تبیان، دستیار زندگی

فضانوردانی كه در پیاده روی های فضایی شركت داشته اند، همیشه از بوی به شدت عجیب فضا سخن می گویند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این بو تنها زمانی قابل شناسایی بوده كه فضانوردان درون محیط فضایی قرار می گرفتند چرا كه درون لباس فضایی از یك بوی پلاستیك برخوردار است. اما در زمان ورود به ایستگاه فضایی بین المللی و برداشتن كلاهها، آنها یك بوی متمایز قوی از مرز نهایی را استنشاق می كردند كه از لباس، كلاه، دستكش و ابزار آنها استشمام می شد.

ذرات مهاجر از خلأ نزدیک كه احتمالا اتم اكسیژن هستند، از عطر تند استیک خشکیده، فلز داغ و گازهای جوشکاری برخوردارند.

استیون پیرس، شیمیدان ناسا كه برای بازسازی بوی فضا در زمین برای اهداف تمرینی فضانوردان استخدام شده، اظهار كرد كه جنبه فلزی این بو احتمالا از ارتعاشات پرانرژی یونها ننشان گرفته است..

كوین فورد، فضانورد ناسا در سال ۲۰۰۹ از مدار گفت: این بو مانند چیزی است كه تاكنون استنشاق نكرده ام اما هیچگاه از یاد نخواهم برد.

اما فضانوردان لزوما از این بو ناراحت نمی شوند. دون پتیت، فضانورد ناسا پس از ماموریتی در سال ۲۰۰۳، آنرا به این شكل توصیف كرد: توصیف این بو سخت است. مطمئنا معادل بویایی برای توصیف احساسات ذائقه در مواجهه با غذاهای جدید مانند «مزه شبیه به مرغ» نیست. بهترین توصیف برای این بو كه من دریافت كرده ام، بوی فلز است، یك حس دلپذیر شیرین فلزی. این بو من را یاد تابستانهای دانشجویی می اندازد كه ساعات بسیاری را با یك مشعل كمان جوشكاری برای تعیمر تجهیزات سنگین می گذراندم. این بو مرا یاد گازهای جوشكاری می اندازد. این بوی فضا است.

بوی درون ایستگاه فضایی بین المللی بیشتر شبیه به زمین است. پتیت كه اخیرا از دومین ماموریت شش ماهه خود در ایستگاه بازگشته، در گفت وگو با اسپیس اظهار كرد: ایستگاه فضایی از بویی میان یك دستگاه فروشگاه موتور اتاق آزمایشگاه برخوردار است و در زمانی كه برای شام غذا درست كرده و یك كیسه خورشت را باز می كنید، می توان تا حدی بوی یك رست بیف را احساس كرد.