیست تاریخ جهان باشد یا نه، برایمان در حال حاضر مهم نیست، مهم این است که اطمینان داریم بهترین پاسور کنونی دنیا را در تیم ملی کشورمان می بینیم. پاسوری که هوشش آنقدر بالا است که بتواند هم برای هم تیمیهایش پنجه های جادویی بزند، هم با جای خالی هایش دفاع حریف را فریب دهد و هم آنقدر تعصب داشته باشد که در دفاع از نام ایران و بازیکنانی که تحت کاپیتانیاش برای سربلند کردن نام کشورشان می جنگند، مقابل بی احترامی و توهین های بازیکنان ایتالیا بایستد و جواب این کار آنها را با هنر دست هایش و نبوغ ذاتی اش در مستطیل والیبال بدهد.

نگاه آقای هماهنگ

در این سالها هر وقت تیم ملی بازی داشت، برای پیروزی به هوش معروف و سرعت دست و پرش های محمد موسوی دل بسته بودیم و هنوز هم امیدمان همان است. این دو سید تیم ملی ایران در این مدت به اوج هماهنگی رسیده اند، به اندازه ای که می توانند چشم بسته زیر تور یکدیگر را پیدا کنند اما راز این هماهنگی چیست.

محمد موسوی می گوید:« من با پاسورهای متفاوتی در تیم ملی کار کرده ام و با هر کدام به نحوی هماهنگ شده ام، اما سعید چیز دیگریست. او چشم بسته هم می تواند مرا پیدا کند. می داند چه زمانی می پرم، چگونه می خواهم ضربه بزنم و دستم چگونه می خواهد حرکت کند. سعید هوش بالایی دارد.نمی دانم از کجا آورده (با خنده می گوید) !!. البته میگویند من و او با هم هماهنگ ترین بازیکنان تیم هستیم، اما در واقع سعید در این یکی دو سال اخیر که بازی های بین المللی تیم ما بیشتر شد، با دیگر بچه های تیم هم به هماهنگی زیادی رسید و حالا همه ما میدانیم که سعید چه می کند و او هم می داند ما چه می خواهیم».

نگاه جانشین

در همه سالهایی که والیبال ایران در سطح جهان رشد کرد و به موفقیت رسید، سعید معروف در قلب این موفقیت ها قرار داشت. بازیکنی که هیچ کدام از هم تیمی هایش، مربیان و کارشناسان نمی توانند به نقش پررنگی که او در این موفقیت ها داشته اشاره نکنند.

یکی از این هم تیمی ها مهدی مهدوی است. پاسور دو تیم ملی که از دوران جوانی با سعید معروف بود، رشد کرد، به تیم ملی رسید و مانند یک دوست همیشه در کنارش بود. پاسوری که اگرچه با تیم ملی درخشید، به معروف کمک کرد و همیشه جایگزین مناسبی برایش بود اما نتوانست پاسور اول تیم باشد.

با این حال او نگاه خاص خودش را در باره سعید دارد: «بودن در کنار سعید، همبازی بودن و هم پستی بودن با او لذت بخش است. او نه تنها بهترین پاسور آسیا بلکه بهترین پاسور تاریخ جهان است که این موضوع را حتی سرمربی زنیت هم عنوان کرده بود. سعید آنقدر استعدادش زیاد است که خودش تا آخرین لحظه برای کاری که قرار است زیر تور انجام دهد، تصمیم نگرفته و آخرین لحظه این کار را انجام می دهد. حالا هم که می بینید در زنیت چه می کند. با اینکه در این سالها جانشین وی بودم اما هر وقت او بازی می کند انگار خودم در زمین هستم.

من دوست دارم در زمین باشم اما واقعا سعید بهتر از من است. او بود که باعث شد تیم در لیگ جهانی چنین بازی هایی انجام دهد. او در زندگی سختی های زیادی کشیده و حالا به هر چیزی که برسد، حقش است. من هیچ وقت حسرت موقعیت او را نخوردم و هرگز خودم را کمتر از او ندیدم».

