تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : هر چند دين اسلام اهل كتاب را آزاد گذاشت اما هرگز مسلمانى و الحاد با هم سازگارنيست و از دو گـروه مردم يكى مسلمان و ديگرى كافر ملت واحده تشكيل نمى يابد ووحدت حقيقى حاصل نمى شود . چـون مسلمان ملحد را نجس مى داند و با او معاشرت نمى كند و دختر باو نمى دهد ونمى گيرد و ايـنـهـا از ضـروريـات دين اسلام است بر خلاف دين مسيحى كه اين احكام راندارد و ميان آنها از ضـروريـات ديـن اسـلام اسـت بـر خلاف دين مسيحى كه اين احكام راندارد و ميان آنها مى بينى شوهرى ملحد است و زن متدين دارد و دين مسيحى اين ازدواج را مشروع و صحيح دانسته است و بـرادر و پـدر مـتـدينند و فرزند و برادرديگر ملحد و بر سر يك ميز طعام مى خورند و يكديگر را نجس نمى دانند و اگر توتصور كنى وقتى ممالك اسلامى چنين شود خيال محال و آرزوى باطل اسـت چـون يـا بايدهمه مسلمانان دست از دين بردارند و ملحد شوند , كه هرگز نخواهد شد ; يا بـامـسـلمان بودن ملحدان را پاك بدانند مانند نصارى و با هم برادروار زندگى كنند ;آنهم البته نخواهد شد . مسلمان را ممكن است در احكام سياسى و كلى تابع قوانين نامشروع قرارداد اما دراحكام شخصى نمى توان . مـثـلا اگـر زانـى را حد شرعى نزنند تحمل مى كند و مى گويد آن وظيفه ديگرى است اما حاضر نمى شود نجس بخورد و با نجس نماز بخواند مگر لاابالى گردد . و زندگى مسلمانان با ملاحده دشوارتر از مسلمان و هندو , يا مسلمان و بودائى است زيرا كه هندو و بـودائى آرامـنـد بـر خلاف ملاحده و اگر مذهب الحاد در اينجا ماننداروپا شايع گردد فتنه اى برخيزد سخت تر از فتنه اى كه در هندوستان است و همه عقلااز فرو نشانيدن آن عاجز باشند پس آنها كه ترويج تجدد مى كنند بايد بكوشندبى دينى با فرنگى مابى آميخته نشود .

پاسخ : اولا ; آيه شريفه درصدد بيان اين مطلب است كه پاكى و پليدى دو صفت حقيقى است . نه آن چنان كه برخى تصور كرده اند , امورى ذهنى و اعتبارى باشد , كه لازمه آن اين است كه گاه پاكى و پليدى يكسان شوند گرچه به دو لحاظ يا به دو اعتبار . ثـانـيـا ;گـاه تصور مى شود كه كثرت پليدى و افزايش كمى آن سبب مى شود كه از پليدى درآيد وپاك شود . اين امر در مسائل فكرى و نظرى خصوصا در راى گيرى به سبك غربى به چشم مى خورد . قـرآن كـريم مى فرمايد قلت پاكى سبب كم ارزش شدن آن , و كثرت پليدى سبب ارزش مند شدن نمى گردد ; بلكه پاكى هميشه پاك و پليدى هميشه پليدى است .

پاسخ : مـعـصـوم بـودن هرگز به اين معنى نيست كه گناه براى پيامبر (ص ) و امام محال مى گردد , و گرنه فضيلتى براى آنها محسوب نمى شود بلكه منظور اين است كه آنها باتوانايى برگناه مرتكب گناه نمى شوند , هر چند اين عدم ارتكاب به خاطر تذكرات الهى بوده باشد . به عبارت ديگر يادآوريهاى خداوند جزيى از عامل مصونيت پيغمبر(ص ) از گناه مى باشد .

