محور اصلى تعليم كتاب و حكمت و تزكيه و تهذيب كه برنامه رسمى پيام آوران الهى است، گوهر ذات انسان است كه موجودى مجرد است و از اين جهت نه مذكر است و نه مؤنث، چنانچه در مباحث كتاب به طور مبسوط بيان شده است است. و آنچه بين زن و مرد فرق است گذشته از ساختار بدن كه ابزار روح مجرد انسانى است، برخى از شؤون نفس مجرد مى باشد و آن اين كه روح مجرد مرد بعضى از اوصاف وبينش ها و گرايش هاى خاص دارد كه با تجرد نفس او سازگار است و روح مجرد زن نيز برخى از اوصاف مخصوص دارد كه آن هم با تجرد نفس انسانى منافات ندارد. اگر وظايف مشترك زن ومرد بررسى شود معلوم خواهد شد كه خطوط جامع تعليم وتزكيه كه مهم ترين رسالت انبيا است در آنها حضور دارد و اگر به وظايف خاص هر كدام از دو صنف مزبور نگاه شود، معلوم خواهد شد، وظايف اختصاصى هركدام نيز به منزله شرح همان متن جامع و مشترك است و هرگز مبائن با متن مشترك نمى باشد. غرض آن كه اگر برخى از اوصاف در زن جلوه بيشترى دارد مانند عاطفه، نه مباين با تجرد روح او است و نه منافى با هدف مشترك و نه موجب كاهش جنبه عقلى و علمى او است، چنانكه به آن اشاره شد. و از اينجا روشن خواهد شد كه هم زن درصدد جذب وداد و گرايش دل مرد و هم مرد در تلاش براى جذب قلب زن مى باشد و هرگز رابطه جذبه و كوشش نابرابر نيست تا زن در صدد شكار قلب مرد باشد و مرد در پى شكار جسم زن، مگر پيوندهاى ناروا كه خارج از قلمرو بحث كنونى وبيرون از ساحت مقدس زنى است كه تجرد روح او چون مرد مدار بحث است.
لطفا منتظر باشید ...