نگاه مردی از خانواده

جایگاهی که اکنون سعید معروف در والیبال دارد را مدیون دایی های والیبالیست خود است. موضوعی که ایرج مظفری هم در صحبت هایش به آن اشاره کرد و ما نوشتن آن را به این بخش موکول کردیم؛ بخشی که قرار است یکی از داییهای سعید یعنی نوبخت سیدعباسی در آن از زندگی بچه خواهرش بگوید.

او از مربیانی است که بسیاری از والبالیست های شهر ارومیه زیر دست او پرورش یافتند و به سطح اول والیبال راه پیدا کردند:« ما خانوادگی در والیبال بودیم. سعید هم علاقه خاصی به والیبال داشت اما می توانم قول بدهم که اگر او وارد والیبال نمی شد از نظر تحصیلات یکی از نوابغ کشور می بود. او در دبیرستان جزو درس خوانها بود اما رفت سراغ والیبال.

وقتی او وارد صنام شد خیلی نگرانش بودم. سعید بچه شهرستان بود و شهرستان هم محیط بسته ای دارد و زندگی در تهران مشکلات و مسائل خودش را داشت اما خدا را شکر او وارد حاشیه های پایتخت نشینی نشد. وقتی به تهران آمد همه از وی شاکی بودند که چقدر کم حرف و در خودش است.

پیشرفت هایی که او در والیبال داشت از نظر اخلاقی و رفتاری هم رویش تاثیر گذاشت و با حساب و کتاب بیشتری تصمیم گرفت. همیشه مسئولیت خانواده و خواهر و مادرش به عهده او بود و حالا متعهدتر هم شده است.او هزینه زندگی را بر عهده داشت و شهریه دانشگاه خواهرش را می پرداخت. حالا هم او و هم خواهرش از انسان های موفق جامعه هستند.سعید همیشه یا کاری انجام نمی دهد یا به بهترین شکل آنرا انجام میدهد. در مورد والیبال هم همیشه از بچگی می گفت یا والیبالیست نمی شوم یا باید بهترین شوم که خوشبختانه فکر می کنم اینگونه شد».

نگاه یک گزارشکر

جواد محتشمیان از آن دسته گزارشگرانی است که خیلی از ما دوست داریم تصویر والیبال را با صدای او ببینیم. مخصوصا بازی های تیم ملی در عرصه بین المللی. آنقدر هیجان و دانستنی در گزارش او هست که برای دیدن یک والیبال ترغیب شویم.

گزارش او وقتی سعید جادوگری اش را انجام می داد، جالب بود. حسی هم که در پس گزارش این هنرنماییها وجود دارد، می تواند در نوع خودش جالب باشد.

وی در باره معروف میگوید: « سعید با توجه به سابقه خودش و پاسورهایی که روی بازی اش تاثیر داشتند، به گزینه ای برای پاسوری تیم ملی بدل شد که توانست از همه تجربیات آنها استفاده کند. او هم مانند امیر حسینی است. پاسوری که تا آخرین لحظه حریف نمی دانست میخواهد چه نقشهای پیاده کند. علاوه بر این، معروف جسارت و شهامت بالایی دارد. مانند همان موقعیت هایی که همه بازیکنان به فکر رفع مسئولیت و عبور توپ از روی تور هستند اما او از توپ مرده، امتیاز می سازد.

والیبال ایران برای رسیدن به بهترین پاسور دنیا هزینه های زیادی انجام داد اما حالا نتیجه اش را می بیند. او آنقدر لحظات دیدنی در این مدت رقم زده که به یاد آوردن همه آنها دشوار است اما در لحظه گزارش همیشه سعی کردم حس خوشحالی ام را در مورد عملکرد تیمی نشان دهم نه بازی یک بازیکن. در مورد سعید معروف هم همین گونه بود. علیرغم حس خاصی که داشتم اما آن را کنترل می کردم».

