فراموشی جوزف

مصاحبه با کارگردان فیلم «فراموشی» جوزف کوزینسکی

در فیلم فراموشی کوزینسکی با خلق یک تکنیک جدید با استفاده از صفحه LED موفق به ثبت تصاویری از جهان در کادر خود می‌شود در حالی که نیازی به استفاده از سیستم CGT نمی‌بیند. در زمانی که این گفت‌وگو صورت گرفته است فیلم در سینماهای جهان در حال اکران بود. گفت‌وگویی که پیش روی شماست حاصل بحث و تبادل‌نظر دو فرد علاقه‌مند به سینمای علمی- تخیلی است.

جهان درونی فیلم فراموشی صورتی آخرالزمانی دارد. در این خصوص شنیده شده که امکانات پرده‌ای که شما از آن بهره بردید در قیاس با استفاده از امکانات CGT تا حدود زیادی واقع‌گرایانه‌تر بوده است. می‌توانید توضیح بدهید؟ این جهان آخرالزمانی چه ربطی به جهان طبیعت‌گرای لوکیشن‌ها دارد؟

پس از میراث ترون که به طور واضح در کامپیوتر از بعد مکانی برخوردار شد، حتی با وجود اینکه ما با ساخت ایده‌های بسیاری درخصوص فیلم اقدام کردیم اقدامات ما در بسیاری از لحظات درونی فیلم تاثیرگذار است. در خصوص فراموشی من با علاقه کامل پیگیر این ایده بودم که محوریت خلق فیلم علمی- تخیلی را در فضای خارجی تجربه کنم و دوست داشتم این مساله را از زاویه دوربین حس کنم. می‌خواستم هر‌آنچه ممکن است فی‌النفسه در دوربین اتفاق بیفتد که این به معنای رفتن به لوکیشن‌های متفاوت، رفتن به جزیره و رفتن به نیویورک‌سیتی بود و ما مجبور به فیلمبرداری از فراز آسمانخراش هم شدیم و من نمی‌خواستم پرده سبز کلید راهگشای تمام این نماها باشد.

فیلمبردار (کلودیو میراندا) و من تمام تلاش خود را برای تحقق ساختن این مساله به کار بردیم تا بتوانیم آنچه را می‌خواهیم با استفاده از دوربین استخراج کرده و از پرده سبز استفاده نکنیم و در نهایت به خلق تصاویری بپردازیم که حس طبیعی بودن آن به مراتب بیش از آن چیزی باشد که در استفاده از پرده سبز اتفاق می‌افتد چرا که کارکرد تصویر تنها کاربرد پس‌زمینه‌ای نیست بلکه این مساله کمک شایانی به استقرار و روشنایی عملکرد بازیگران خواهد کرد. تمام آن نماها در آسمانخراش‌نماها بر اساس روال کار با پرده سبز انجام می‌پذیرد و البته برای ما قابل انجام نبود چرا که قطعا یک عمل خلاقانه بود... و تنها به این شیوه می‌توانست انجام شود که ما انجام دادیم. من به این مساله افتخار می‌کنم به دلیل اینکه انجام این مساله از حیث تکنیکی مانع بسیار بزرگی را پیش رو داشت و در نهایت آنچه با آن مواجه شدیم به مراتب باکیفیت‌تر از آن بود که به واسطه پرده سبز انجام می‌گرفت و حجم استفاده از جلوه‌های ویژه در این خصوص بسیار کاهش یافت که تنها در خصوص این فیلم منحصر به 800 نما بود؛ نیمی از آنچه در فیلم‌هایی از این دست متداول است.

درباره مراحل تولید به آنچه در نظر داشتید رسیدید و تمام آنچه را پیش‌بینی کرده بودید محقق شد؟

تقریبا خیر! هنگامی که به تخصیص بودجه می‌پردازیم مثلا هنگامی که یک حدی از بودجه را برای مسائل تکنیکی در نظر می‌گیریم برای خودم این مساله را در نظر دارم که 80 درصد از آنچه صرف مراحل تولید می‌شود به ضبط توسط دوربین و 20 درصد باقیمانده به واسطه پرده سبز رفع و رجوع شود. در نهایت آنچه به انجام رسانده‌ایم و مهم است که در نهایت توانسته‌ایم از پس پروژه برآییم.

هنگام کارگردانی از چه میزان آزادی عمل برخوردار بودید؟ می‌توانستید در شرایطی کار کنید که در آن بتوانید شرایط محیطی را به صورت کامل کنترل کنید به صورتی که تمام هزینه‌های تخصیص یافته را تا مرحله آخر تحت کنترل داشته باشید؟ مساله‌ای که در نقطه مقابل نگرانی مسۆولان استودیو را تشدید می‌کند.

خب! بستگی دارد به اینکه می‌خواهید چگونه فیلمی بسازید. کنترل هزینه خود مساله مهمی است اما از آن مهم‌تر در نظر گرفتن این مسائل است که اساسا کنترل این مسائل، از فرد به معنای حقیقی کلمه کارگردان می‌سازد. در نتیجه اگر می‌خواهید در فضای خارجی کار کنید باید از بالاترین سطح آزادی برای کار برخوردار باشید، این شرایط برای کار کردن بهتر است. ضمن آنکه به نظر من از میزان تخصیص بودجه به میزان قابل توجهی کاسته می‌شود. واضح است که در طول سیر تولید، یک شرایط تجاری حکمفرماست و در پروژه‌ای که من آن را به انجام رساندم ایده‌ای به مراتب بزرگ‌تر را دنبال می‌کردم هدفم هماهنگی شرایط تولید با خواسته‌های استودیو بود. به نظر من این دیدگاه شماست که شرایط کاری شما را رقم می‌زند و در نهایت فیلمسازان هستند که باید بتوانند از پس کار برآیند. البته کارگردان هم نمی‌‌تواند هر کاری که دلش خواست بدون در نظر داشتن نکاتی که رعایت آن ضروری به نظر می‌رسد انجام دهد. این هم قسمتی از کار است که بدانید با مسۆولان استودیو چگونه تعامل کنید تا در نهایت کار در فرآیند ساخت به پیش رود.

و به عنوان آخرین سوال؛ تا به حال فیلم‌های علمی- تخیلی بسیاری دیده‌اید؟

خب! حال که فراموشی تمام شده فکر می‌کنم چه کارهایی را که در این سال‌ها انجام شده، چه آنهایی که دیده‌ام و چه آنهایی که هنوز ندیده‌ام را ببینم و به این مساله هم اذعان می‌کنم که حقیقتا دلم برای برخی کارها واقعا تنگ می‌شود.