تبیان، دستیار زندگی

حضرت ابالحسن، علی بن الحسین، امام سجاد علیه‌السلام : اِلَهِی ... وَ أَصِحَّ لِی أَبْدَانَهُمْ⁽¹⁾ وَ أَدْیَانَهُمْ⁽²⁾ وَ أَخْلَاقَهُم⁽³⁾ ... .⁽⁴⁾
اله و معبود من، تن و بدن، دین و اخلاق فرزندانم را صحت بخش.

(1): بدنی صحت دارد که از نقص جسمی و بیماری عاری باشد.
(2): دینی صحیح است که هیچ باطلی در آن نباشد و ملاک این عدم بطلان نیز در آن است که مورد تایید خداوند باشد، تایید خداوند نیز بر اساس استدلالاتی که در بحثهای مربوطه وجود دارد فقط منحصر در قرائت شیعیان دوازده امامی از دین است، این می تواند معنای اصلی در صحت دین باشد و می شود مراد از صحت در دین، عاری بودن دین داری فرد از فهم های ناقص و متحجرانه و یا عمل کردن و معتقد بودن به برخی از دستورات دینی باشد.
(3): خلق و خوی همراه با نرمش و عطوفت و اصالت دادن به جذب نه دفع افراد نیز می تواند تعبیری برای صحت در اخلاق فرد باشد، کسی که خلق و خوی خشنی داشته باشد نمی تواند دستورات متنوع دینی را که ساختمانش صرفا با خلق و خوی سالم طراحی گردیده است را برتابد، از این رو خلق مریض ناچارا برخی از دستورات دین را قبول می کند و یا همان ها را با تفسیری خاص دریافت می کند مانند سکولارها و لیبرالهای ظاهرا مسلمان و داعشی ها و تکفیریها و کلا انسان هایی که به تعبیر قرآن کریم نومن ببعض و نکفر ببعض هستند.
إِنَّ الَّذینَ یَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یُریدُونَ أَنْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ‏ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ‏ وَ یُریدُونَ أَنْ یَتَّخِذُوا بَیْنَ ذلِكَ سَبیلا / نساء: 150
كسانى كه به خدا و پیامبرانش كفر مى‏ورزند، و مى‏خواهند میان خدا و پیامبران او جدایى اندازند، و مى‏گویند: «ما به بعضى ایمان داریم و بعضى را انكار مى‏كنیم» و مى‏خواهند میان این [دو]، راهى براى خود اختیار كنند.
و در نهایت اینکه دین صحیح و کامل با بدن سالم دست یافتنی تر است انسانی که دچار مریضی است فکرش برای دریافت مفاهیم دقیق دینی درست کار نمی کند. پس این سه مورد یعنی خلق و خو و دین و بدن صحیح و سالم با هم نهایت ارتباط را دارند و بستری محکم برای تربیت را می سازند.
(4): دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه امام سجاد علیه‌السلام.