هنر و معماری در دوره اشكانی

قوم پارت یا پارتوآ یکی از شعبه های نژاد آریایی ایرانی است. پارت ها در زمینه هنرها به ویژه در معماری ابتکارات بدیعی داشتند . آنها با برخورداری از پیشینه ی غنی دوباره به احیای هنرهای فراموش شده و یا تفسیر یافته ی ایرانی پرداختند با فترتی که در هنر ایران پیدا شده بود نه تنها احیاگر معماری و سنت های گذشته ی ایرانیان شدند بلکه تحول ملی عظیم در زمینه ی شهر سازی و معماری ایجاد کردند و در معماری دو عنصر نو ظهور افزودند. یکی احداث گنبد بر روی بناهای چهار ضعلی (مربع شکل) از طریق فیل پرشها و دیگر توسعه ی ساختمان ایران تاق دار.

متاسفانه علی رغم حاکمیت طولانی مدت پارتها اکثر آثار آنها از بین رفته است. زیرا عواملی مانند زلزله، آب و هوایی و گستره وسیع امپراتوری، تاثیر گذار در روند تخریب آثار معماری بوده اند.

پهناوری بسیار شاهنشاهی پارت و گوناگونی سنت های مردم آن باید ما را آگاه ساخته باشد که یک سبک معماری در سراسر کشور نمی توانست باشد. اما با کاوش هایی که در مناطق مختلف صورت گرفته از آثار به جای مانده از دوره ی پارتها و آثار پس از آن که به سبک سابق ساخته شده اند می توان سبک معماری و حتی ویژگی آن را مشخص نمود از آن جمله:

-حداکثر استفاده از مصالح بوم آورد

-استفاده بسیار خوب از تکنیک پیشرفته تاق گنبد، به خصوص گنبد با استفاده از مصالح بوم آرود

-پرهیز نکردن از شکوه و ارتفاع زیاد

-تنوع فوق العاده در طرح ها

-استفاده از ملات سارو که به کمک آن توانستند فضاهای معماری وسیع را ایجاد نمایند

از جلوه های مهم هنری این عهد ، هنر گچبری را می توان نام برد كه رواج بسیاری داشت و نقوش آن تلفیقی از سبك یونانی و هخامنشی است.

بهترین آثار هنری گچبری این عهد بر روی دیوارهای مكشوف در آشور، اوروك (در عراق) و كوچه خواجه (در سیستان) یافت شده است. رونق هنر گچبری بیشتر به سبب وفور گچ معدنی و سهولت كار با آن بوده كه رغبت بیشتری در استفاده از این روش تزئینی را سبب می گشته است. در آن روزگار ملاط گچ به سهولت بر دیوار كشیده می شد و به سرعت خود را می گرفت و سفت می شد لذا هنرمندان اشكانی به سرعت و سهولت می توانستند سطح وسیعی را با نقش و نگاره های زنجیره ای بپوشانند.

رواج این نوع نقوش تكرار شونده را برخی مرتبط با نقوش مشابهی می دانند كه در بافته های ایلیاتی پارتیان چادر نشین مشاهده می شود.

حجّـاری ها و مجسمه های كوچكی كه از گل ِ پخته  شكل گرفته اند و مجسمه های مفرغی كه از جنس عاج و به نحو ناشیانه و زمخت ساخته شده اند، نمونه هایی از آثار این دوره محسوب می گردند. كوزه های سفالین عهد اشكانی عمدتاً دارای نقش هایی بوده اند و انواع ساده و رنگی آنها دارای اهمیت هنری چندانی نمی باشند.

هنر چهره پردازی اشكانیان نیز نوعی شیوه واقع نمایی را اختیار كرده و تضاد با شیوه ی آرمانی یونانیان به ویژه در مسكوكات این دوره مشهود است. به گونه ای كه در نقش روی سكه های این دوره حتی به جزئیات ناچیز هم توجه شده است.

در دوره‌ اشكانی‌ هنر پیكرتراشی‌ نیز تا حدودی‌ رواج‌ داشته‌ و علاوه‌ بر نقوش‌ برجسته‌ چند مجسمه‌ سنگی‌ مربوط به‌ شاهان‌ این‌ سلسله‌ یافت‌ شده‌ است‌ كه‌ اگرچه‌ از لحاظ هنری‌ در حد و اندازه‌ معماری‌ عهد هخامنشی‌ نیست‌ ولی‌ در نوع‌ خود قابل‌ توجه‌ می‌باشد.

