رمضان، ماه دعا
(عِبادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ)1. در دوزخ درمى آيند. يكى از وظايف و برنامه هايى كه روزه داران در ماه رمضان اجرا مى نمايند، دعا و مناجات و طلب حوايج از خداوند قاضى الحاجات است. خواندن دعا و طلب خيركردن از خداوند در هر زمان، مستحب و توان بخش روان و از اسباب نشاط دل، انبساط خاطر و تجديد قواى فكرى و روحى است. «دعا» رافع غم و اندوه، غذاى مقوّى روح، برطرف كننده ناراحتى ها، سبب خوش بينى و اميد به آينده و نجات از كابوس نااميدى است. دعا، خواندن پروردگار و يارى خواستن و حاجت طلبيدن از اوست كه انسان فطرتاً از اين نعمت بزرگ و رحمت واسعه الهى، بهره مند است. بشر هر چه هم قوى و نيرومند باشد ـ در شدايد و سختى ها به وجود خدا كه برتر از همه و بى نياز از همه و كارساز همه است ـ رو مى آورد و به او پناهنده مى شود و رفع سختى ها و بلاهايى را كه به آن گرفتار شده را از او مى طلبد. فطرتش او را به سوى خدا رهبرى مى نمايد و غير از خدا كارسازى نمى يابد: (تَدْعُونَ اِن كُنْتُمْ صادِقِينَ بَلْ اِيَّاهُ تَدْعُونَ)2 ]او[ مى گردانيد فراموش مى كنيد.
اگر افتى بدام ابتلايى
به جز او از كه مى جويى رهايى3
به جز او از كه مى جويى رهايى3
به جز او از كه مى جويى رهايى3
1 ـ سوره غافر، آيه 60. 2 ـ سوره انعام، آيه 40 و 41. 3 ـ از مرحوم آيت الله والد قدّس سرّه ـ نويسنده گنج دانش. 4 ـ اشاره به آيه كريمه: (مَن ذَاالَّذِي يُقْرِضُ اللهَ قَرضاً حَسَناً). 5 ـ نفس المهموم، ص127.