نگاه یک مدیر مغموم

معروف در حالی راه سفر به ارومیه را در پیش گرفت که نیمی از فصل لیگ را در اختیار شهرداری ارومیه قرار داشت. تیمی از شهری که معروف در آن متولد شده و در این فصل یکی از مدعیان اصلی قهرمانی است. این تیم با سعید تمام نیم فصل را بدون باخت پشت سر گذاشت اما به محض رفتن او به زنیت و آمدن ورمیگلو ایتالیایی، این تیم دو شکست متوالی را تجربه کرد اما به هر شکل خودش را از بحران خارج کرد.

مدیر باشگاه، احد یوسفی دوست نداشت همشهری اش را از دست بدهد چراکه سودای قهرمانی با یک تیم بومی داشت اما او یکی از بهترین های تیم خود را از دست داد:« شهرداری از ابتدای فصل برای جذب معروف مصر بود. برای مردم شهر و مسئولین شهرداری و شورای شهر اولویت با جذب بازیکنان بومی بود.ما با بازیکنانی چون معروف، عبادی نژاد، علیزاده و... قبل از لیگ جهانی به توافق رسیدیم تا چیزی که مردم می خواستند، عملی شود.

نوع بازی های تیم ملی در لیگ جهانی باعث شد تا بازیکنان ما مورد توجه قرار بگیرند. عبادی پور از قبل آغاز لیگ از ورونا ایتالیا پیشنهاد داشت اما ترجیح داد در ایران بماند.پیشنهاد زنیت به سعید پیش از پایان نیم فصل اول ارائه گردید که با رسیدن به تعطیلات نیم فصل موضوع جدیتر شد. این پیشنهاد هم از جانب تیم خوبی بود و هم از نظر مالی مساعد بود. ما دوست داشتیم سعید به تیم خوبی برود، اما علت مخالفت ما با آن، بحث جایگزین کردن یک پاسور بود.شک نکنید اگر او در باشگاهی به جز شهرداری بود، به وی اجازه رفتن نمی دادند اما این اتفاق نه تنها برای سعید بلکه باید برای همه بازیکنان ما بیفتد.در واقع ما هم موافق بودیم و هم مخالف.

رفتن سعید روی عملکرد تیم تاثیر گذاشت و از طرف دیگر مردمی که دوست داشتند همیشه سعید را در شهر خودشان ببینند، ناراحت شدند و البته مخالفت های زیادی هم انجام دادند، اما صعود تیم به دور بعدی مسابقات اوضاع را التیام بخشید. با این حال نمی توان گفت که مردم او و رفتنش را فراموش کرده اند.آنهایی که سعید را می شناسند، میدانند او فقط برای پول نرفت اما بحث مالی بی تاثیر هم نبود».

نگاه یک کارشناس

شکی نیست که موفقیت های این سالهای والیبال، مرهون زحماتی است که رئیس فدراسیون کنونی و پیشین والیبال در رده های پایه این رشته کشیدند. تلاش هایی که باعث شد بازیکنان کنونی تیم ملی از رده های مختلف تیم های پایه رشد کنند و به این مرحله برسند و از دل آنها بازیکنی چون سعید معروف به بالاترین سطح والیبال جهان برسد.

در این بین مربیان زیادی برای اعتلای والیبال بخصوص در ردههای نوجوانان و جوانان سختی کشیدند که یکی از آنها ایرج مظفری بود. مردی که ویژگی های سعید معروف را مختصر اینگونه بیان می کند: «بسیار باهوش، خطای پاس بسیار کم، بهترین تصمیم گیری در موقعیت بحرانی و خونسرد.

به نظر من او به تنها چیزی که نرسیده عنوان بهترین پاسور جهان است که اگر خوب دیده شود، این اتفاق هم برایش میافتد. اکنون که به زنیت رفته خوب تر دیده می شود. اما دو نقد فنی به کار سعید وارد است. اول اینکه سعید در دفاع روی تور یک نفره موفق است اما در دفاع دو نفره ضعف دارد. نکته بعدی در توپ گیری است که او ضعف دارد و باید روی آن کار کند. امیدوارم در مسابقات پیش رو دفاعهای بهتری از او ببینم.