مهدویت، و مدعیان دروغین بی خرد!

اندیشه مهدویت، از زمان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم(علیهم السلام) تا به الان، در جامعه اسلام، راسخ و استوار بوده است. این واقعیت به گونه ای مشهور است که هیچ کس نمی تواند منکر آن بشود. متأسفانه این مسأله در طول تاریخ، دچار آسیب هایی از جمله مدعیان دروغین گشته است. همین مسأله باعث شده تا روشنفکران وهابی و غیر وهابی، اصل مهدویت و اعتقاد به مهدی موعود، را زیر سۆال ببرند.

البته این مدعیان دروغین با اهداف خاصی به وجود آمده اند، که طبق نظر علمای امامیه به هیچ عنوان، هیچ کدام مورد قبول نیستند. در طول تاریخ مدعیان دروغین ادعاهای متفاوتی داشته اند. مانند: ادعای امامت به گونه ای که خود را "مهدی موعود" معرفی کرده اند. یا ادعای "نیابت خاصه"، بدین ترتیب که خود را از نواب خاصه حضرت معرفی نموده اند. و یا حتی به جایی رسیده اند که ادعای الوهیت نموده اند. و هر کدام به اندازه ادعایشان، مریدانی به دست آورده اند. این افراد از سادگی و جهل مردم استفاده کردند و برای خود مناصب الهی و دینی تعریف نموده اند.

اعتقاد به حضرت مهدی(عجل الله فرجه)، یعنی اعتقاد به کسی که زمینِ پر از جور و ستم و ظلم را، پر از عدل و داد و مساوات می نماید. این اعتقاد در کتب دینی، روایات وارده از اهل بیت(علیهم السلام) و آیات قرآن آمده است و حتی به آن اشارات صریحی نیز شده است. به همین دلیل عده ای در طول تاریخ اسلام، ادعای مهدویت کرده اند یا نسبت مهدویت به کسی داده اند. این افراد در متون اسلامی، به مدعیان دروغین مهدویت معروف هستند.(1)

اعتقاد صحیح این گونه است

از نظر شیعه حضرت مهدی(عجل الله فرجه) از آل محمد(صلی الله علیه و آله) و از فرزندان امام حسین(علیه السلام) و فرزند امام حسن عسگری(علیه السلام) است. در تاریخ نیمه شعبان سال 255 هجری قمری، در شهر سامرا متولد شده است. او زنده است و حتماً ظهور خواهد کرد.(2)

شایان ذکر است، این ادعاهایی که در باب مهدویت صورت گرفته است، از مسائلی است که ثابت می کند داستان مهدویت و ظهور یک فرد که به آن مصلح غیبی می گویند، از موضوعات مسلمی بوده که تمامی مسلمانان به آن معتقدند. به همین دلیل است که عده ای در طول تاریخ، خود را به عنوان مهدی موعود معرفی کرده اند. و این خود از دلایل اصالت مهدویت است. چرا که اگر مهم و اصیل نبود، هرگز تقلبیِ آن یافت نمی شد.

به خاطر همین مسائل است که حضرت مهدی(عجل الله فرجه) کاملاً باید معرفی شود. آثار و نشانه های ظهور نیز باید شرح داده شود، اصل و نسب حضرت و حتی اوصاف ظاهری ایشان باید در کتب دینی و غیره بازگو شود تا اصل از فرع، و دروغ و تقلب از حقیقت و راستی تشخیص داده شود.

ما باید برای برملا کردن دروغ مدعیان، چند چیز را مطرح نماییم. مانند:

1. قائم، همان مهدی(عجل الله فرجه) است.

رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمودند: من سرور پیامبران هستم و علی ابن ابیطالب(علیه السلام) سرور اوصیاء. جانشینان من دوازده نفرند. که علی ابن ابیطالب اولین و قائم (که همان مهدی است) آخرین آنهاست.(3)

2. او آخرین حلقه از معصومین(علیهم السلام) است.

