مزرعه ی سیب
سرود قمری عاشق نوید میلاد است بشیر خوش خبر روز عید میلاد است نماز شكر اقاقی به سمت قبله ی نور وضو گرفتن مریم ز آب دجله ی نور نسیم صبح، به جشن ترانه آمده است به سوی شهر مدینه شبانه آمده است سر مناره ی گل قاصدك اذان داده مسیر مزرعه ی سیب را نشان داده صدای چاوش ناقوس می رسد بر گوش چراغ صومعه را باد می كند خاموش ز عطر سیب تمام مدینه مدهوش است درخت تاك در آغوش باغ بیهوش است عجب شبی، همه جا رد نور می بینم عجب شبی، چقدر كوه طور می بینم شبی بزرگ، شب آفرینش مهتاب شب تجلی ذات مقدس ارباب شب تبسم خالق برای خلقت عشق شب سجود ملائك به پای حضرت عشق چه افتخار عظیمی ست بهر اهل سما شوند خادم دربار سید الشهدا شب شكفتن گل خنده ی لب مولا شب ظهور مسیحای حضرت زهرا سكوت پنجره ها منطقی و سنجیده حسین داخل گهواره تازه خوابیده ستاره ها همه مات كران چشمانش شدند معتكف آسمان چشمانش هزار یوسف مصری اسیر لبخندش هزار حاتم طائی فقیر لبخندش غرور حیدری اش جلوه ای ز ایمانش بهشت اصلی فطرس، بهشت چشمانش حسین فاطمه تا خنده بر پیمبر كرد تمام آینه ها را همیشه كافر كرد ضریح لعل لبش بوسه گاه پیغمبر شكسته قلب دقایق ز آه پیغمبر كنار زخم جگر كاسه ای نمك می دید لبان كودك خود را ترك ترك می دید تبسم نبوی از لبان شان افتاد به یاد روضه ی دندان وخیزران افتاد بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
وحید قاسمی
