عدم تاثير ذكورت وانوثت در خطابات الهى - زن در آیینه جمال و جلال نسخه متنی

عدم تاثير ذكورت وانوثت در خطابات الهى

قرآن از نظر محتوا، مى فرمايد: كمالات انسانى، در مبدا شناسى، معاد شناسى، و وحى ورسالت شناسى است، يعنى كمال، در داشتن جهان بينى الهى است، به اين معنا كه: جهان، آغازى دارد به نام «خدا واسماء حسناى او» وانجامى دارد به نام «معاد» وقيامت ودوزخ وبهشت و... وبين اين آغاز وانجام، «صراط مستقيمى » است. كه مساله وحى ونبوّت در اين صراط مستقيم است. چون در متن جهان بيش از مبدا ومعاد ورابطه بين مبدا ومعاد چيزى نيست، لذا اصول دين هم بيش از سه اصل نيست، اوّل، مبدا شناسى; دوم، معادشناسى; سوم، پيامبرشناسى، واين جمله كه از اميرالمؤمنين... نقل شده است: «رحم اللّه امرءً عرف من اين وفى اين وَالى اين » خداى رحمت كند كسى را كه بداند از كجا ودر كجا وبه كجاست. گفته اند ناظر به اين سه اصل دينى است، ودر فهميدن اين سه اصل ذكورت وانوثت شرط نيست، يعنى نه مذكر بودن شرط است ونه مؤنث بودن مانع. انبيا هم كه انسانها را به اين سه اصل دعوت نموده اند نه دعوتنامه اى براى خصوص مردها فرستاده اند ونه زنها را از شركت در اين مراسم محروم داشته اند. وقتى قرآن كريم از زبان پيامبر اكرم صلى الله عليه واله فرمايد: ادعو الى اللّه على بصيرة انا ومن اتّبعني (1) من وهر كه از من پيروى كرد دعوت مى كنيم به سوى خدا واز روى بصيرت. اين دعوت، شامل همه انسانهاست، واگر پيامبرى دعوتنامه براى يك مرد به عنوان زمامدار يك كشور مى نويسد، پيامبر ديگرى هم دعوتنامه براى يك زن به عنوان زمامدار يك كشور مى نويسد. اگر رسول خداصلى الله عليه و اله زمامداران مرد را به اسلام دعوت كرد، سليمان سلام اللّه عليه هم زمامدار زن را به اسلام فراخواند، هم دعوتها عامّ اند وهم مدعوّها، وهيچ اختصاصى در بين نيست.

1. يوسف، 108.