بغض مقدس!

از مهم ترین وظایف منتظران واقعی در دوران غیبت دشمنی با دشمنان حضرت (عج) است یک منتظر هرگز وجودش از بغض و دشمنی نسبت به دشمنان حضرت و موانع ظهور خالی نیست.

دشمنی با دشمنان حضرت (عج)

اساساً یکی از وظایف منتظران محبت و ارتباط قلبی با مولای خویش است و از جمله اجزاء غیر قابل تفکیک محبت به کسی، دشمنی با دشمنان اوست. از این رو دشمنی با دشمنان حضرت ولی عصر (عج) از جمله وظایف منتظران واقعی است. تبرّی و تولّی از جمله فروع دین هستند که وظیفه ی مسلمانی به شمار می رود. دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا حداقل های فروع دین اند. از این رو برای قرار گرفتن تحت ولایت امام زمان (عج) نیز دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا شرط لازم است. دشمنان حضرت  دشمن خدا و همه ی خوبی ها هستند. آنها عامل همه ی بدبختی ها، ظلم ها و فسادها و جنگ افروزی ها گرسنگی ها و خلاصه عامل همه ی غم های مردم هستند و از همه مهم تر عامل نرسیدن ندای دین و ولایت ائمه (علیهم السلام) در زمین می باشند و مردم را از نعمت و سعادت اخروی نیز محروم می گردانند. از این رو دشمنی با آن ها و پیروان و هم فکران آن ها مبارزه با همه ی بدی هاست.

سنخیت روحانی!

یک منتظر حقیقی از آن جهت که دارای شباهت و سنخیّت روحی زیادی به امام زمان (عج) یعنی به مظهر مهربانی و رحمت خداوندی است، خود نیز از عالی ترین درجات مهربانی و رحمت نسبت به همه بندگان خداوند بر خوردار است. او سعادت و خوشبختی آن هم نه فقط سعادت دینوی بلکه سعادت ابدی اخروی را که به دست منجی جهان و رهبر الهی تأمین و تضمین می شود، را برای همه ی مردم جهان می خواهد. به همین دلیل او با تمامی وجودش بدون هیچ نوع خستگی و ملامت و با همه ی علاقه ای که به مردم جهان و خوشبختی آن ها دارد با دشمنان حضرت و موانع ظهور او مبارزه می کند.

بغض دشمن چه می کند؟

کینه و بغض مقدس نسبت به دشمنان حضرت(عج) در درجه ی اول موجب می شود که فرهنگ دشمنان اسلام و بیگانه از جامعه ی منتظران حقیقی طرد شود. منتظر حقیقی هرگز فرهنگ غلط و ضد انسانی و فاسد دشمنان خدا را تأیید نمی کند زیرا تأیید عقاید غلط و فرهنگ و مظاهر فاسد فرهنگ دشمنان به معنای جدایی از فرهنگ انسانی و الهی اسلام ناب است و با ادعای محبت به اسلام و اهل بیت(علیهم السلام) نمی توان ذره ای با فرهنگ دشمنی در همه ی زمینه ها کنار آمد. کسانی ادعای محبت و انتظار حضرت را می کنند ولی در ظاهر و باطن و در عمل، گرفتار تبعیت از فرهنگ بیگانگان و دشمنان حضرت در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی دینی هستند. ایشان باید در ادعای خود تجدید نظر کنند!

امام صادق(علیه السلام) فرمودند: خداوند به هیچ کس اجازه نداده است که از غیر ما پیروی کنند به درستی که هر کس از ما پیروی کند با دشمنان ما مخالفت کرده است و هر کس در سخن یا عملی با دشمن ما موافقت کند از ما نیست و ما از او نیستیم.

مرحله ی دوم، بغض مقدس!

منتظر در درجه ی بعدی پس از طرد فرهنگ منحط بیگانگان ساکت نمی نشیند و با شیوه های مناسب و مقتضی به مبارزه با این فرهنگ و مظاهر آن می پردازد. او از هیچ راه مشروع و معقولی برای ضربه زدن به این فرهنگ و مسدود کردن راه نفوذ و پیشرفت آن در فرزندان و دوستان امام زمان(عج) غفلت نمی کند. زیرا به عمق خطرها و آثار سوء آنها، به خوبی آگاه است و حاضر نیست شاهد بیماری و مرگ روحی انسان هایی باشد که در معرض خطر آلودگی های فرهنگ دشمن قرار دارند!

درخواست از خدا برای خونخواهی!

منتظر حقیقی برای دشمنی با دشمنان خدا الگو و سرمشقی بهتر از عاشورا ندارد. کربلا واقعه ای درس آموز است که با زیارت آن، منتظر، خود را برای ظهور آماده می کند آنجا که می فرماید: أن یرزقنی طلب ثارک مع إمام منصور من أهل بیت محمد (صلی الله علیه واله وسلم): از خداوند درخواست می کنم که خونخواهی تو را همراه امام یاری شده و پیروز از خاندان محمد (صلی الله علیه واله وسلم) روزی من کند. هم چنین در فقره ی دیگری از زیارت عاشورا خطاب به سید الشهداء می گوییم: و أن یرزقنی طلب ثاری مع امام هدی؛ از خداوند می خواهم که خونخواهی خودم را همراه امام هدایت مهدی (عج) روزی من کند.

در این جا لحن و کلام زائر عوض می شود و به جای خون خواهی حسین (علیه السلام) خون خواهی خودش را مطرح می کند. این تعبیر بسیار عمیق و مهم است. خون امام حسین(علیه السلام) به خون خود زائر تبدیل شده است! زیرا زائر خود را به قدری به امام حسین(علیه السلام) نزدیک می بیند که خون او را خون خود می داند و این بزرگ ترین عزت یک شیعه است. همه ی شیعیان آن حضرت اتصال روحانی به آن بزرگوار دارند و در حقیقت آن ها به منزله ی اجزای وجودی آن بزرگوارند. حال مهدی (عج) طالب خون سید الشهداء(علیه السلام) است. خونخواهی امام حسین(علیه السلام) خونخواهی شیعیان است. پس همراهی جامعه ی شیعیان و منتظران حقیقی با امام عصر(عج) نشان دهنده ی وحدت اجزای پیکره ی وجودی واحدی است. عاشورای حقیقی و کربلای واقعی هنگامی در وجود منتظر متجلی می شود که دست خود را در دست امام زمان(عج) قرار داده باشد و صدا بزند: این الطالب بدم المقتول بکربلاء.

کلام پایانی...

بغض و کینه نسبت به دشمنان خدا و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) نه تنها ناپسند نیست بلکه مقدس بوده و اساساً از جمله وظایف منتظران حقیقی و شیعیان واقعی به شمار می رود. باید نسبت به فرهنگ بیگانه موضع گرفت و در مقابل آن ایستادگی کرد. در این صورت است زمینه برای ظهور حق فراهم خواهد شد. إن شاء الله

منابع مآخذ

1- آشتی با امام زمان (عجل الله تعالی و فرجه)- محمد شجاعی

2- عصاره خلقت- جواد آملی

3- تجدید الاعتقاد- خواجه ی طوسی

4- سیری در سیره ی معصومین (علیه السلام)- شهید مطهری

5- بحارالانوار- علامه ی مجلسی (ره)