سه‌شنبه؛ چرا این همه فاصله؟
با قیصر امین‌پور از بیمارستان تا خانه‌ی شاعران
سه‌شنبه؛
چرا تلخ و بی‌حوصله؟
سه‌شنبه؛
چرا این همه فاصله؟
سه‌شنبه؛
چه سنگین! چه سرسخت، فرسخ به فرسخ!
سه‌شنبه
خدا كوه را آفرید!
قیصر امین‌پور (اسفند 79)
«مرگ، مرگ است اگر درباره‌ی تو نباشد...»
از سخت‌ترین لحظات وقتی است كه نوای ملكوتی قرآن، فقدان قیصر امین‌پور را حكایت می‌كند.
«دیروز با تو بودم، دیروز ناگهان رفت
در یك كلام كوتاه: قیصر به آسمان رفت»
خانه‌ی اشك‌الود شاعران ایران امروز سوگوار شاعری است كه قرن معاصر حسرت‌كش همیشگی مانند او خواهد ماند.
صبح امروز خبر پركشیدن قیصر امین‌پور، جمعی از شاعران این سرزمین را به بیمارستان دی تهران كشاند، تا سوگوار رفتن شاعر «آینه‌های ناگهان» باشند و تسلی‌بخش خانواده.
صبح امروز سه‌شنبه هشتم آبان‌ماه خبر چه تلخ رسید كه قیصر امین‌پور رفت. شاعر در پی وخامت حالش شامگاه گذشته به بیمارستان منتقل شد و صبح امروز...
جمعی از شاعران به همراه محمدرضا شفیعی كدكنی - استاد و همكار امین‌پور در دانشگاه تهران - مقابل بیمارستان رفتند و تصمیم نهایی بر این شد تا در خانه‌ی شاعران ایران، كه امین‌پور هم از بنیان‌گذارانش بود، گرد هم آیند.
محمدرضا عبدالملكیان، ساعد باقری، سهیل محمودی، فاطمه راكعی، غزل تاجبخش، پرویز بیگی حبیب‌آبادی، هادی خانیكی، احمد مسجدجامعی ، مشفق كاشانی، فریدون عموزاده خلیلی، ناصر فیض، اسماعیل امینی و قربان ولیئی از حاضران در این جمع سوگوار بودند، كه به‌یاد قیصر امین‌پور گرد هم آمدند.
منبع : ایسنا
