تبیان، دستیار زندگی
کیان : · دست های تو · زیبا · تماشا «دست های تو» با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت با هر چه رود راه تو را می توان سرود بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را با دست های روشن تو می توان گشود «زیبا» زیبا زیبا هوای حوصله ابری است چ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

قطعاتی از اشعار محمد رضا عبدالمکیان

دست های تو

·

زیبا

·

تماشا

«دست های تو»

با هر چه عشق

نام تو را می توان نوشت

با هر چه رود

راه تو را می توان سرود

بیم از حصار نیست

که هر قفل کهنه را

با دست های روشن تو می توان گشود

«زیبا»

زیبا

زیبا هوای حوصله ابری است

چشمی از عشق ببخشایم

تا رود آفتاب بشوید

- دلتنگی مرا

زیبا

زیبا هنوز عشق

در حول و حوش چشم تو می چرخد

از من مگیر

دست مرا بگیر و کوچه های محبت را

با من بگرد

یادم بده چگونه بخوانم

تا عشق در تمامی دل ها معنا شود

یادم بده چگونه نگاهت کنم که تُردی بالایت

در تندباد عشق نلرزد

زیبا

آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را

- احساس می کنم

آنگونه عاشقم که نیستان را

یکجا هوای زمزمه دارم

آنگونه عاشقم

- که در نفسم شعر است

زیبا

چشم تو شعر

چشم تو شاعر است

من دزد شعرهای چشم تو هستم

زیبا

زیبا کنار حوصله ام بنشین

بنشین مرا به شط غزل بنشان

بنشان مرا به منظره باران

بنشان مرا به منظره رویش

من سبز می شوم

زیبا

زیبا ستاره های کلامت را

- در لحظه های ساکتِ عاشق

بر من ببار

بر من ببار تا که برویم بهاروار

چشم از تو بود وعشق

بچرخانم

بر حول این مدار

زیبا تمام حرف دلم این است

من شعق را به نام تو آغاز کرده ام

در هر کجای عشق که هستی

آغاز کن مرا.

«تماشا»

آب و آبی

با تو می جوشد

آسمان

یا هر چه دریای است

سبز و سوری

با تو می روید-

- زمین

یا هر چه زیبایی است

ارغنون و عشق

با تو می ماند-

- لحن دل

یا آنجه لیلایی است

مهر و مینو

با تو می تابد

آنچه روشن

آنچه رویایی است

ماه و مه پیچیده در هم

فرصتی مانده است-

- پشت راز سبز جنگل

فرصتی بی و هم

پای رفتن هست و شوق نورسی-

-  بامن -

- سمت و سویی تا سحرزایی است

چشم می چرخد تو را و باغ می چرخد

من می گویم

خیل شب بوهای شادابی که می چرخند و می جوشند و می رویند-

-   می گویند:

«در چه چشمی»

«با چه آیینی»

«چنین آیینه آرایی است »

من نمی دانم تو را آن سان که باید گفت

من نمی گویم چنین

یا آنچنان

یا چون چرایی چند

از تو گفتن -

- پای دل در گِل

بالهای شعر من در بند

من نمی گویم

خیل بارانهای بار آور که می بارند و می پویند و می جویند-

- می گویند:

«تا نفس باقی است»

«فرصت چشمت تماشایی است»