ابو خالد کابلی گفت: نزد امام سجاد(علیه السلام) رفتم و به ایشان عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! ما را آگاه کن از کسانی که خداوند اطاعت و دوست داشتن آنها را بر ما واجب دانسته و اقتدا نمودن به آنها را پس از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بر مردم لازم کرده است.

فرمود: ای کابلی همانا اولی الأمری که خداوند، آنها را امام مردم قرار داده و اطاعت آنها را بر شما واجب کرده است، علی ابن ابیطالب(علیه السلام) و سپس حسن(علیه السلام) و بعد حسین(علیه السلام)، فرزندان علی(علیه السلام) می باشند و سپس این امر به ما رسید. امام (علیه السلام) در ادامه سکوت نمود.

به ایشان عرض کردم: روایت شده که حضرت علی(علیه السلام) فرموده: زمین از حجت خدا بر بندگانش خالی نمی ماند. پس امام و حجت بعد از شما چه کسی است؟

فرمود: فرزندم محمد(علیه السلام) که نام او در تورات باقر(علیه السلام) است که او علم را می شکافد، چه شکافتنی! و او امام و حجت پس از من است و پس از او فرزندش جعفر(علیه السلام) است که نام او در میان آسمانیان، صادق است.

عرض کردم: چگونه تنها نام ایشان صادق شد، درحالی که همه شما صادق هستید؟

فرمودند: رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: زمانی که فرزندم جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی ابن ابیطالب(علیه السلام) به دنیا آمد، نام او را صادق بگذارید؛ زیرا یکی دیگر از نوادگان باقر(علیه السلام) که نام او هم جعفر است، ادعای امامت می کند، درحالی که به خدا دروغ می بندد. او در نزد خدا جعفر کذّاب و دروغگوست؛ ادعا کننده چیزی است که شایستگی آن را ندارد ...

عرض کردم: پس از آن چه می شود؟

فرمود: سپس غیبت ولی خدا و دوازدهمین وصی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) ادامه خواهد داشت. ای ابا خالد! اهل زمان غیبت که قائل به امامت ایشان هستند و منتظر ظهور او می باشند، برترین مردم هستند. زیرا خدا به آنها فهم و عقلی داده که غیبت برای آنها همچون مشاهده شده است و آنها همچون مجاهدین در رکاب رسول خدا(صلی الله علیه و آله) می باشند، آنها واقعاً مخلص اند و به راستی که شیعیان ما هستند. آنها مردم را در خفا و آشکارا به دین خدا دعوت می کنند و انتظار فرج از بزرگترین اعمال است.(4)

به جهت جلوگیری از اطاله کلام، از بازگو کردن تمامی حدیث خوداری نموده و ادامه ادله را در مجالی دیگر بررسی می نماییم.

کوته فکران بی خرد

ادعای امامت کردن و به این مقام رسیدن، سهل الوصول نمی باشد که این کوته فکران ادعای این را می کنند. اعتقاد به حضرت مهدی(عجل الله فرجه)، یعنی اعتقاد به کسی که زمینِ پر از جور و ستم و ظلم را، پر از عدل و داد و مساوات می نماید. فکر کردن برای دست یابی به این مقام هم محال است چه برسد به اینکه شخص خود را "مهدی" بداند.

پی نوشت:

١) تاریخ عصر غیبت، مسعود پور آقایی، صفحه 406.

٢) تلخیص و ترجمه منتخب الأثر، لطیف راشدی و سعید راشدی، صفحه84.

٣) تلخیص و ترجمه منتخب الأثر، لطیف راشدی و سعید راشدی، صفحه16.

٤) کمال الدین و تمام النعمة، جلد1، صفحه319 و تلخیص منتخب الأثر، لطیف راشدی و سعید راشدی، صفحه92.

سمیرا باقری     

بخش مهدویت تبیان

مطالب مرتبط:

آنهایی که مهدی نبودند!

راه‌های در امان ماندن از گزند مدعیان دروغین

استعمار، آغازی برای مدعیان دروغی مهدویت