پاسخ : مـسـالـه انحراف از اصل توحيد و گرايش به بت پرستى مساله ساده اى نبود كه به اين آسانى قابل گذشت باشد در حقيقت همه اصول اديان آسمانى را مى توان در توحيد ويگانه پرستى خلاصه كرد تـزلـزل ايـن اصل معادل است با از ميان رفتن تمام مبانى دين , اگر مساله گوساله پرستى ساده تـلقى مى شد , شايد سنتى براى آيندگان مى گشت لذا بايد چنان گوشمالى به آنها داده شود كه خاطره آن در تمام قرون و اعصار باقى بماند و كسى هرگز بعد از آن به فكر بت پرستى نيفتد .

پاسخ : تـوحـيـد , نـبـوت , مـعـاد يـعـنـى جـواب بـه اسـاسـى تـريـن سـوالات سـه گـانه مبداشناسى راه شناسى معادشناسى اصول مشترك بين اديان است . براى هر انسان آگاه و متفكر جاى سوال است كه مبدا هستى كيست ؟ پايان زندگى چيست ؟ و از چـه راهـى مى توان بهترين برنامه زيستن را شناخت ؟ اينها اصول مشترك بين همه اديان آسمانى اسـت و اهـمـيت آنها در اين است كه تفسير روشنى از حقيقت هستى و روش زندگى و سرانجام زنـدگـى به انسانها مى دهد و انسان را از حيرت واضطراب فكرى و احساس پوچى در زندگى به آرامش فكرى و اطمينان قلبى و روانى سوق مى دهد.

پاسخ : از آنـجـا كه اسلام درباره همه شئون زندگى انسان نظر دارد به گونه اى كه هيچ يك ازحالات و آنـات زنـدگـى انـسـان خـالـى از حكم نيست ; برترين ادب اسلامى يعنى حالتى نيكوكه با همه زندگى مطابق باشد , توحيد خداوند سبحان در مراحل گوناگون زندگى است . ادب توحيد يعنى آنكه انسان همواره معتقد باشد كه پروردگار او واحد است و همان كسى كه به او حيات و روزى بخشيده و هدايتش كرده و مرگ انسان به دست اوست . پس ادب اسلامى همان توحيد افعالى است .

پاسخ : قرآن براى يك فرد يا يك گروه خاص نازل نشده , بلكه براى كل جامعه انسانى است ومسلما همه انسانها اين گونه نيستند , بلكه بسيارند كسانى كه اين دلايل مختلف رامى شنوند و راه حق را باز مى يابند و همين اثر براى نزول اين آيات كافى است هرچند كور دلانى از آن نتيجه معكوس بگيرند .

پاسخ : اولا , قـدرت خـداونـد بر ايجاد اين جهان دليل بر قدرت او بر اعاده آن است ثانيااگر عالم آخرت نـبـاشـد آفـريـنش اين جهان بيهوده خواهد بود زيرا اين زندگى به تنهايى نمى تواند هدفى براى آفرينش اين جهان پنهاور باشد .

پاسخ : لازمـه تـعدد وجود , اختلاف است , چرا كه اگر هيچگونه اختلافى در رويه و برنامه وجهات ديگر نباشد , تعدد معنى نخواهد داشت بلكه هر دو يك چيز خواهند بود . ازطـرف ديـگـر طـبـيـعـى اسـت كه هر صاحب قدرتى مى خواهد قدرت خود را كاملتر و قلمرو حـكومت خويش را بيشتر كند و اگر راستى خدايانى وجود داشت اين تنازع و تمانع بر سر قدرت و گسترش حكومت در ميان آنها درمى گرفت .

پاسخ : بـدون تـرديـد حسنه معنى وسيعى دارد ; هم برنامه هاى اعتقادى و هم گفتار و اعمال خارجى را شامل مى شود و اما بهتر از اعتقاد به توحيد رضا و خوشنودى پروردگار است كه پاداش نيكوكاران مى باشد .