هیچی که بیست است!
درباره پدیده جشنواره سی و چهارم: ابد و یک روز ساخته سعید روستایی.
سعید روستایی بار دیگر نشان داد علی رغم بدبینی و بی اعتمادی ها که تا مرز بدخواهی و حسادت پیش می رود پدیده های جشنواره را باید در بین نسل جوان و فیلم اولی هایی پیدا کرد که گمنامند اما سینما را خوشنام می کنند.
ابد و یک روز عنوان خود را از نوعی محکومیت قضایی می گیرد که هیچ امیدی به بخشش و عفو مجرم در آن وجود ندارد و با حکم ابد که امکان رهایی در آن وجود دارد متفاوت است. تعبیری که البته ناظر بر معنای فیلم بود و تاکیدی است بر جباریت ساختار اجتماعی و سلطه و هژمونی تقدیر که گاه چنان در وضعیتی سینمایی مسدود می شود که اراده عاملیت نقش چندانی در تغییر تقدیر ندارد.
ابد و یک روز یک قصه است با هزاران غصه و درد. یک قصه است با چندین تاویل درونی و بیرونی از متن. یک قصه است و تاویل های گوناگون اجتماعی- روانشناختی که می توان از دل فضای ملتهب و بحرانی آن بیرون کشید و رنج شخصیت هایش را با گوشت و پوست و خون حس کرد. فارغ از نظام مفهومی قصه و ساختار دراماتیک فیلم که پخته و محکم است از اجرا و کارگردانی خوب سعید روستایی آنهم درفضای محدود خانه ای متروک و لوکیشنی شلوغ و پرکاراکتر و هدایت بازیگران پرشمار آن تحسین برانگیز و شوق افزاست. بازی گرفتن متفاوت از پیمان معادی که تنها گریم متفاوت ندارد بازی متفاوتی هم دارد اگرچه دربرخی مواقع این یکدستی در راکورد شخصیت حفظ نمی شود و درخشش بی نظیر نوید محمد زاده که نوید بخش ظهور یک بازیگر قدرتمند در سینمای ایران است.
ابد و یک روز روایت زندگی خانواده ای فقیر و فردوست است که همه اعضای آن به نوعی درگیر آشفتگی های بحران اعتیاد هستند. خواهر کوچک تر در آستانه ازدواجی قرار دارد که به واسطه ویرانی خانواده اش نوعی تن دادن اجباری برای رهایی از وضعیت موجود است. وضعیتی بغرنج که اعضای خانواده به ویژه دو برادرش در مقابل هم قرار گرفته و مدام به هم می پرند.برادر بزرگتر که اعتیاد را ترک کرده و در مرحله پاکی زندگی می کند و برادر کوچک تر که هم معتاد است و هم مواد فروش خرده پا. خواهران آنها نیز هر کدام در زندگیشان درگیر یک معضلی هستند با مادری پیر و زمین گیر.
ابد و یک روز روایت این تنش و مشکلاتی مثل فقر واعتیاد و خشونت و درگیری های خانوادگی است اما نه از جنس مشابه آن که بارها و بارها تکرار شده بلکه به لایه های درونی تری ازعمق این موقعیت و روابط رفته و از سرزندگی و پویایی بالایی در روایتگری برخوردار است که حتی اگر قصه اش را برای کسی تعریف کنید لذت تماشای آن کم نمی شود.ابد و یک روز نشان می دهد که سینما فقط تعریف قصه نیست بازنمایی دراماتیک موقعیت هاست.خلق موقعیتهایی که قصه وغصه را به تصویر می کشد و به نمایش می گذارد.
جالب اینکه ابد و یک روز بر مدار فقر و فلاکت می چرخد تا تراژدی زندگی فردوستانه را ترسیم کند اما در عمق خود به خلق کمدی های ابزوردی هم می رسد که برساخته منطق درام است نه زائد بر آن.اگرچه لحن و رویکرد آن با فیلم هیچ عبدالرضا کاهانی متفاوت است اما فضاسازی ها و نوع روابط و مناسبات های درون خانوادگی و بازنمایی این موقعیت شکننده به آن شباهت دارد اما هیچی که در اجرا و ساخت نمره بیست می گیرد . اگر برخی نواقص و کاستی هایی هم اگر وجود داشته باشد باید با اغماض و ارفاق به پای فیلم اولی بودن چشم پوشی شود.ابد و یک روز در عین همسنخی با فیلم های خانوادگی یک نوع ساختار شکنی ژانر خانوادگی هم محسوب می شود که با موقعیت سازی ها و شخصیت پردازی های منطقی و انسجام و وحدت درونمایه اثر، متفاوت ترین و بهترین فیلم جشنواره سی و چهارم را به نام یک کارگردان جوان رقم زده است . کارگردانی که حتی سنش کمتر از سن خود جشنواره است.
شناسنامه ابد و یک روز
نویسنده و کارگردان : سعید روستایی
بازیگران: پیمان معادی، نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، ریما رامین فر، شبنم مقدمی، شیرین یزدان بخش، معصومه رحمانی، مهدی قربانی، محمد علیمحمدی، اسماعیل گرجی، امیررضا فلاح
خلاصه داستان فیلم :خانواده در تدارك مراسم عروسى سمیه هستند، اما اتفاقاتی روابط خواهران و برادران را سرد می كند كه در نهایت باعث ماجراهایی می شود...
