چرا می گوییم اجرت با امام حسین(علیه السلام)!
چرا درمذهب تشیع، هر کس کاری می‌کند، می‌گویند: اجرت با امام حسین(علیه السلام)؟ مگر امام حسین مانند دیگران بشر نیست؟ اجر کار نیک با امام حسین و بقیه بزرگان است یا با خداست؟ و این در کجای قرآن آمده است که کسی به غیر از الله اجر و پاداش کار نیک را می‌دهد یا در کدام حدیث از پیامبر(صلی الله علیه و آله) آمده است.
این اصل و این امر، اختصاصی به شیعه ندارد، به سنّی هم ندارد، اساساً روابط انسان با انسان و هم چنین انسان با خدا، همین‌طور است. همه "ربط" حلقه‌هاست. از دوست یا همسر یا فرزندتان هم که یک لیوان آب بخواهید، آب لوله‌کشی به مخزن مرتبط است و مخزن به رودخانه و رودخانه به ... . آیا کسی می‌گوید که من از کسی آب نمی‌خواهم، چون آب را خدا می‌دهد؟!
خداوند متعال هیچ فیضی را بدون وسیله و واسطه نداده است تا کسی بتواند بدون وسیله و واسطه آن را اخذ کند. اینها که به بهانه‌ی خدا و توحید، نفی و انکار وسائل و واسطه‌ها را می‌کنند، همگی ارتباط‌شان را با خدا قطع می‌کنند، چون خداوند متعال این وسایل و واسطه‌ها را برای برقراری "ارتباط" قرار داده و معرفی کرده است. به همین دلیل در قرآن کریم بسیار به این "ربط"ها و "رابطه"ها، تصریح شده و تذکر داده است.
الف - این تشبیه‌ها و نتیجه‌گیری‌های غلط، مثل این است که کسی برای کسی ساختمانی بسازد و یا تابلویی نقاشی کند و کسی به او بگوید امید است مزد (اجر) خوبی به تو بدهد؛ او هم قیافه بگیرد که فقط خدا اجر می‌دهد. آیا قرآن نمی‌خوانند و توجه نمی‌کنند که حتی عذاب الهی نیز به واسطه محقق می‌گردد. نفرمود: طوفان و سیل و صاعقه فرستادیم – حتی نفرمود چون ظالم کردند، چون کافر و فاسق شدند، ما نیز ظالمین را بر آنان مسلط کردیم؟ حالا اگر یکی بگوید: عذاب را خدا می‌دهد نه اینها؛ پاسخش چیست؟ پس چرا به هدایت و نعمت و اجر که می‌رسند، گمان می‌کنند که هیچ وسیله، واسطه و رابطی وجود ندارد و یا نباید داشته باشد، به ویژه حضرت محمد مصطفی و اهل بیت او صلوات الله علیهم اجمعین؟!
در پاسخ به این سوال چند نکته را باید مورد توجه قرار دهیم:
1. اجر و پاداش اساسی و نهایی از خداست و غیر خدا همه موجودات عین فقر و نداری اند یا «أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ»(فاطر 15)
2. خدای متعال برخی از انسانها را (انبیاء و اولیاء) مورد لطف و عنایت خود قرار داده و آنها را به قدرت و علم مجهز ساخته است و از طریق این انسانهای برتر، به دیگر مخلوقات خود لطف می کند که در برخی علوم از این فعل تعبیر به عنوان واسطه فیض می شود.
3. بر اساس آیات قرآن، رسول اسلام، مزد و اجری که از امت خود در برابر رسالت درخواست نمودند مودت به اهل بیتش علیهم السلام بود مثلا در سوره شوری آیه 23 می فرماید قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى.
اینکه می گوییم اجرت با امام حسین علیه السلام، مطلب کاملا صحیح و درستی است زیرا امام حسین علیه السلام و دیگر اهل بیت خلفا و جانشینان خدا بر روی زمین هستند«إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَةً» و درخواست از آنها عین درخواست از خداست و خدا خواسته است که از آنها بخواهیم و صحیح تر آن است که از آنها بخواهیم تا آنها از خدا برای ما بخواهند
4. عزاداری ما نسبت به اهل بیت علیهم السلام، از جلوه های همان مودت واجبی است که بر عهده ماست و ما مامور به آن هستیم نتیجه آنکه: اینکه می گوییم اجرت با امام حسین علیه السلام ، مطلب کاملا صحیح و درستی است زیرا امام حسین علیه السلام و دیگر اهل بیت خلفا و جانشینان خدا بر روی زمین هستند«إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَةً»(بقره 30) و درخواست از آنها عین درخواست از خداست و خدا خواسته است که از آنها بخواهیم و صحیح تر آن است که از آنها بخواهیم تا آنها از خدا برای ما بخواهند.
اجرت با سیدالشهداء علیه السلام:
بی‌تردید اهل عصمت علیهم‌السلام، که انسانهای کامل و الگو و اسوه‌ی همه انسانها هستند، از کسی عقب نمی‌مانند و به کسی نیز بدهکار نمی‌مانند. هر سلامی را پاسخ می‌دهند، هر دیدار (زیارتی) را پس می‌دهند، برای هر دعایی، آنها بیشتر دعا می‌کنند، هر کاری که برای آنها (البته در راه خدا) انجام شود را مضاعف اجر می‌دهند – منتهی باذن الله می‌دهند، آن چه را خدا به آنها داده، باذن او می‌دهند و آن چه خدا می‌دهد را به دست آنان می‌دهد.
پس اجرت با امام حسین علیه‌السلام، دعا و خیر خواهی بسیار نیکویی است و هیچ کس هم چنین باوری ندارد که آنها منقطع از خداوند منّان و مستقلاً چیزی دارند یا می‌دهند.
دقت کنیم که طبق آیات صریح قرآن کریم و هم چنین احادیث معتبر در منابع موثق شیعه و سنّی، خداوند متعال، اطاعت خود را در اطاعت از آنان، محبت خود را در محبت آنان و غضب خود را در غضب آنان قرار داده است. حال خیلی عجیب است اگر گفته شود: اجر خود را نیز به دست آنان می‌دهد؟ یا آن که نه تنها عجیب نیست، بلکه غیر از این نیست.
آیا در احادیث کتب معتبر همه مذاهب، به نقل از پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، نیامده است که "حسن و حسین دو جوان و آقایان بهشت هستند؟" خب آقایی این آقایان چگونه جلوه می‌کند؟ با بخشش همین نعمات و اجوری که خداوند متعال به آنان اعطا کرده است و به دیگران نیز از دست (به واسطه) آنها می‌دهد.
فرآوری: فاطمه محمدی
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع:
سایت ایکس شبهه
سایت حجت الاسلام مهدی مقامی
مطالب مرتبط:
