حجة الاسلام والمسلمين محمّد محمّدي اشتهاردي - حضرت معصومه (س) اختر تابان آل محمد (ص) نسخه متنی

حجة الاسلام والمسلمين محمّد محمّدي اشتهاردي

اشاره:

در ميان دختران امام هفتم حضرت موسي بن جعفر(ع) از همه برتر، حضرت معصومه(س) بود، كه او را با عنوان «فاطمه كبري» مي خواندند. مطابق قرائن، مادر او همان مادر حضرت رضا(ع)، حضرت نجمه(س) بود، كه او را به خاطر طهارت و پاكي معنوي، «طاهره» مي خواندند.

حضرت معصومه (س) در روز اوّل ذيقعده سال 173 هجري قمري، در مدينه چشم به جهان گشود، و در روز دوازدهم ربيع الثّاني سال 201 در 28 سالگي از اين جهان، رخت بربست.1

روز ولادت و وفات او، در مدارك معتبر، ديده نشده، ولي همان گونه كه بعضي از بزرگان گفته اند: «انصاف اين است كه با توجّه به رواياتي كه در مورد روز وفات آن حضرت، از دهم، يازدهم و دوازدهم ربيع الثّاني نقل شده، مناسب و شايسته است كه اين سه روز را به عنوان ايّام معصوميّه، مراسم سوگواري برگزار كرد.» همان گونه كه مسؤولين و توليت آستانه مقدّسه حضرت معصومه(س) در سالهاي اخير همين كار را شروع نموده، و اين سنّت خوب، به جريان افتاده است، و اين سه روز به عنوان «ايّام معصوميّه» رسميّت يافته است. به اميد آن كه در اين ايّام در ساير مساجد و محافل، چه در قم و چه در شهرهاي ديگر، از آن بانوي باعظمت كه فاطمه ديگري از آل محمّد(ص) و اختر تابنده ولايت است، تجليل شايان گردد، و خاطره زندگي پربار و درخشانش، تجديد شود.

مقام علم و طهارت

حضرت معصومه (س)

مي دانيم كه كمال و شخصيّت انسان بستگي به علم و پاكي او دارد، او هرقدر در اين راستا به پيش رود، كاملتر و ممتازتر خواهد بود، چنان كه در قرآن مي خوانيم: «اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَاللّهِ اَتْقاكُمْ؛2 همانا گرامي ترين شما در پيشگاه پروردگار، پاكترين شما است.» و نيز مي خوانيم: «يَرْفَعِ اللّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذينَ اوُتوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ؛3 خداوند كساني را كه ايمان آورده اند، و كساني را كه علم به آنان داده شده، درجات عظيمي مي بخشد.»

كمالات حضرت معصومه(س) در حدّي است كه از فرازهاي زيارتنامه اش كه از حضرت رضا(ع) نقل شده فهميده مي شود كه او دختر روح و جسم پيامبر اكرم(ص) و حضرت زهرا(س) و خديجه كبري(س) و امامان معصوم(ع) است.

و در فرازي از اين زيارتنامه آمده است: «يا فاطِمَةُ اِشْفَعِي لِي فِي الْجَنَّةِ، فَاِنّ لَكِ عِنْدَاللّهِ شَأناً مِنَ الشّأنِ؛ اي فاطمه! مرا در بهشت شفاعت كن، چرا كه براي تو در پيشگاه خداوند، مقامات و درجات بسيار ارجمند است.»4

و در فرازي از زيارتنامه غير معروفه آن حضرت، كه آن هم از معصومين(ع) نقل شده، خطاب به آن حضرت مي خوانيم: «اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الطّاهِرَةُ الْحَمِيدَةُ الْبَرَّةُ الرَّشيدَةُ التَّقِيَّةُ النَّقِيَّةُ الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ؛ سلام بر تو اي پاك سرشت و پاك روش، اي ستوده، اي نيكوكار، اي بانوي رشد يافته و پاك و پـاكيـزه، و اي بـانوي شايسته و پسنديده.»5

در اين فراز، حضرت معصومه(س) با هشت لقب، كه هر كدام بيانگر يكي از ابعاد شخصيّت اوست، تمجيد شده است.

و نيز در فرازي از همين زيارتنامه آمده است: «اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا فاطِمَةُ بِنْتَ مُوسَي بْنِ جَعْفَرٍ وَ حُجَّتِهِ وَ اَمِينِه؛ سلام بر تو اي فاطمه دختر موسي بن جعفر(ع) و حجّت و امين موسي بن جعفر(ع).»6

جالب اين كه با اين كه نام حضرت معصومه(س)، فاطمه است، او را معصومه گويند، اين لقب را كه بيانگر مقام عصمت و اوج طهارت او است، بنا به روايتي، حضرت رضا(ع) به خواهرش حضرت معصومه(س) داده، آن جا كه فرمود: «مَنْ زارَ الْمَعْصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زارَنِي؛ كسي كه معصومه را در قم زيارت كند، مانند آن است كه مرا زيارت كرده است.»7

جالبتر اين كه امام صادق(ع) سالها قبل از ولادت حضرت معصومه(س) سخن از قم به ميان آورد، و آن را به عنوان حرم امامان(ع) ستود، آن گاه فرمود: «تُقْبَضُ فِيها اِمْرَاَةٌ مِنْ وُلْدِي اِسْمُها فاطِمَةُ بِنْتُ مُوسي، وَ تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شِيعَتِي الجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِمْ؛ در قم بانويي از فرزندان من كه نامش فاطمه دختر موسي(ع) است از دنيا مي رود، بانويي كه به شفاعت او همه شيعيانم داخل بهشت مي گردند.»8