لباس محلی زنان رامیان

زنان رامیان در استان گلستان، یکی از زیباترین البسه محلی و سنتی را در ایران بر تن می کنند.

فراوری: سمیه رمضان ماهی-بخش هنری تبیان

احیای البسه محلی، صنایع دستی هر قوم را معرفی می کند. هنگامی که مردمان رامیان با لباس های محلی ابریشمی و مردمان ترکمن با لباس قرمزرنگ و تزئینات سوزن دوزی در مکان های مختلف حاضر می شوند، ذهنیت همگان در خصوص رشته های وابسته دیگر باز می شود. به همین سبب شناخت لباس های محلی هر استان و به یاد سپردن آنها در حفاظت از میراث باارزش صنایع دستی اهمیت دارد.
لباس های سنتی استان گلستان بسته به منطقه ای که مردم در آن زندگی می کنند با نام هر محله شناخته می شود و رامیان شهرستانی است در گلستان که پوشش زنانش با نام همین شهر می خوانند.
لباس با توجه به خصوصیات و و یژگی هایی که دارد یکی از نمونه های عینی و مجسم فرهنگ هر جامعه است که به عبارت دیگر همواره بخشی از فرهنگ هر جامعه در لباس های آن قوم و ملت نهفته است که نشانه ای از پایبندی ، علاقه و اعتقاد آنان به آداب و رسوم و هویت فرهنگی شان می باشد.
زنان این منطقه از زمان های بسیار دور لباس های ابریشمی خوشرنگ و دستباف مزین به نوار می پوشیدند. نوارهای دستباف در قسمت مچ و پایین پیراهن، لباس آنان را كه بر دامن های پرچین بلند می افتاد زینت می داد.
دستان هنرمند زنان رامیانی سالهاست که با بهره گیری از رنگ های طبیعت در کمال یک رنگی ، رنگین کمانی از لطافت و زیبایی به نمایش می گذارند . در رنگین کمان هنر دست زنان رامیانی رنگ سرخ غالب است رنگی که در آن موجی از نشاط و شادابی و تحرک و آرزوهای بسیار و پاک به چشم می خورد پس باید بر این دستان هنرمند بوسه مهر زد و رستاخیز هنرشان را تحسین نمود زنان اصیل قزلباش رامیانی از زمانهای دور لباس مزین به سکه و یراق از جنس ابریشم سرخ به تن می کنند که هنر دست توانایشان است و ثمره تلاش و همت شان.

مهمترین بخش های لباسهای محلی زنان رامیان عبارتند از:

کوینک: پیراهن قرمز رنگ زنان رامیانی است که از جنس ابریشم دست باف است و دور مچ، یقه و چاک پیراهن را با الیاف ابریشم الوان نوار دوزی می کنند به این نوارهای رنگین دستباف جهک می گویند .اما تزئین لباس ها تنها با نوارها نیست، ردیفی از سکه های قدیمی نیز که از یقه شروع می شود و تا پایین پیراهن ادامه می یابد از تزئینات لباس محلی زنان رامیان است که آن را " پیش جامه " یا به زبان رامیانی " یخالق" می خوانند.

قویماق: زنان رامیان با این لباس گردنبندی می آویزند که برای تزئین پیش جامه مورد استفاده قرار می گیرد، گردنبندی با سکه قدیمی که با نخ های دولای به هم بافته زیبایی خاصی در نهایت سادگی دارد.

کلته: دختران تا قبل از ازدواج کلاهی به نام کلته بر سر می گذارند که تمام سطح آن با الیاف الوان ابریشمی دست دوزی شده است و زمانی که خواستند پیوند زناشویی ببندند کلته را برداشته و سربندی از جنس ابریشم با زمینه قرمز ساده با حاشیه ای به رنگ سفید، بنفش، سبز و سرخ به نام باش کالاخه به صورت نیم تاجی بر سر می کنند.

یاقلق: دستمال ابریشمی پر نقش و نگاری با دنباله چین دار و بلند است که بر سر می گذارند.

قمبلی: دامنی پرچین از جنس ابریشم اغلب به رنگ قرمز آستر دار که ده سانت انتهای دامن جهک دوزی می شود.

چارشو: چادر شبی است قرمز از جنس ابریشم با طرح چهارخانه که زنان رامیانی به دور کمر خود می پیچند.

قوپا: جواهری دست ساز از مونجوق های رنگین، برگرفته از طرح های طبیعت زیبا که همچون الماسی بر گوشه نومال زنان خود نمایی می کند.

نومال: روسری زنان رامیان است که پارچه های دستباف با رنگهای آبی، بنفش یا مشکی و قرمز است.

یاخالق: پیش جامه ای است برای تزیین روی پیراهن که به گردن آویخته می شود از چهار ردیف جهک تشکیل شده ، ما بین آنها سکه دوزی می شود در گذشته از سکه های نقره در یاخالق استفاده می شود.

منابع:
نمای ایران
یوتاب