مصالح ساختمانی مورد استفاده در زمان اشکانیان بیشتر سنگهای پاکتراش و در زمان ساسانیان اکثرا" از خشت خام، خشت پخته و سنگ لاشه ( لاشه سنگ ) می باشند. برای آراستن ساختمان ها کاشیهای لعابدار و لاجورد و نیز اندود گچ مورد استفاده قرار می گرفت. لازم به توضیح است که هنر گچ بری در زمان ساسانیان به اوج خود می رسد و زیباترین نقوش برجسته گچی در این دوره زینت بخش ساختمان های مختلف می گردند . هم چنین برای فرش کردن کف کاخ ها از سنگ ریزه های رنگی استفاده می کردند. یکی از ملات های مورد استفاده در این دوره ملات « گیرچارو » ( قیرچارو ) می باشد.

ملات قیر چارو تشکیل شده از: شیرآهک، خاک رس شسته شده و آسیا شده، گچ نیم پخته و نیم کوب، گاورس ( ماسه ای با دانه هایی به اندازه ارزن ) شکرسنگ، شیره ساخته انگور یا خرما، بعضی اوقات پشم بز یا پشم شتر نیز به این ملات اضافه می کرده اند. این ملات به علت استحکام زیاد در مقابل فشار و هم چنین داشتن مقاومت مطلوب در مقابل نفوذ آب در دیوار سد ها و پایه پل ها و هم چنین برای اندود سقف ساختمان ها و...مورد استفاده قرار می گرفته است. هم چنین ملات دیگری بنام « ساروج » ( چارو ) که تشکیل شده شیر آهک، خاک رس لویی و پیرز و احتمالا" خاکستر و ... می باشد برای ساخت بناهای آبی مورد استفاده قرار می گرفته است.

یکی دیگر از ویژگی های معماری پارتی استفاده از طرح های متنوع و غیر یکنواخت در بناها است، بگونه ای که حتی دو ساختمان را نمی توان یافت که نقشه های یکسان داشته باشند ( به غیر از رعایت اصول اساسی و عمده )، برعکس طرح کلیساها یا دیگر ابنیه اروپایی که در یک دوره خاص غالبا" دارای طرح و نقشه ای یکسان می باشند. آثار باقیمانده از این دوره غالبا" در خارج از مرزهای فعلی ایران قرا دارند.

از آثار باقیمانده دوره اشکانیان می توان موارد زیر را نام برد : کاخ آشور، کاخ هیترا ( هتره ) که به عربی الحضر گفته می شود، آتشکده تخت سلیمان ( این مکان در دوره ساسانیان به تخت طاقدیس معروف شد )، معبد آناهیتا در کنگاور.

در مجموع‌ می‌توان‌ گفت‌ معماری‌ عصر اشكانی‌ بتدریج‌ توانست‌ خود را از زیر بار هر آنچه‌ كه‌ یونانیت‌ بر هنر ایران‌ تحمیل‌ كرده‌ بود خارج‌ نموده‌ و رنگ‌ و بوی‌ ایرانی‌ به‌ خود گیرد، لذا علیرغم‌ فقر نسبی‌ معماری‌ در این‌ دوره‌ می‌توان‌ گفت‌ كه‌ شیوه‌ و سبك‌ معماری‌ اشكانی‌ از آنجا كه‌ بار دیگر صبغه‌ ایرانی‌ را پیشه‌ خود ساخت‌ قابل‌ تحسین‌ و ستایش‌ است‌. بویژه‌ آن‌ كه‌ این‌ جریان‌ در نهایت‌ به‌ معماری‌ دوره‌ ساسانی‌ كه‌ اوج‌ هنر معماری‌ عهد باستان‌ ایران‌ است‌ منجر گشت.‌

منابع : وبلاگ معمار بابل / 2- پارسین / 3- گشایش‌، فرهاد: تاریخ‌ هنر ایران‌ و جهان‌ / 4- ویکی پدیا