زندگی ببخشیم و زنده بمانیم

چشم های گریان کودکان محروم، امروز چشم به راه دست های نوازشگری است که همواره به بهانه ای، "مهربانی" را بین خود و همنوع خود تقسیم می کنند و در واقع جشن نیکوکاری یک روز نمادین است که طی آن، اقشار مختلف جامعه برای دستگیری از همنوع خود، هر آنچه از دستش بر می آید، انجام می دهد. از کمک های هزار تومانی گرفته تا میلیونی، فقط با نیت کمک به محرومان و دیگر هیچ. از همین رو، جشن عاطفه ها، جشن نیکوکاری، سفره های افطاری و...، تنها بهانه ای است برای نزدیک شدن دلها به یکدیگر و اگر اندکی واقع بین باشیم، متوجه خواهیم شد که تامین نیازهای 365 روز سال، تنها با یک روز جشن میسر نخواهد بود. در واقع، اگر چنین برنامه های نمادینی برگزار می شود، تنها فرصتی است برای حضور پربار و محبت آمیز مردم، تا این حقیقت بر قشر آسیب پذیر و محروم جامعه آشکار شود که هیچ گاه تنها نیستند.

روزهای پایانی سال فرصتی دیگر است که نگاه مان را بیش از همیشه شستشو دهیم و این آخر سالی- احتمالاً- غفلت های گذشته را به بیداری دل مان بسپاریم و طعم خوش شادی های خود را با زندگی خانواده های تهیدست تقسیم کنیم. به همین منظور همه ساله در اواسط اسفند ماه مراسمی با عنوان جشن نیکوکاری برگزار می شود که طی آن بسیاری از افراد برای کمک به قشر ضعیف جامعه به پایگاه های جمع آوری کمک های مردمی می روند و کمک های نقدی و غیر نقدی خود را به این پایگاه ها می دهند تا آنها نیز کمک های مردمی را به دست نیازمندان برسانند. زیرا با وجود شکاف طبقاتی که در جامعه روز به روز در حال زیاد شدن است، قشر آسیب پذیر و محروم جامعه بیش از پیش با تنگناها و مشکلات اقتصادی و مالی مواجه شده به طوری که در تامین نیازهای اولیه زندگی نیز با مشکل مواجه هستند. از همین رو، دولت و جامعه وظیفه دارند به نوعی با مشکلات این اقشار همدردی کنند.

اما با گذشتن چندین سال از برگزاری این جشن زیبا و دعوت مردم به نیکوکاری، به نظر می‌رسد استقبال‌ها مانند سابق پرشور نیست.

اگر 5 سال گذشته روز جشن عاطفه‌ها در میادین اصلی، مساجد مرجع و حتی سر چهارراه‌ها پر بود از مردم مشتاق، پایگاه‌ها پر بود از بسته‌های کادو پیچ شده و صندوق‌های شیشه‌ای پر از هدایای نقدی، اگر در آن سال‌ها هنرمندان و ورزشکاران زیادی داوطلبانه در این جشن نیکو شرکت می‌کردند، و صدا و سیما به طور زنده حضور پرشور مردم و خصوصا هنرمندان و ورزشکاران را به نمایش در می آورد و انسان دوستی ایرانیان را به رخ جهانیان می کشید، در سال‌های اخیر با نگاهی به خیابان‌های تهران در روز جشن عاطفه‌ها به خوبی می‌توان تفاوتش با سال‌های گذشته را احساس کرد .این روزها نه از آن شور و هیجان نیکوکاری خبری هست ، نه از هدایای نقدی و غیر نقدی فراوان ، نه از حضور سبز هنرمندان و ورزشکاران و نه فعالیت گسترده رسانه ها . صندوق‌های شیشه‌ای نیمه خالی ازکمک‌های نقدی گواه خوبی برای این مساله است.

شاید این به آن دلیل است که در این زمانه که انواع تولیدات و تجارت و مصرف و زیاده خواهی در چرخه زندگی غوغا می کند، برخی گمان دارند که مهرورزی و همدلی و همدردی و شادمان کردن همنوعان نیازمند، به حاشیه این قبیل قیل و قال ها رفته است، در حالی که هنوز هم در گوشه و کنار زمین خدا و به ویژه در متن زندگی هر قشر جامعه ما احسان و انفاق همواره جایگاه انسانی دارد و در فرصت ها و مناسبت های ملی- اسلامی، این صفات بارز مردم جلوه گر می شود.

از این رو این تکلیف بر اصحاب رسانه است که با ساخت برنامه ها و تبلیغات مربوط به این روز، در جهت تشویق مردم برای حضور در چنین جشن با شکوهی اقدام نمایند. و نهایتا در روز جشن نیکوکاری با مستقر شدن در برخی پایگاه ها و پخش مراسم زنده از حضور پرشور مردم به تشویق و ایجاد انگیزه در کودکان و خانواده ها بپردازند. تا امسال هم همچون سال های نه چندان دور شاهد حضور پرشور و عاشقانه مردم در این جشن باشیم.

در این باره هم چنین سعید ستاری معاون مشارکت‌های مردمی در کمیته امداد امام خمینی(ره) درباره جشن نیکوکاری امسال اظهار داشت: جشن نیکوکاری امسال در روزهای 17، 18 و 19 اسفند ماه برگزار خواهد شد.

وی همچنین تاکید کرد: امسال در زمینه جذب کمک های مردمی و ایجاد شور و نشاط بین مردم، در روزهای پایانی اسفند که در تقارن با آغاز بهار و سال جدید است، برنامه‌ریزی‌های خوبی انجام داده ایم تا بتوانیم با جذب بیشتر کمک‌های مردمی، مشکلات نیازمندان را مرتفع و تا پایان سال، نیازمندان را پوشش دهیم.

اما یادآوری این نکته قابل تامل است که مهم تر از کمک های نقدی و کالایی مردم، گسترش فرهنگ نیکوکاری و انفاق در جامعه به ویژه در میان نسل جوان، کودکان و خردسالان است تا همواره شاهد حضور پرشور خانواده ها خاصه جوانان در این مراسم معنوی و ملی باشیم.

چنانچه امام صادق علیه السلام فرمود: «هرکس که مؤمنی را خوشحال کند، خداوند در قیامت او را شادمان می سازد و به او می گوید: هرچه دوست داری بخواه؛ زیرا بی تردید تو کسی هستی که دوست داشتی دوستان خدا را در سرای دنیا شاد سازی. آن گاه هرچه بخواهد به او می دهند و خداوند بیش از آنچه خواسته است و حتی به فکر او نرسیده، از نعمت های بهشتی به او عطا می فرماید.

منابع: برنا/ پایگاه خبری حوزه: گلبرگ/ فردا