دریاچه، کوه و دیگر هیچ!

بهترین راه برای دسترسی تهرانی ها به دریاچه تار آن است که از ترمینال شرق تهران خود را به شهر اسطوره ای دماوند برسانند. از تهران تا دماوند کمتر از یک‌ساعت راه است و از دماوند تا دریاچه یک‌ساعت دشوار  دیگر...

به دماوند که برسید، در میدان امام خمینی، ابتدای بلوار فرامه ماشین‌های دربستی سواری یا وانت بار با کرایه‌ای حدود بیست تا سی هزار تومان شما را به کنار دریاچه در هفده کیلومتری شرق دماوند می‌برند. اگر هم وسیله شخصی دارید، می توانید از محلی ها مسیر دقیق را بپرسید. از روستای چنار به بعد، جاده خاکی می‌شود و ناهموار با گردنه‌های متعددی که از آنها نمای تماشایی قله دماوند دیده می‌شود.

گردنه را که رد کنید، جاده با شیب تندی به تار رود می‌رسد. سمت چپ رود هم جاده‌ای است که به دره‌ای به نام سیستان ختم می‌شود، که به گفته مردم بومی منطقه آثار باستانی فراوانی در آن وجود دارد. پس از گذشتن از یک بلندی بالاخره «دریاچه تار» دیده می‌شود. دریاچه‌ای کوچک و زیبا که آبی‌اش، آبی‌تر از هر آبی است و زلالی آب آن را جلوه‌ای دو چندان داده است.

محیط دریاچه حدود 4 تا 5 كیلومتر است و می‌توان حداقل نیمه جنوبی آن را كه جاده كشیده شده است، آب این دریاچه با ماهی‌های قزل‌آلای خال قرمز و ماهی زردکش، حاصل جوشش چشمه‌های زیر آن و آب شدن برف‌های کوه‌های اطراف و رودخانه کوچک فصلی است.

از «تار» که بگذریم با کمی پیاده‌روی به دریاچه «هویر» می‌رسیم که در حدود نصف دریاچه تار است. با حدود یك ساعت پیاده‌روی می‌توان از كوه حد فاصل دریاچه تار تا دریاچه هویر بالا رفت و دریاچه هویر را دید.

پس از پیمودن حدود 3 كیلومتر به سمت شرق یعنی مسیر بازگشت به روستاهای هویر و دهنار به یك جاده فرعی می‌رسیم كه پس از كمتر از یك كیلومتر گردشگران را به دریاچه هویر می‌رساند. دریاچه هویر خیلی كوچك‌تر از تار است و برخلاف تار كه امكانات اولیه‌ای در كنارش برپاست، هیچ ندارد. به عنوان مثال سرویس بهداشتی آن فقط یك توالت صحرایی است، ولی برای عاشقان طبیعت اینجا محیطی خلوت و كاملا بكر و دلنشین است.

آب هر دو دریاچه از ذوب شدن برف‌هایی كه از دامنه‌های رشته كوه بلند و طولانی قره‌داغ می‌ریزد، تامین می‌شود؛ این رشته كوه در شمال این دو دریاچه همچون دیواری از شرق به غرب كشیده شده است. رشته كوه قره‌داغ كه دارای چندین قله بیشتر از 4000 متر است و از نزدیكی امامزاده هاشم شروع می‌شود و تا نزدیك فیروزكوه ادامه می‌یابد.

‌در بهار برف كمی روی كوه‌ها مانده اما آنقدر ذوب برف‌ها زیاد است كه این دو دریاچه دائمی هستند. از نیمه‌های پاییز به بعد سطح دریاچه‌ها كم‌كم یخ می‌زند و در زمستان لایه ضخیمی‌ از برف دریاچه‌ها را می‌پوشاند. اما اگر در اوایل تابستان به كنار دریاچه تار و هویر بروید هم آب بیشتری دارد و هم برف‌ها هنوز در حال ذوب‌شدن هستند و آب دریاچه به غایت سرد است. ماهیگیری هم از تفریحات گردشگری این دو دریاچه بخصوص دریاچه تار است كه با مجوز محیط‌بانان انجام می‌شود.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از جام جم، ایران، بام ایران