تبیان، دستیار زندگی
مراسم تشییع جنازه ی امیر حیاتی، استاد و نوازنده صاحب سبك تنبور، از مقابل درب اصلی تالار وحدت برگزار شد. در این مراسم كه با حضور جمعی از هنرمندان موسیقی برگزارشد، محمد رضا درویشی در سخنانی با تجلیل از این استاد فقید موسیقی ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مراسم تشییع پیكر شادروان "امیر حیاتی" برگزارشد


مراسم تشییع جنازه ی امیر حیاتی، استاد و نوازنده صاحب سبك تنبور، از مقابل درب اصلی تالار وحدت برگزار

شد.

در این مراسم كه با حضور جمعی از هنرمندان موسیقی برگزارشد، محمد رضا درویشی در سخنانی با تجلیل از این استاد فقید موسیقی گفت: « او صرفا یك نوازنده تنبور نبود، بلكه بر موسیقی مقامی تسلط كامل داشت و به صورت معنوی این مقام‌ها را به طور كامل درك كرده بود.»

او اظهار امیدواری كرد تا جوان‌ها همانند حیاتی و عالی‌نژاد صرفا در نوازندگی مرعوب تكنیك نشوند.

كیخسرو پورناظری نیز در این مراسم گفت ما باید به افتخار كنیم كه هنر موسیقی ما می‌تواند روح و روان انسان را سیقل و تراش دهد. استاد امیرحیاتی جوان‌هایی را كه سال‌ها در مكتب او درس می‌گرفتند، برای ما به یادگار گذاشته است.

امیرحیاتی شاعر و نوازنده و خواننده نام آشناى ایران دوشنبه هفته اخیر دار فانى را وداع گفت. این نوازنده برجسته تنبور كه به عنوان نخستین تنبورنوازى است كه توانست اشعار فارسى را بر روى قطعات ساز تنبور استفاده كند از دوازده سالگى نزد پدر خود علیقلى حیاتى ساز زدن را آموخت.

او نزد سید نصرت الدین جیحون آبادى مقام هاى باستانى و حقانى تنبور را فراگرفت. حیاتى كه در كرمانشاه دیده به جهان گشود، در دهه سی به تهران آمد و ساكن پایتخت شد.

او سپس به رادیو رفت و با تنبورش آهنگ ماندگار «على گویم على جویم» را خواند و نواخت.

شیوه نواختن تنبور حیاتى منحصر به فرد و آمیزه‌اى از عشق و شعور و جنون همراه بود. بى شك بسیارى از نوازندگان برجسته تنبور كشور در نیم قرن گذشته از شیوه نوازندگى حیاتى بهره جستند. شیوه سحرانگیز زنده یاد حیاتى در

«مضراب كارى» باعث تفاوت او با سایر اساتید به نام تنبور بوده است.

از آثار به جا مانده از این نوازنده مقام‌هاى باستانى تنبور با نظارت مرحوم سید خلیل عالى نژاد است كه توسط نشر ماهور منتشر شده است.